Pancreaskanker - Symptomen, Diagnose, Therapie

Inhoudsopgave:

Pancreaskanker - Symptomen, Diagnose, Therapie
Pancreaskanker - Symptomen, Diagnose, Therapie

Video: Pancreaskanker - Symptomen, Diagnose, Therapie

Video: Pancreaskanker - Symptomen, Diagnose, Therapie
Video: Alvleesklierkanker, en dan? De diagnose & daarna 2024, Maart
Anonim

Alvleesklierkanker

Alvleesklierkanker (pancreascarcinoom) is verantwoordelijk voor slechts drie tot vier procent van alle tumorziekten, maar is verantwoordelijk voor ongeveer zes procent van alle sterfgevallen door kanker vanwege de hoge mate van maligniteit. Volgens Statistics Austria worden in Oostenrijk elk jaar meer dan 1.500 nieuwe gevallen en sterfgevallen als gevolg van alvleesklierkanker geteld, en de trend neemt toe. De gemiddelde aanvangsleeftijd is 71 jaar voor mannen en 75 jaar voor vrouwen.

Alvleesklierkanker wordt vaak bij toeval ontdekt tijdens een onderzoek (bijvoorbeeld echografie van de buik). De therapie hangt voornamelijk af van de aangetaste orgaandelen, het stadium van de ziekte en de algemene gezondheidstoestand van de patiënt. Volledige genezing kan alleen worden bereikt als de tumor chirurgisch volledig kan worden verwijderd.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools

De alvleesklier bevindt zich achter de maag in de buikholte. Hun belangrijkste functies zijn de spijsvertering en het suikermetabolisme. De oorzaken van alvleesklierkanker zijn niet bekend. Bepaalde factoren kunnen het risico op de ziekte vergroten. Omdat alvleesklierkanker in een vroeg stadium zelden symptomen veroorzaakt, is het belangrijk om op waarschuwingssignalen te letten.

Welke soorten alvleesklierkanker zijn er?

Alvleesklierkanker © Henrie

Alvleesklierkanker kan in principe overal in het orgaan voorkomen. De verschillende vormen van kanker zijn gebaseerd op verschillende weefseltypen:

  • Exocriene tumoren (vaak):

    • Ductale exocriene tumoren zijn afkomstig van cellen die langs de kleine kanalen van de speekselvormende klier lopen.
    • Acinaire tumoren zijn afkomstig van de enzymproducerende klieruiteinden in het pancreaskanaalsysteem.
  • Endocriene tumoren (zeldzaam): kunnen afkomstig zijn van de hormoonproducerende cellen van de eilandjes van Langerhans, die verspreid zijn over de klierkwabben.

Wat zijn de risicofactoren?

De oorzaken van alvleesklierkanker zijn niet bekend. Bepaalde factoren kunnen het risico op de ziekte verhogen, vooral wanneer ze worden gecombineerd, bijvoorbeeld:

  • Rook;
  • hoog alcoholgebruik;
  • veelvuldig contact met bepaalde verontreinigende stoffen, bijv. pesticiden, onkruid of fungiciden, gechloreerde koolwaterstoffen, chroom- en chroomverbindingen, oplosmiddelen (2-naftylamine, benzidine of benzeenderivaten), nikkel, elektromagnetische velden en brandstofdampen;
  • Zwaarlijvigheid;
  • Eerdere ziekten: bijv. Ontsteking van de alvleesklier, diabetes mellitus;
  • genetische aanleg voor pancreasaandoeningen.

Hoe alvleesklierkanker te voorkomen

Allereerst een gezonde levensstijl en het vermijden van mogelijke risicofactoren (vooral roken en alcohol). Welke voedingsfactoren een rol spelen bij het ontstaan van alvleesklierkanker is nog niet helemaal duidelijk. Grote studies hebben aangetoond dat een dieet dat rijk is aan fruit en groenten, rijk aan vezels en vitamines, over het algemeen het risico op kanker kan verlagen. Een uitgebalanceerd dieet helpt ook om een gezond lichaamsgewicht te behouden of te bereiken.

Let op waarschuwingsborden

Pancreaskanker veroorzaakt zelden symptomen in de vroege stadia. Ze komen meestal alleen voor als de tumor zo groot is dat deze de productie van spijsverteringsenzymen of de afvoer ervan naar de twaalfvingerige darm belemmert, of als deze al is uitgezaaid naar andere organen zoals de maag, twaalfvingerige darm, lever of peritoneum. Onder andere de volgende klachten komen voor:

  • Gewichtsverlies,
  • Pijn in de buik of rug,
  • Geelzucht,
  • Verlies van eetlust,
  • Misselijkheid,
  • Braken,
  • Suikerziekte.

