Hyperhidrose

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Hyperhidrose

Wanneer een gezond persoon zweet, wordt het lichaam gekoeld door de verdamping van het zweet. Dit wordt gedaan om de lichaamstemperatuur constant te houden. Zweten beschermt tegen oververhitting en is essentieel. Het lichaam reageert met zweten, bijvoorbeeld bij lichamelijke inspanning of hoge temperaturen. De hoeveelheid zweet varieert afhankelijk van de omstandigheden. Bij hyperhidrose is er een storing in het zweten over het hele lichaam of in bepaalde delen van het lichaam.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools

Welke soorten hyperhidrose zijn er?

Oksels, handen of handpalmen, voeten of voetzolen, het gezicht en delen van het gezicht (bijv. Het voorhoofd) kunnen worden aangetast. Bij hyperhidrose worden de zweetklieren overmatig gestimuleerd en wordt er meer zweet afgegeven.

Er is een algemeen onderscheid:

• Primaire idiopathische hyperhidrose. Dit is niet gebaseerd op een externe oorzaak of ziekte.
• Secundaire hyperhidrose. Het treedt op als er een onderliggende ziekte is, bijv. Neurologische aandoeningen, psychische aandoeningen, hyperthyreoïdie, infecties, kankerziekten, hormonale aandoeningen, menopauze en nog veel meer

Overmatig zweten kan vele oorzaken hebben en bijvoorbeeld in verband worden gebracht met het gebruik van medicatie (zoals parasympathicomimetica, cortisonpreparaten). Ook inspanning, psychologische / emotionele belasting of stress zijn redenen voor verhoogde transpiratie. Het is niet altijd hyperhidrose. Sterk waargenomen zweten kan ook optreden, bijvoorbeeld bij vergrote of verhoogde zweetklieren.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

In de loop van de diagnose wordt duidelijk of het daadwerkelijk hyperhidrose is. Hiervoor is het verzamelen van de medische geschiedenis essentieel. Symptomen (bv. Wanneer en waar zweten optreedt) geven belangrijke informatie. Mogelijke oorzaken worden opgehelderd, bijvoorbeeld een vermoedelijke ziekte, bestaande ziekten die verantwoordelijk zijn voor zweten en eventuele medicatie-inname. Hiervoor kunnen verschillende testen worden uitgevoerd en laboratoriumwaarden worden bepaald.

Er kunnen verschillende tests worden uitgevoerd om de ernst van hyperhidrose te bepalen:

• Jodiumzetmeelproef volgens Minor. Hiermee wordt nieuw gevormd zweet in kleur weergegeven met jodiumoplossing en zetmeel.
• gravimetrische meting. De hoeveelheid zweet wordt bepaald met filterpapier dat op een specifiek lichaamsdeel wordt aangebracht. Een speciale schaal wordt gebruikt om de hoeveelheid te meten die binnen een bepaalde tijd is opgenomen.

Hoe wordt hyperhidrose behandeld?

De behandeling van primaire hyperhidrose is gebaseerd op de individuele situatie van de getroffen persoon en de regio van het lichaam. Bepaalde gedrags- of levensstijlveranderingen kunnen worden aanbevolen. Deze omvatten bijvoorbeeld het afzien van het dragen van synthetische vezels of plastic (kleding, schoenen). Het kan ook zinvol zijn om geen koffie, thee, alcohol of hete en gekruide gerechten te nuttigen. Stressvermindering en het leren van de mechanismen van stressverwerking en coping komen ook aan bod. Meer informatie over stress en ontspanning.

Andere therapeutische maatregelen zijn onder meer:

• Gebruik van anti-transpiranten. Deze worden lokaal gebruikt bij primaire hyperhidrose aan de oksels, handen en voeten. Deodorants met aluminiumzouten (aluminiumchloride-hexahydraat) in verschillende concentraties kunnen worden gebruikt. Hun effect is gebaseerd op het sluiten van de uitlaten van de zweetklieren. De samentrekkende werking van crèmes, lotions en poeders met looizuur wordt ook gebruikt.
• Kraanwateriontoforese. De therapieoptie wordt voornamelijk op de handen en / of voeten uitgevoerd. Deze worden ondergedompeld in een bad met leidingwater waar zwakke glijstromen doorheen worden geleid.
• Injectie van botulinumtoxine. Door het zenu.gif" />
• Radiofrequente therapie, microgolven, echografie. Zweetklieren worden beschadigd door de warmte die tijdens het gebruik wordt gegenereerd. Deze worden voornamelijk in het okselgebied gebruikt.
• Systemische therapie. Als hyperhidrose overal in het lichaam voorkomt (gegeneraliseerde hyperhidrose), worden geneesmiddelen in tabletvorm toegediend (antihidrotica, psychotrope geneesmiddelen).

Chirurgische ingrepen worden vooral uitgevoerd wanneer andere therapeutische benaderingen niet het gewenste succes laten zien. Ze bevatten:

• Subcutane curettage en subcutane zuigcurettage. Bij beide procedures worden de zweetklieren in de oksels onder narcose operatief verwijderd. Met speciale instrumenten worden de gebieden afgeschraapt en indien nodig afgezogen.
• Endoscopische thoracale sympathectomie (ETS) en CT-geleide percutane sympathicolyse. Instrumenten en camera's worden via kleine incisies en onder narcose in de borstholte ingebracht. Vervolgens worden bepaalde zenuwdelen onderbroken (sympathische doorsnijding). Dit gebeurt met behulp van warmte- of metalen clips in het geval van ETS, evenals geconcentreerde alcohol in het geval van CT-gecontroleerde percutane sympathicolyse. De procedure wordt uitgevoerd op de handen, gezicht en oksels voor hyperhidrose.

De behandelende arts zal u informeren over de voordelen en risico's van de individuele therapeutische maatregelen. Als gevolg van de operaties kan bijvoorbeeld zogenaamd compensatoir zweten optreden, dwz het resterende zweten in lichaamsdelen die niet zijn behandeld, wordt compensatoir verhoogd. Gustatoir zweten kan ook voorkomen. Dit gebeurt na het eten en door een defect aan een zenuw (N. auriculotemporalis) na een operatie.

De behandeling van secundaire hyperhidrose wordt ook op het individu afgestemd. Het is gericht op de optimale therapie van de onderliggende ziekte.

Het extra gebruik van salie kan worden gemaakt.

Aan wie kan ik vragen?

Voor het verhelderen van klachten als overmatig zweten kunt u contact opnemen met de volgende contactpersonen:

• Huisarts
• Dermatoloog
• Neuroloog

Afhankelijk van de onderliggende ziekte en therapeutische maatregelen zijn andere specialisten (bijv. Voor chirurgie, neurochirurgie) betrokken bij het diagnose- en therapieproces. De behandeling vindt deels plaats in het ziekenhuis (chirurgische ingrepen).