Gerommel - Een Nog Weinig Onderzochte Stroomstoornis

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Gerommel

Volgens de huidige mening van de professionele wereld is gerommel een stromingsstoornis die een sterke invloed kan hebben op de interpersoonlijke communicatie. Getroffen mensen spreken onregelmatig snel en / of niet volgens de norm. Gerommel komt vaak voor in de kindertijd, wordt meestal erger tijdens de puberteit en blijft een levenslange ongemakkelijke metgezel voor de getroffenen. U kunt er echter beter mee leren leven en de symptomen verlichten.

In tegenstelling tot stotteren is er relatief weinig onderzoek gedaan naar gerommel. Het is ook op het eerste gezicht moeilijk te onderscheiden van stotteren. Er is nauwelijks bewijs (wetenschappelijk bewijs) voor de oorzaken, diagnose en therapie. Hier vindt u een overzicht van de huidige stand van kennis volgens evidence-based richtlijnen.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Wat is gerommel?
• Wat zijn de oorzaken van gerommel?
• Hoe wordt de diagnose gerommel gesteld?
• Hoe wordt herkauwen behandeld?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Wat is gerommel?

Getroffen mensen spreken onregelmatig, afwisselend in normaal tempo en zeer snel spreken. Tijdens het spreekproces worden woorden die al in gedachten zijn gevormd van tevoren in de zinnen ingevoegd en soms afgesneden. Er zijn geen normale spreekpauzes. Lettergreep stress en spreekritme zijn niet vloeiend. Lettergrepen, woorden of delen van zinnen worden herhaald. Woorden en zinnen worden afgebroken. De taal lijkt "onduidelijk" en onduidelijk. Zo worden klankreeksen vereenvoudigd, worden lettergrepen weggelaten of samengetrokken. Afhankelijk van de dagelijkse situatie kunnen de symptomen verschillen. Getroffen mensen kunnen ernstig worden aangetast in termen van begrijpelijkheid en communicatieve vaardigheden.

Wat zijn de oorzaken van gerommel?

Waarom het uiteindelijk tot gerommel komt, is niet wetenschappelijk opgehelderd. Theorieën gaan ervan uit dat er verstoringen zijn in de coördinatie tussen processen in de hersenen en het spreekapparaat of dat de perceptie en controle van temporele processen verstoord is. Er is onder meer een discrepantie tussen de snelheid van denken en de omzetting van gedachten in spraakbewegingen. Genetische oorzaken kunnen ook niet worden uitgesloten. Ongunstige ontwikkelingsomstandigheden in de kindertijd kunnen de ontwikkeling van deze stromingsstoornis stimuleren. Het gerommel kan ook worden veroorzaakt door een neurologisch opkomende ziekte (bijvoorbeeld na een traumatisch hersenletsel).

Hoe wordt de diagnose gerommel gesteld?

Tekenen van gerommel

Gerommel is niet te herkennen aan een enkel kenmerk. Het is een vrij complexe stroomstoornis. De volgende symptomen kunnen optreden:

• Snel, onregelmatig spreken

• Niet vloeiend spreken:

  • Herhaling van lettergrepen, woorden en delen van zinnen of geluiden
  • Invoegen van geluiden of lettergrepen (bijvoorbeeld 'uh') of terugkerende woordgroepen (bijvoorbeeld 'ergens stoppen')
  • Zin en woordafbrekingen
• Probeer te corrigeren wat er wordt gezegd terwijl u spreekt
• Opvallende klankformaties die onbegrijpelijk zijn
• Eentonige spraak, ongebruikelijke intonaties
• Grammaticale fouten, slecht vocabulaire, moeite met het vinden van woorden
• Ontbrekende structuur van wat er is gezegd om het duidelijk uit te drukken
• Afwijking van inhoud
• Aandachtsstoornissen
• Verstoringen in perceptie en verwerking van wat wordt gehoord
• Gebrek aan spraakcontrole
• Gebrek aan of onvoldoende bewustzijn van de bestaande vloeiendheid van spraak (de getroffenen merken vaak niet dat de gesprekspartner ze niet begrijpt)
• Spreekangst komt daarentegen meestal alleen voor bij een combinatie van gerommel en stotteren
• Hobbelige afwisseling tussen luisteren en spreken in een dialoog
• Lees- / schrijfproblemen

Opmerking Sommige van de genoemde symptomen kunnen ook optreden bij andere spraakstoornissen. Organische ziekten zijn ook een mogelijke oorzaak. Daarom moeten de klachten grondig worden opgehelderd.

Voor de diagnose van gerommel moet ten minste een van de volgende kernsymptomen aanwezig zijn:

• hoge en / of ongebruikelijke spreeksnelheid,
• merkbare geluidsvorming, onduidelijke spraak,
• Afwijkingen in de taalinhoud.

