Leverkanker - Oorzaken, Preventie, Symptomen, Diagnose, Therapie

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-06-06 18:13

Leverkanker

Om te beslissen welke therapie moet worden gebruikt, wordt een kwaadaardige tumor geclassificeerd volgens bepaalde criteria. Een veel voorkomende classificatie bij diagnose is het zogenaamde TNM-systeem van de Union for International Cancer Control (UICC). De tumor wordt geclassificeerd volgens zijn grootte (T), de betrokkenheid van lymfeklieren (N) en de aanwezigheid van metastasen op afstand (M).

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• ">Wat zijn de oorzaken?

>

• Wat zijn de symptomen van leverkanker?
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
• Hoe wordt leverkanker behandeld?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

>

Wat zijn de oorzaken?

Leverkanker komt in 80 tot 90 procent van de gevallen uit de levercellen en wordt daarom levercelcarcinoom (hepatocellulair carcinoom, HCC) genoemd. In tien tot twintig procent van de gevallen ontstaat de kanker uit de cellen van de galwegen in de lever (galwegcarcinoom, cholangiocellulair carcinoom).

Een aantal risicofactoren verhoogt het risico op leverkanker. Deze omvatten:

• Levercirrose: In Europa komt de overgrote meerderheid van alle gevallen van HCC voor bij patiënten met reeds bestaande levercirrose.
• Virale leverontsteking: Hepatitis B en hepatitis C zijn de belangrijkste risicofactor. Dragers van het hepatitis B-virus hebben tot honderd keer meer kans op het ontwikkelen van levercelcarcinoom.
• niet-alcoholische leververvetting;
• Hemochromatose: abnormale ijzeropslag in het organisme;
• Het roken van sigaretten;
• Alcoholmisbruik;
• Gifstoffen: vooral aflatoxine (gifstoffen in schimmels), vinylchloride (PVC-monomeer) of arseen;
• anabole steroïden;
• Leverkanker in het gezin.

De meeste levercelcarcinomen kunnen worden voorkomen door hepatitis B en hepatitis C, evenals cirrose, te voorkomen. Bovendien kan medicamenteuze behandeling voor hepatitis B en C het risico op levercirrose en leverkanker verminderen.

Wat zijn de symptomen van leverkanker?

Leverkanker veroorzaakt in het begin zelden symptomen en komt daarom vaak alleen voor bij routineonderzoeken. De eerste ongebruikelijke tekenen van leverkanker verschijnen meestal pas in een vergevorderd stadium van de ziekte.

Bij leverkanker kunnen onder meer de volgende symptomen optreden:

• Gevoeligheid in de bovenbuik,
• een voelbare zwelling onder de rechter ribbenboog,
• Verlies van eetlust,
• Misselijkheid,
• verhoogde temperatuur met onbekende oorzaak,
• Zwakte, vermoeidheid en verminderde prestaties,
• ongewenst gewichtsverlies,
• toenemende gele verkleuring van de huid en ogen (geelzucht),
• Toename tailleomvang, ascites (ascites).

In veel gevallen blijft de tumor zelfs in vergevorderde stadia beperkt tot de lever. Dit kan leiden tot een toenemend verlies van functioneel leverweefsel. Bij toenemende groei - afhankelijk van de locatie in het orgaan - kan leverkanker ook door het bindweefselcapsule van de lever heen breken en nabijgelegen weefsel (bijvoorbeeld het peritoneum) of lymfeklieren aanvallen. Individuele kankercellen kunnen ook verre organen zoals de longen, bijnieren, botten en hersenen bereiken via lymfevaten en bloedvaten en daar metastasen vormen.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Als leverkanker wordt vermoed, zal een arts ophelderen of het een goedaardige verandering is of een kanker, welk type tumor aanwezig is (histologie) en waar de tumor zich bevindt. Aan de hand van de grootte, het aantal en de verspreiding van de tumoren wordt beoordeeld hoever de ziekte is gevorderd of dat er al uitzaaiingen zijn ontstaan. In het begin is er een nader interview (anamnese) en een lichamelijk onderzoek.

Bloedonderzoek geeft informatie over de functie van individuele organen zoals de nieren, lever, hart en longen. Ook wordt een onderzoek op hepatitis-virussen uitgevoerd en wordt de tumormarker alfa-fetoproteïne (AFP) gemeten. Daarnaast worden beeldvormende onderzoeken zoals echografie, computertomografie, magnetische resonantietomografie en röntgenstraling gebruikt. Een biopsie kan worden uitgevoerd tijdens een laparoscopie of onder echografische begeleiding met een fijne naald (“fijne naaldbiopsie”). Het weefselmonster wordt vervolgens histologisch onderzocht.

De zogenaamde tumorgradering beoordeelt ook de mate van maligniteit, meestal in drie fasen (graad 1 tot 3). Bovendien is de leverfunctie een belangrijk criterium voor de planning van de behandeling. Afhankelijk van de algemene bevindingen zijn er verschillende opties beschikbaar.

Hoe wordt leverkanker behandeld?

• Chirurgie: Een methode om leverkanker te behandelen is om een deel van de lever te laten verwijderen. Het doel van deze operatie is om de tumor volledig te verwijderen en zo de ziekte te genezen. Dit kan alleen als de functie van de resterende lever uitstekend is en de tumor zich beperkt tot de lever en in gezond weefsel met voldoende veiligheidsmarge kan worden verwijderd. Patiënten bij wie de lever gedeeltelijk is verwijderd, hebben een goede kans om vijf jaar of langer te leven vanaf het moment dat de diagnose is gesteld (het zogenaamde overlevingspercentage van vijf jaar).
• Levertransplantatie: als levercirrose aanwezig is naast leverkanker, is levertransplantatie de voorkeursbehandeling in de vroege stadia van de tumor. Het kan echter alleen bij een relatief klein aantal patiënten worden uitgevoerd. De overlevingskansen na vijf jaar zijn tot meer dan 90 procent, afhankelijk van het stadium van kanker en het tijdstip van transplantatie.

• Begrippen voor lokale ablatieve therapie: de tumor wordt vernietigd door het injecteren van alcohol of door blootstelling aan hitte. Deze therapieën kunnen worden gebruikt om vroege tumorstadia te genezen.

  • Percutane injectie van ethanol of azijnzuur (PEI): onder echografie of CT-controle wordt 95 procent alcohol (ethanol) met een fijne naald in de tumor geïnjecteerd. Hierdoor sterft het tumorweefsel af, maar blijft het omringende leverweefsel grotendeels gespaard. De behandeling wordt vaak in meerdere sessies uitgevoerd en kan na enkele maanden worden herhaald.
  • Radiofrequente of lasergeïnduceerde thermotherapie: een sonde wordt in de tumor ingebracht, ook onder echografie of CT-controle, en het weefsel wordt verwarmd met radiofrequente golven of laserlicht. Dit kan tumorweefsel met een diameter van drie tot vijf centimeter vernietigen. De behandeling wordt vaak in meerdere sessies uitgevoerd. Methoden die op een soortgelijk werkingsprincipe zijn gebaseerd, zijn microgolfablatie, onomkeerbare elektroporatie en cryotherapie.

• Kalmerende (palliatieve) therapieën: ze worden gebruikt wanneer genezing niet langer mogelijk is vanwege de gevorderde toestand van de ziekte. De meeste patiënten bij wie de diagnose zo laat wordt gesteld, leven pas een paar weken tot een paar maanden daarna. Er zijn echter een aantal procedures die de overleving kunnen verlengen en de kwaliteit van leven kunnen verbeteren.

  • Chemo-embolisatie: een cytostatisch medicijn wordt in de lever geïnjecteerd via een katheter die in de leverslagader wordt ingebracht. Tegelijkertijd worden kleine deeltjes die weer oplossen gebruikt om de bloedvaten naar en van de levertumor tijdelijk af te sluiten om de verblijftijd van het medicijn te verlengen. Deze methode kan worden gecombineerd met thermotherapie of ethanolinjectie. Dit kan de tumor vaak verkleinen en de levensduur verlengen.
  • Chemotherapie: Lokale vormen van behandeling zijn vaak niet effectief in het geval van grote of meerdere tumorhaarden die over de lever zijn verspreid. In plaats daarvan kan chemotherapie worden gedaan. Levercelcarcinoom reageert echter niet goed op conventionele cytostatica. Bij patiënten met een uitgebreid hepatocellulair carcinoom (HCC) en tegelijkertijd een goede leverfunctie is echter aangetoond dat orale toediening van het geneesmiddel sorafenib de levensduur kan verlengen. Positieve onderzoeksgegevens zijn ook beschikbaar voor regorafenib en tivantinib. Andere stoffen worden getest in klinische onderzoeken.
  • Selectieve interne radiotherapie (SIRT): Deze relatief nieuwe procedure (ook wel transarteriële radio-embolisatie, TARE genoemd) is een lokale bestralingsbehandeling van levertumoren van binnenuit.
  • Externe radiotherapie: voor grote, gelokaliseerde levercarcinomen kan externe radiotherapie worden uitgevoerd. Het wordt momenteel verder ontwikkeld in het kader van studies en wordt vaak gecombineerd met medicamenteuze therapie.
  • Pijnbehandeling: In gevorderde stadia van de ziekte kan tumorpijn grotendeels worden verlicht met pijnstillers, morfinepleisters en -pompen, enz.

Nazorg

Nazorg betekent regelmatige bezoeken aan de arts voor individueel advies en monitoring van herstel. Het is belangrijk om de bijwerkingen van de behandeling te herkennen en gericht te revalideren. Het is vooral belangrijk om een mogelijk recidief van de ziekte (recidief) in een vroeg stadium te herkennen. Afhankelijk van het stadium van de ziekte en het type therapie dat wordt uitgevoerd, stelt de arts een individueel vervolgplan op waarin wordt bepaald met welke tussenpozen controles moeten worden uitgevoerd.

Let bij klachten niet op de vervolgafspraken, maar neem direct contact op met uw huisarts!

Aan wie kan ik vragen?

De prognose voor leverkanker hangt sterk af van het tumorstadium op het moment van diagnose of de mogelijke therapie. Het kan variëren van volledige genezing in de vroege stadia tot zeer korte overleving in een vergevorderd laat stadium dat niet langer toegankelijk is voor behandeling. Bij klachten die wijzen op een leveraandoening dient onmiddellijk een specialist in interne geneeskunde te worden geraadpleegd. Als er risicofactoren voor levercelcarcinoom aanwezig zijn, moeten regelmatig leveronderzoeken (echografie enz.) Worden uitgevoerd. Zeker als er al sprake is van levercirrose, moet zeker om de zes maanden een echografisch onderzoek van de lever worden uitgevoerd om een eventueel ontwikkelend levercelcarcinoom zo vroeg mogelijk op te sporen.

Hoe worden de kosten gedekt?

of BVAEBSVSSVSBVAEB

De e-card is uw persoonlijke sleutel tot de voordelen van de wettelijke zorgverzekering. Alle noodzakelijke en gepaste diagnostische en therapeutische maatregelen worden overgenomen door uw verantwoordelijke sociale verzekeringsmaatschappij. Voor bepaalde diensten kan een eigen risico of bijdrage in de kosten gelden. Voor gedetailleerde informatie kunt u terecht bij uw socialezekerheidsinstantie. Verdere informatie is ook te vinden op:

• Recht op behandeling
• Bezoek aan de dokter: kosten en eigen risico
• Wat kost het verblijf in het ziekenhuis
• Receptkosten: zo worden de medicijnkosten gedekt
• Medische hulpmiddelen en hulpmiddelen
• Gezondheidsberoepen AZ
• en via de onlinegids vergoeding sociale verzekeringen