Als deze klachten optreden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd voor een gedetailleerde opheldering. Hoe eerder een alvleesklierkanker wordt ontdekt, hoe groter de kans op herstel.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Als alvleesklierkanker wordt vermoed, start de arts de nodige diagnostische stappen. Belangrijke onderzoeken voor de detectie van alvleesklierkanker zijn:

  • fysiek onderzoek;
  • Laboratoriumonderzoeken: urine, ontlasting, bloed, inclusief tumormarkers zoals CA 19-9 (CA = kankerantigeen) en CEA (carcino-embryonaal antigeen); als een endocriene tumor wordt vermoed, ook chromogranine A, NSE (neuron-specifieke enolase), insuline, glucagon, gastrine, VIP (vasoactief intestinaal polypeptide), PP (pancreaspolypeptide);
  • Echografisch onderzoek;
  • Computertomografie (is het meest geschikte röntgenonderzoek voor de eerste diagnose);

Als alvleesklierkanker wordt vastgesteld, is verder onderzoek nodig om de omvang van de tumor te bepalen, bijvoorbeeld:

  • Röntgenfoto van de longen,
  • Endoscopie van de maag en twaalfvingerige darm,
  • endoscopische weergave van het pancreaskanaal en de galwegen met behulp van röntgenfoto's (ERCP), endosonografie,
  • MRI,
  • Weefselpunctie,
  • Laparoscopie,
  • PET-CT,
  • Skelet- of octreotidescintigrafie.

Hoe wordt alvleesklierkanker behandeld?

De behandelstrategie hangt voornamelijk af van het type tumor, het stadium van de ziekte en de algemene gezondheidstoestand van de patiënt. Volledige genezing kan alleen worden bereikt als de tumor chirurgisch volledig kan worden verwijderd. Daarom moet bij een vermoeden van alvleesklierkanker de opheldering snel worden uitgevoerd. Alle andere therapiemogelijkheden dienen voornamelijk om de tumor vóór een geplande operatie te verkleinen, verdere tumorgroei te beperken of symptomen te verlichten.

chirurgie

Het doel is om het tumorweefsel en de omliggende lymfeklieren zo volledig mogelijk te elimineren. Vroeger werd de operatie als erg ingewikkeld beschouwd. De postoperatieve resultaten zijn aanzienlijk verbeterd, niet in de laatste plaats door specialisatie in pancreaschirurgie, zodat de procedure nu als veilig kan worden beschouwd.

  • Pancreaskopcarcinoom: Met het hoofd van de alvleesklier worden de galblaas, het onderste deel van het galkanaal, de twaalfvingerige darm en soms ook een deel van de maag verwijderd (zogenaamde Whipple-operatie). De onderbroken verbindingen worden vervolgens hersteld. Na de operatie is een ziekenhuisopname van enkele weken en een langere herstelfase vereist.
  • Pancreasstaartkanker: meestal moet ook de milt worden verwijderd.
  • Totale pancreatectomie: in sommige gevallen moet de hele pancreas worden verwijderd.
  • Lymfeklieren: In de loop van de operatie worden ook lymfeklieren (minimaal twaalf) verwijderd uit de directe omgeving van de alvleesklier. Als ze geen kankercellen bevatten, geeft dit aan dat de tumor niet is uitgezaaid. Het aantal aangetaste lymfeklieren geeft ook een indicatie van het latere beloop van de ziekte.

chemotherapie

Cytostatische geneesmiddelen zijn ontworpen om kankercellen door het hele lichaam te doden, maar kunnen de tumor op zichzelf niet genezen. Adjuvante chemotherapie, dwz uitgevoerd na de operatie, kan een gunstig effect hebben op het beloop van de ziekte en de kans op herstel vergroten. Gemcitabine, Erlotinib, Nab-Paclitaxel, 5-FU / Folinezuur, Irinotecan en Oxaliplatine zijn beschikbaar. Bij lokaal gevorderde tumoren die operatief niet veilig verwijderd kunnen worden, wordt voorafgaand aan de operatie chemotherapie uitgevoerd (neoadjuvant) om de tumor kleiner te maken en een betere uitgangspositie voor de operatie te bereiken. Als een tumor niet meer te genezen is, wordt palliatieve chemotherapie uitgevoerd om de tumor mogelijk te verkleinen en de symptomen te verlichten.

radiotherapie

Bij lokaal gevorderde tumoren die aanvankelijk niet met succes konden worden geopereerd, kan voorafgaand aan de geplande operatie bestraling worden uitgevoerd in combinatie met chemotherapie (neoadjuvante chemoradiotherapie). De tumor en de tumoruitbreidingen in het omringende weefsel worden daardoor verkleind. Dit vergroot de kans dat de tumor tijdens de volgende operatie volledig kan worden verwijderd.

