Diabetes Symptomen

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Diabetes: symptomen

Het aantal niet-gediagnosticeerde ziekten bij diabetes type 2 is hoog. Een reden: de stofwisselingsstoornis ontwikkelt zich langzaam en vaak onopvallend voor de getroffenen. Het risico bestaat dat diabetes alleen wordt gediagnosticeerd als secundaire ziekten al duidelijk zijn. De eerste symptomen van chronische hypoglykemie kunnen gemakkelijk over het hoofd worden gezien.

Sterk verhoogde bloedsuikerspiegels en stofwisselingsstoornissen kunnen leiden tot acute complicaties. Deze moeten snel worden afgehandeld. Vroegtijdige opsporing, bijvoorbeeld als onderdeel van een preventieve controle, moet op voorhand gezondheidsschade voorkomen.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• achtergrond
• Wat zijn de symptomen van diabetes?
• Welke acute complicaties zijn mogelijk?
• Hoe wordt diabetes type 2 vroeg ontdekt?
• Hoe wordt diabetes type 1 vroegtijdig ontdekt?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

achtergrond

Bij diabetes type 1 kan het lichaam niet genoeg insuline produceren; bij diabetes type 2 kan de insuline niet goed op de cellen inwerken. Beide factoren betekenen dat de suiker die met voedsel wordt ingenomen, niet voldoende via het bloed in de cellen wordt opgenomen. Er is altijd te veel glucose in het bloed (hyperglykemie), terwijl tegelijkertijd het suikerverbruik van de lichaamscellen wordt verstoord.

Meer over het onderwerp: Diabetes: wat is het?

Wanneer de bloedsuikerspiegel erg hoog is, wordt er meer glucose uitgescheiden in de urine, gepaard gaande met hoge niveaus van urine en dorst. Tegelijkertijd krijgen de lichaamscellen te weinig energie omdat ze de glucose niet kunnen opnemen en gebruiken. De getroffenen voelen zich vaak moe en uitgeput.

De verstoring van de suikerstofwisseling kan leiden tot verminderde eetlust, maar ook tot eetlust. Hoewel het lichaam voldoende voedsel krijgt, vallen mensen af.

Een langdurige stijging van de bloedsuikerspiegel verzwakt het immuunsysteem en het organisme wordt vatbaarder voor infecties. Gevaarlijke gevolgen op de lange termijn zijn ook orgaanbeschadiging door vaatbeschadiging: Door de beschadiging van grote bloedvaten neemt het risico op een hartaanval, beroerte of stoornissen van de bloedsomloop van de benen toe (perifere arteriële occlusieve aandoening, PAVK). Schade aan de ogen, nieren en zenuwen is ook typerend voor diabetes. Ze ontstaan wanneer de kleine bloedvaten ook worden beschadigd door jarenlange verhoogde bloedsuikerspiegels (microvasculopathie). Meer over het onderwerp: gevolgen van diabetes.

Wat zijn de symptomen van diabetes?

Over het algemeen zijn de symptomen van diabetes type 1 en type 2 vergelijkbaar en worden ze veroorzaakt door de hoge bloedsuikerspiegel. Bij diabetes type 2 kunnen de symptomen vaak pas optreden na een lange periode van ziekte.

Veel voorkomende symptomen zijn:

• constant gevoel van dorst,
• vaak plassen (ook 's nachts),
• Verlies van eetlust of onbedwingbare trek,
• Gewichtsverlies of gewichtstoename,
• Vermoeidheid,
• Vermoeidheid,
• mentale problemen,
• verminderd gezichtsvermogen,
• Jeuk,
• Erectiestoornissen bij mannen,
• seksuele lusteloosheid,
• Spierkrampen,
• slecht genezende wonden,
• frequente infecties en
• Zintuiglijke stoornissen (bijvoorbeeld door druk of temperatuur).

Welke acute complicaties zijn mogelijk?

Naast de verschillende langetermijneffecten van diabetes zijn er ook situaties die acute problemen kunnen worden:

Diabetische ketoacidose

De lichaamscellen zijn voor hun energie afhankelijk van glucose. Bij diabetes of insulinedeficiëntie is de opname van suiker in de cellen echter verstoord; de cellen moeten daarom hun metabolisme omschakelen naar andere energiebronnen. Eerst worden de eigen reserves van het lichaam, de glucosevoorraden, geleegd. Daarna worden de vetreserves gebruikt om energie te winnen, dat wil zeggen dat het lichaam triglyceriden en aminozuren begint te metaboliseren. Hierdoor ontstaan zogenaamde ketonlichamen, waarvan sommige door de cellen kunnen worden gebruikt als energiebron.

Als er echter een permanent gebrek aan insuline is, hoopt zich zo'n grote hoeveelheid ketonlichamen op dat dit kan leiden tot een ernstige stofwisselingsstoornis: de ketonlichamen veroorzaken oververzuring van het bloed (metabole acidose), wat kan leiden tot bewusteloosheid en levensbedreigend kan zijn.

Diabetische ketoacidose treft voornamelijk patiënten met diabetes type 1. Het kan echter ook voorkomen bij patiënten met diabetes type 2. Het risico op diabetische ketoacidose ontstaat altijd wanneer de insulinereserves volledig zijn opgebruikt of wanneer de behoefte aan insuline gedurende een lange periode toeneemt. Voorbeelden van dergelijke situaties zijn koortsachtige infecties, langdurige stressvolle situaties of het vergeten of weglaten van insuline-injecties. In sommige gevallen is ketoacidose het eerste symptoom van diabetes en de getroffenen waren zich daarvoor niet bewust van de ziekte.

Het ontstaan van ketoacidose uit zich in buikpijn, misselijkheid en braken, sterke dorst, vermoeidheid en sufheid en mogelijk een scherpe, slechte adem (zoals rot fruit of nagellakremover). Een bloedglucosemeter of speciale urineteststrips kunnen worden gebruikt om de aanwezigheid van ketoacidose te controleren en dienovereenkomstig te handelen (bijvoorbeeld door snel de juiste hoeveelheid insuline toe te dienen). Bij twijfel moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen!

Gevaar! Een dreigende coma is een acuut levensbedreigende situatie. De getroffenen moeten onmiddellijk medisch worden behandeld! Telefoonnummer voor noodgevallen : 144

Lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie)

Een lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie) is ook bijzonder belangrijk voor mensen met diabetes type 1. Het kan echter in het algemeen voorkomen bij alle diabetespatiënten die worden behandeld met insuline of insulinotrope geneesmiddelen (die de afgifte van insuline verhogen) of met orale antidiabetica. Meer over het onderwerp: medicamenteuze therapie voor diabetes.

Als bijvoorbeeld een maaltijd ongepland wordt overgeslagen, te veel insuline wordt geïnjecteerd of ongewoon intensief wordt getraind, kan dit leiden tot hypoglykemie. Het drinken van alcohol in grote hoeveelheden is ook problematisch omdat alcohol de vorming van nieuwe suikers in de lever remt. De hersenen zijn bijzonder gevoelig voor een tekort aan glucose. Als de bloedsuikerspiegel te veel daalt, wordt deze niet meer van voldoende energie voorzien. Als er geen tijdige therapie is, moet onomkeerbare hersenschade worden verwacht.

Tekenen van hypoglykemie zijn onder meer een snelle pols, zweten, plotselinge hoofdpijn, zwakke knieën, trillen, concentratiestoornissen of verwardheid. Het is belangrijk om direct tegenmaatregelen te nemen en iets suikerigs te eten, zoals een stukje glucose. Anders kan de hypoglykemie leiden tot bewusteloosheid. De behandeling bestaat dan uit het injecteren van glucagon, de fysiologische antagonist van insuline. Diabetespatiënten moeten in geval van nood mogelijk een glucagon-injectiespuit bij zich hebben; familieleden, collega's en andere mensen in de directe omgeving van de betrokken persoon moeten worden getraind in het omgaan met de noodinjecties.

Hoe wordt diabetes type 2 vroeg ontdekt?

Vooral in het begin van de ziekte hebben de getroffenen vaak geen symptomen of worden ze gemakkelijk over het hoofd gezien. De verhoogde bloedsuikerspiegels worden niet zelden bij toeval opgemerkt tijdens bloedonderzoeken.

Een verhoogd risico op diabetes of voorbereidende stadia van de ziekte moet tijdig worden herkend door vroege opsporing. Dit is de enige manier om schade aan de gezondheid en secundaire ziekten te voorkomen.

De Oostenrijkse Diabetesvereniging beveelt aan om de bloedsuikerspiegel om de drie jaar te meten voor vrouwen en mannen ouder dan 45 jaar als onderdeel van de preventieve medische controle, waarbij de nuchtere glucose of HbA1c wordt bepaald voor een vroege diagnose van diabetes. Als er risicofactoren aanwezig zijn, worden regelmatige bloedsuikertesten op jongere leeftijd en met kortere tussenpozen aanbevolen. De belangrijkste risicofactoren zijn onder meer zwaarlijvigheid, gebrek aan lichaamsbeweging, eerstegraads familieleden met diabetes, hoge bloeddruk of verhoogde bloedlipideniveaus (hyperlipidemie); meer hierover: preventie van diabetes.

Als u lijdt door een of meer van deze risicofactoren of als u lijdt aan symptomen of symptomen die op diabetes duiden, moet u dit met uw arts bespreken.

Hoe wordt diabetes type 1 vroegtijdig ontdekt?

Diabetes type 1 is een auto-immuunziekte. De insulineproducerende cellen van de alvleesklier worden aangevallen door antistoffen, waardoor er uiteindelijk geen insuline meer geproduceerd kan worden.

Deze auto-antilichamen zijn in het bloed aanwezig jaren voordat diabetes zich ontwikkelde. Het risico op slapende diabetes type 1 kan daarom worden ingeschat met behulp van specifieke antilichaammetingen. Zo'n test kan nuttig zijn voor patiënten met een hoog risico; bij mensen van wie de eerstegraads familieleden al aan diabetes type 1 leden, is het risico op het ontwikkelen van diabetes type 1 ongeveer 20 keer hoger dan bij de normale bevolking.

De mogelijke ontwikkeling van diabetes type 1 kan echter niet worden beïnvloed of voorkomen. Een vroege diagnose - vooral wanneer diabetes type 1 voor het eerst optreedt - kan echter gevaarlijke complicaties voorkomen, zoals ernstige verstoringen van de bloedsuikerspiegel of een ketoacidotisch coma (zie hierboven).

Aan wie kan ik vragen?

Het bevolkingsonderzoek omvat onderzoeken naar de vroege opsporing van diabetes type 2. Artsen in de privépraktijk die preventief onderzoek uitvoeren, vindt u onder Arts zoeken. Neem voor opheldering van symptomen die op diabetes kunnen duiden contact op met uw huisarts, een specialist in interne geneeskunde of een diabetespolikliniek bij u in de buurt.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende diagnostische maatregelen worden door de zorgverzekeraars overgenomen. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek. Voor bepaalde onderzoeken (bijvoorbeeld MRI) kan de toestemming van een arts vereist zijn. Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie. Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.