Diagnose

De diagnose wordt gesteld door een specialist in oor-, neus- en keelgeneeskunde en foniatrie, evenals door logopedisten. Zowel de ontwikkeling van het kind als de medische geschiedenis (anamnese) wordt gevraagd. Hiervoor is een speciale anamnese-vragenlijst beschikbaar (volgens Sick). Een eerste screening op rommel kan worden uitgevoerd met behulp van de Predictive Cluttering Inventory (PCI). Het wordt aanbevolen om spraakmonsters te nemen door middel van audio- en video-opnamen. De patiënt moet minstens tien minuten spontaan spreken, iets hardop voorlezen, iets navertellen en een tekst opschrijven. Ook wordt gebruik gemaakt van de zogenaamde Fluency Assessment Battery. Speciale taalmetingen en registratie van waarneming en gevoelens worden uitgevoerd. Rumbling is gecodeerd in de ICD-10 met het nummer F98.6. Het is belangrijk om rommel en stotteren te onderscheiden, hoewel er ook gemengde vormen zijn.

Het zogenaamde ICF-model biedt een goede basis voor diagnose en behandelplanning. Het omvat lichaamsfuncties en -structuren (bv. Vloeiendheid, snelheid, enz.), Lezen, schrijven en omgevingsfactoren (gezin, school) en persoonlijkheid.

Hoe wordt herkauwen behandeld?

De therapie is gebaseerd op de individuele situatie en combineert meestal verschillende behandelingsbenaderingen. Het beoogt de duidelijkheid van klankvorming en lettergreepuitspraak, de controle van de spreeksnelheid en de verbetering van het taalontwerp te verbeteren. Als gevolg van deze maatregelen verbetert de spreekvaardigheid meestal vanzelf, ook het verminderen van mogelijke stress door gerommel en effecten op de psyche, het sociale leven, de kwaliteit van leven en de activiteit zijn essentieel. Persoonlijke therapiedoelen worden gedefinieerd. Getroffen personen of hun ouders / verzorgers worden uitvoerig geïnformeerd en geadviseerd over het gerommel, de therapie, de terugval en hoe daarmee om te gaan. Het is belangrijk om thuis en in de woonomgeving (bijvoorbeeld op school) te kunnen oefenen.

Therapie omvat:

• Direct aan het gerommel werken via verschillende methoden - voornamelijk door middel van logopedie. Er wordt gewerkt aan de manier waarop getroffenen spreken en / of aan een specifiek evenement. Bijvoorbeeld door je gedachten langzamer en geconcentreerder uit te drukken. Dit gebeurt bijvoorbeeld door middel van ademhalingstechniek, rollenspel, leestraining, navertellen, expressieve hulp door middel van gebaren / gezichtsuitdrukkingen, etc. Zogenaamde fluency shaping-strategieën voor het veranderen van spraak en het aanpassen van hobbelige spraakcomponenten zijn bijzonder effectief gebleken.
• Zelfs audio- en videotechnologie kan worden gebruikt voor analyse. Daarnaast worden begeleidende symptomen aangepakt: verandering in spreekhouding, diverse gedragsveranderingen, zelfevaluatie, etc.
• Behandeling van onderliggende ziekten of aandoeningen: bijv. Ontwikkelingsachterstanden, neurologische aandoeningen.
• Met inbegrip van de omgeving: De sociale omgeving (ouders, wettelijke voogden, school etc.) is essentieel voor therapie of ontwikkeling. Naast advies en begeleiding is thuis oefenen belangrijk. De implementatie van wat is 'uitgewerkt' in alledaagse situaties maakt ook deel uit van de therapie.
• Zelfhulp.

Aan wie kan ik vragen?

Contactpunten zijn - afhankelijk van de leeftijd van de getroffen persoon en de gezondheidssituatie - vooral:

• Specialist in kindergeneeskunde en jeugdgeneeskunde
• Specialist in KNO (specialisatie in foniatrie)
• Spraaktherapeut

De huisarts kan onderzoeken regelen en verwijzingen initiëren. Het volgende kan ook worden betrokken bij het diagnose- en therapieproces:

• Neuroloog
• (Kinder) psychiater
• Klinische psycholoog
• Psychotherapeut

Diagnose en behandeling worden gedeeltelijk uitgevoerd in speciale afdelingen van klinieken, bijvoorbeeld voor foniatrie en logopedie, evenals gehoor-, stem- en taalstoornissen.

Hoe worden de kosten gedekt?

De kosten van een doktersbezoek voor opheldering en therapeutische maatregelen worden normaliter vergoed door de sociale zekerheidsinstanties.