Daarnaast wordt bestralingstherapie ook gebruikt om tumorsymptomen (bijvoorbeeld pijn) te elimineren (palliatieve behandeling).

Gerichte medicamenteuze therapieën

Deze geneesmiddelen (bijv. De tyrosinekinaseremmer Erlotinib) richten zich op kwaadaardig weefsel en sparen grotendeels gezond weefsel. Ze zijn bijvoorbeeld gericht tegen factoren die tumorgroei bevorderen, de bloedtoevoer naar de tumor afsnijden of signaaloverdracht tussen tumorcellen voorkomen.

Palliatieve therapie

Gerichte therapieën Deze stoffen (bijv. De tyrosinekinaseremmer Erlotinib) richten zich op kwaadaardig weefsel en sparen grotendeels gezond weefsel. Ze zijn bijvoorbeeld gericht tegen factoren die tumorgroei bevorderen, de bloedtoevoer naar de tumor afsnijden of signaaloverdracht tussen tumorcellen voorkomen. Palliatieve therapie

Het wordt gebruikt wanneer de ziekte zo ver is gevorderd dat genezing of effectieve tumorbehandeling niet langer mogelijk is. Palliatieve behandeling omvat het verlichten van tumorgerelateerde complicaties en klachten, pijntherapie, voeding en psychosociale begeleiding of zorg voor getroffenen, bijvoorbeeld in de context van zelfhulpgroepen of speciale psycho-oncologische voorzieningen of door psychotherapie.

Enzym- en hormoontherapie

Een tumor of chirurgische vernietiging van de alvleesklier kan ertoe leiden dat verteringsenzymen en hormonen niet langer in voldoende hoeveelheden worden gevormd. Ernstige spijsverteringsstoornissen (exocriene pancreasinsufficiëntie) en / of diabetes mellitus kunnen het gevolg zijn. De ontbrekende enzymen of hormonen (insuline) kunnen permanent in de vorm van medicijnen aan het lichaam worden geleverd.

Nazorg & revalidatie

Na tumortherapie moeten regelmatig controles worden uitgevoerd. Tumor nazorg streeft de volgende doelen na:

  • Een recidief van de kanker tijdig opsporen en behandelen als de tumor operatief kan worden verwijderd;
  • Bepalen, behandelen en eventueel verlichten van de gevolgen van de operatie en comorbiditeit;
  • algemeen om te helpen bij fysieke, mentale en sociale problemen.

    Vervolgbehandeling (revalidatie) wordt vaak aanbevolen om het herstel- en herstelproces te versnellen. Er zijn speciaal ingerichte nazorgklinieken die indien nodig ook bepaalde onderdelen van een chemotherapiecyclus kunnen uitvoeren. Verder wordt er hulp geboden bij voedingsvraagstukken en bij het overwinnen van psychische of sociale problemen.

Aan wie kan ik vragen?

Bij de diagnose en behandeling van alvleesklierkanker zijn verschillende medische specialismen betrokken. Neem bij afwijkingen of waarschuwingssignalen contact op met uw huisarts. Dit / dit laatste initieert de verdere verduidelijking waarbij onder meer specialisten in de nucleaire geneeskunde, interne geneeskunde en chirurgie kunnen worden ingeschakeld. Als u al een behandeling of nazorg ondergaat, worden er regelmatig afspraken gemaakt met de behandelende arts.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek. Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.

Wanneer ziekenhuisopname vereist is

Ziekenhuisopname is meestal vereist voor de diagnose en behandeling van alvleesklierkanker. De ziekenhuiskosten worden in rekening gebracht. De patiënt moet een dagelijkse bijdrage in de kosten betalen. Verdere medicamenteuze behandeling aan huis vindt plaats op voorschrift van de huisarts of specialist. Voor meer informatie, zie Wat kost een ziekenhuisopname?

Aanbevolen: