Alcoholverslaving: Therapie

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Alcoholverslaving: therapie

De behandeling van alcoholafhankelijkheid verschilt van persoon tot persoon, maar de weg naar onthouding is meestal lang. Afhankelijk van de situatie van de getroffenen worden maatregelen genomen om in noodgevallen te overleven of om op lange termijn zo gezond mogelijk te overleven. Het doel is om alcoholgebruik of idealiter volledige onthouding te verminderen. De therapiedoelen kunnen reiken tot een leven van zelfrealisatie en autonomie. Alcoholverslaving is nog steeds een taboe-onderwerp dat door velen geheim wordt gehouden.

Hoe eerder het probleem echter wordt geïdentificeerd en behandeld, hoe groter de kans. Het kost de getroffenen echter vaak tijd om hun problemen te herkennen en klaar te zijn voor therapie. Alcoholafhankelijkheid is multifactorieel en vereist meestal externe professionele hulp. Vaak is een therapie nodig die begint op verschillende hoekpunten: medicinaal, psychotherapeutisch en sociaal-therapeutisch.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• De therapie verloopt in fasen
• Het alcoholontwenningssyndroom
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Bijzondere instellingen, voorzieningen en therapeuten zijn gericht op de behandeling van alcoholverslaving en ondersteunen u bij het leiden van een leven zonder alcohol. Hiervoor kan een intramuraal verblijf nodig zijn, maar ook het gebruik van ambulante diensten is mogelijk.

Afhankelijk van de behoefte van de patiënt adviseert de arts welke therapievormen of methoden nodig zijn en welke aanvullende maatregelen worden genomen.

De therapie verloopt in fasen

De behandeling verloopt in verschillende fasen:

• Contact- en motivatiefase: Door middel van gesprekken, voorlichting en advies wordt voorlichting gegeven over het onderwerp alcoholgebruik en de risico's daarvan. Het doel is onder meer het alcoholgebruik terug te dringen en de persoonlijke verantwoordelijkheid te versterken en verdere therapeutische stappen te definiëren. Bij zeer hoog alcoholgebruik kan opname in een eerste hulpafdeling of ziekenhuis nodig zijn (bijv. Bij alcoholvergiftiging). De bereidheid van de patiënt om de therapie te ondernemen is bijzonder belangrijk voor het succes van de therapie - dat wil zeggen dat de getroffenen niet alleen hun alcoholprobleem erkennen, maar ook hulp aanvaarden. Soms zijn de secundaire ziekten doorslaggevend voor een bezoek aan de dokter en de start van de therapie.
• Ontgiftingsfase: in deze fase moet het organisme worden "gespeend" van alcohol in die mate dat er geen alcohol meer nodig is na de ontgiftingsfase. Naast het aanpassen van het lichaam aan een alcoholvrij leven, ligt de focus op het voorkomen van ontwenningsverschijnselen. Medische behandeling kan nodig zijn als ontwenningsverschijnselen optreden met complicaties (zoals toevallen, delirium tremens). Dit wordt vaak gedaan in klinische faciliteiten. De "koude ontwenning" vindt plaats zonder medicatie. In de regel wordt er een “warme ontwenning” uitgevoerd waarbij de ontwenningsverschijnselen worden behandeld met medicatie (meestal door het toedienen van benzodiazepines in aflopende doses en mogelijk ook met vitamine B1-preparaten en / of anti-epileptica).
• Speenfase: De detoxificatiefase wordt gevolgd door de speenfase - in een gespecialiseerde kliniek of op poliklinische basis. Het leert je een leven zonder alcohol te leiden. Vaak moeten gedragspatronen worden herkend en moeten oplossingen worden ontwikkeld - bijvoorbeeld probleemoplossende strategieën. In deze tijd is het essentieel om middelen te vinden of te herontdekken, de eigen vitale krachten te versterken en alternatieven te vinden voor verslavende middelen om op lange termijn een bevredigend leven zonder alcohol te kunnen leiden. Het is ook belangrijk om persoonlijke triggers voor alcoholgebruik te identificeren. Diverse therapeutische aanbiedingen (zoals psycho- en sociaal-therapeutisch), trainings- en opleidingsmaatregelen, ontspanningsmethoden, etc. kunnen hierbij helpen. Zie Psyche: Help & Support voor meer informatie.
• Vervolgfase: Om de abstinentie langdurig te kunnen volhouden, de kans op terugval te verkleinen en de sociale re-integratie te vergemakkelijken, is bij alcoholverslaving ambulante nazorg in speciale voorzieningen of in samenwerking met de huisarts noodzakelijk. Uitgebreide ondersteuning is in deze periode bijzonder belangrijk. Verdere therapeutische maatregelen, bijvoorbeeld bij psychische stoornissen, maken ook deel uit van de nazorgfase.

Medicinale ondersteuning kan soms nodig zijn tijdens de hele therapieperiode of na stopzetting - de arts beslist in elk individueel geval over de therapeutische maatregelen. Daarnaast wordt rekening gehouden met eventuele bestaande organische problemen (bijv. Leverbeschadiging). Bij de behandeling van verslaving spreekt men ook van ontwenningskuur. Acute behandeling met behulp van verslavingspsychiatrische / medische maatregelen wordt "gekwalificeerde ontwenningsbehandeling" genoemd.

Het alcoholontwenningssyndroom

Na verloop van tijd raken de hersenen gewend aan de normale hoge dosis alcohol. Als het aanhoudende alcoholgebruik plotseling wordt onderbroken door een alcoholverslaving, kan dit leiden tot ontwenningsverschijnselen. Er zijn wanregels met soms ernstige gevolgen.

Het ontwenningssyndroom begint ongeveer vijf tot tien uur nadat het alcoholpeil in het bloed is gedaald en gaat terug rond de vierde of vijfde dag. Het syndroom bereikt zijn "hoogtepunt" na ongeveer 48 tot 72 uur. Medische behandeling voor het ontwenningssyndroom van alcohol is mogelijk.

Veel voorkomende symptomen:

• Tremor (handen schudden)
• Rusteloosheid
• angst
• Misselijkheid, diarree
• slaapproblemen
• Verhoging van de hartslag en ademhalingsfrequentie
• zweet
• koorts

Het syndroom kan voortschrijden met of zonder delier. Een ontwenningssyndroom met delier wordt ook wel delirium tremens (alcohol delirium) genoemd. Typische tekenen voordat dit gebeurt, zijn slaapproblemen, tremoren en angst. Er is vertroebeling van het bewustzijn en verwarring, waarnemingsstoornissen (hallucinaties, "witte muisvisie"), sterke trillingen, wanen, rusteloosheid en overmatige prikkelbaarheid (bijv. Hartslag).

Opmerking Delirium tremens kan levensbedreigend zijn en tot coma of zelfs de dood leiden. Het is een medisch noodgeval dat moet worden behandeld.

Aan wie kan ik vragen?

De behandeling vindt meestal plaats in gespecialiseerde intramurale instellingen. Ook ambulante voorzieningen kunnen het aanspreekpunt zijn (bijvoorbeeld voor nazorg). Daarnaast kunnen zowel de huisarts als artsen uit verschillende disciplines (bijvoorbeeld voor kinder- en jeugdpsychiatrie, psychiatrie en neurologie) en psychotherapeuten bij het therapieproces worden betrokken.

U kunt artsen, psychotherapeuten, poliklinische en intramurale behandelingen en counselingopties, enz. Vinden met behulp van de verschillende zoekopdrachten. Ook behandel- en adviesmogelijkheden vind je via het verslavingshulpkompas.

Hier vind je informatie over het verslavingskompas in gebarentaal.

Hoe worden de kosten gedekt?

De kosten voor de therapie van alcoholverslaving worden normaal gesproken door de sociale zekerheid gedekt.

De behandeling van verslavingsstoornissen (waaronder psychotherapie) vindt ook plaats in gespecialiseerde intramurale voorzieningen (bijv. Corresponderende klinieken, afdelingen in ziekenhuizen) die contracten hebben met de zorgverzekeraars. Vervolgzorg kan worden verleend in gespecialiseerde poliklinieken of door de huisarts. Bij deze behandelingen worden de kosten doorgaans volledig vergoed.

Voor bepaalde diensten (bv. Psychotherapie bij inwonende psychotherapeuten) kan een aanvraag voor een kostensubsidie worden ingediend door de zorgverzekeraar. Meer informatie hierover en over het overnemen van kosten vindt u onder Services & Kosten.

Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.