Whiplash - Whiplash-syndroom

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Whiplash

Whiplash (whiplash-fenomeen, versnellingstrauma van de cervicale wervelkolom, cervicale wervelkolomvervorming) is een verwonding van zacht weefsel in de cervicale wervelkolom (cervicale wervelkolom). Het wordt veroorzaakt door plotseling, schokkerig buigen en overstrekken van het hoofd als gevolg van een onverwachte kracht. De meest voorkomende oorzaak zijn kop-staartbotsingen. Typische klachten - meestal pas enige tijd na het ongeval - zijn nekpijn en mogelijk hoofdpijn en een "stijve nek". De ernst van een whiplash is afhankelijk van verschillende factoren.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Wat zijn de oorzaken?
• Wat zijn de symptomen van een whiplashtrauma?
• Wat kan ik zelf doen?
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
• Hoe wordt whiplash behandeld?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Wat zijn de oorzaken?

Een whiplash kan optreden wanneer plotselinge sterke kracht van achteren of - minder vaak - van voren of van opzij op de cervicale wervelkolom inwerkt. Dit versnelt het hoofd- en nekgedeelte ten opzichte van het bovenlichaam. Het hoofd wordt eerst van voren naar achteren of vice versa of zijwaarts gerukt en daarna weer in de tegenovergestelde richting gerukt na de botsing. De weke delen van de cervicale wervelkolom raken gewond als gevolg van onvoorziene krachtuitoefening: de nek- en nekspieren worden gespannen en de cervicale wervelkolom wordt pijnlijk steil ("stijve nek"). In ernstige gevallen kunnen de ligamenten worden getrokken en gescheurd of kunnen de tussenwervelschijven gewond raken.

Whiplash-verwondingen ontstaan meestal door kop-staartbotsingen in het verkeer. Andere mogelijke oorzaken zijn sportongevallen (vooral bij skiën, schaatsen, boksen, karate, worstelen, duiken) of zogenaamde "plezierongevallen" zoals ritten in een achtbaan of botsauto.

Wat zijn de symptomen van een whiplashtrauma?

Enkele uren tot dagen na het ongeval kunnen spierspanningen en zwelling van het weefsel pijn in het nekgebied veroorzaken en leiden tot beperkte mobiliteit ("stijve nek"). Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen klagen over pijn en een zwaar gevoel in het hoofdgebied. Af en toe zijn ook duizeligheid, slikproblemen, problemen met zien of slapen, oorsuizen (tinnitus) of gevoelloosheid van het gezicht, de schouders of armen gemeld.

Hoe ernstig een whiplash-blessure is, hangt van verschillende factoren af, bijvoorbeeld:

• Type en omvang van geweld;
• spierspanning op het moment van het ongeval;
• Conditie van de spieren (sterke spieren zijn resistenter);
• aangeboren anatomische verschillen: gedrongen mensen met een kortere nek lopen minder risico dan gracieuze mensen met een lange nek.

Wat kan ik zelf doen?

Het nekgebied moet onmiddellijk na een ongeval worden geïmmobiliseerd. Bovendien moet een huisarts worden geraadpleegd, vooral als de persoon in gebreke is gebleven. Dit wordt niet alleen om medische redenen aanbevolen, maar ook om verzekeringsredenen.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Whiplash kan niet altijd extern worden bewezen. Daarom blijkt dit ziektebeeld steeds weer zeer controversieel, vooral in het geval van nalatigheid van derden met betrekking tot mogelijke claims voor pijn en lijden. Een zo nauwkeurig mogelijke diagnose is daarom noodzakelijk. In een gesprek met de huisarts wordt de oorzaak en de klachten bepaald. Een lichamelijk onderzoek zal de exacte omvang van de ziekte bepalen. Het bepalen van de oogmobiliteit kan aanwijzingen geven voor een hersenschudding.

Indien nodig worden begeleidende verwondingen gevonden, bijvoorbeeld aan de wervelkolom, de botten of in het schedel-hersengebied. Dit wordt meestal gedaan met behulp van röntgenfoto's. Als een letsel aan het zenuwstelsel wordt vermoed, kunnen neurologische tests nodig zijn, zoals het meten van de zenuwgeleidingssnelheid (NLG) of elektrische activiteit in de spieren (EMG). In zeldzame gevallen kan een MRI- of CT-scan van de hersenen, een echografie van de grote cervicale slagader of een onderzoek van de liquor noodzakelijk zijn.

classificatie

De internationale divisie is steeds meer gebaseerd op de Quebec Tasc Force. Cervicale wervelkolomklachten zijn pijn in de nek- of nekspieren of in het passieve bewegingsapparaat.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen vier graden van ernst van het letsel, waarbij de overgangen vloeiend zijn:

• Ernst 0: geen cervicale wervelkolomklachten, geen objectiveerbare storingen.
• Ernst I: cervicale wervelkolomklachten in de vorm van pijn, een gevoel van stijfheid of overgevoeligheid, geen objectiveerbare storingen.
• Ernst II: cervicale wervelkolomklachten in de vorm van pijn, een gevoel van stijfheid of overgevoeligheid en klachten van de spieren en het skelet (bewegingsbeperking, overgevoeligheid voor aanraking).
• Ernst III: cervicale wervelkolomklachten in de vorm van pijn, een gevoel van stijfheid of overgevoeligheid en bijkomende neurologische klachten (verzwakte of verdwenen spierreflexen, verlamming, etc.).
• Ernst IV: cervicale wervelkolomklachten in de vorm van pijn, een gevoel van stijfheid of overgevoeligheid en fractuur of verkeerde positie van de cervicale wervelkolom

Hoe wordt whiplash behandeld?

De therapie hangt af van de ernst van de verwonding. Bij lichte verwondingen is het voldoende om de nek korte tijd te laten rusten. Indien nodig kunnen ontstekingsremmende en pijnstillende medicijnen worden voorgeschreven. Ernstigere whiplash-blessures worden behandeld met fysiotherapie.

In de regel duurt het, ongeacht de ernst van de whiplash, ongeveer een maand om te genezen. Bij ongeveer tien procent duurt de pijn (vooral in de nek) enkele maanden tot ongeveer een half jaar. In de meeste gevallen geneest whiplash zonder nadelige gevolgen. Slechts ongeveer twee tot drie procent van de getroffenen klaagt twee jaar na het letsel over ernstige symptomen.

Aan wie kan ik vragen?

Patiënten kunnen contact opnemen met hun huisarts om een whiplash-blessure op te helderen. Soms is verder onderzoek nodig, bijvoorbeeld bij een specialist in orthopedie of traumachirurgie.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek. Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.