Hepatitis C: Diagnose En Verloop

Inhoudsopgave:

Hepatitis C: Diagnose En Verloop
Hepatitis C: Diagnose En Verloop

Video: Hepatitis C: Diagnose En Verloop

Video: Hepatitis C: Diagnose En Verloop
Video: Hepatitis C: CDC Viral Hepatitis Serology Training 2024, Maart
Anonim

Hepatitis C: diagnose en verloop

Acute hepatitis C kan zich binnen ongeveer zes maanden na infectie met het hepatitis C-virus ontwikkelen. Als het immuunsysteem van de persoon het virus niet binnen zes maanden kan verwijderen, zal een chronische hepatitis C-infectie ontstaan. Acute en aanvankelijk chronische hepatitis C veroorzaken vaak geen of alleen atypische symptomen zoals vermoeidheid, slechte prestaties of slechte concentratie.

Andere mogelijke klachten zijn verminderde eetlust en misselijkheid, pijn in de rechter bovenbuik, geelzucht, gewrichtsproblemen en jeuk. Complicaties van hepatitis C kunnen verschillende symptomen veroorzaken. Het verloop van de ziekte en de ontwikkeling van gevolgschade zijn afhankelijk van verschillende factoren. Het verloop van een hepatitis C-infectie kan dus heel verschillend zijn.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Hoe verloopt acute hepatitis C?
  • Hoe werkt chronische hepatitis C?
  • Hoe wordt de diagnose gesteld?
  • ">Aan wie kan ik vragen?

>

Hoe worden de kosten vergoed?

>

Hoe verloopt acute hepatitis C?

Acute hepatitis C kan zich twee tot 26 weken na infectie ontwikkelen. Het merendeel van de getroffenen (circa 75 procent) vertoont geen of alleen niet-specifieke symptomen, waardoor de infectie geheel onopgemerkt kan blijven. Bij ongeveer 25 procent van de infecties zijn er meestal zeer milde symptomen van hepatitis. Deze omvatten verlies van eetlust, misselijkheid, pijn in de rechter bovenbuik, lichte koorts en mogelijk de ontwikkeling van geelzucht (geelzucht). De ziekte geneest vanzelf bij 15 tot 40 procent van de geïnfecteerden. De leeftijd van de getroffen persoon op het moment van infectie heeft invloed op het beloop. Bij kinderen en jongvolwassenen treedt spontane genezing vaker op in de acute fase van de ziekte dan bij ouderen. Fulminante kuren met acuut leverfalen zijn uiterst zeldzaam.

Hoe werkt chronische hepatitis C?

Bij 60 tot 80 procent van de mensen kan het immuunsysteem het virus niet zuiveren en ontwikkelt zich een chronische hepatitis C-infectie. Bij een chronische infectie infecteren de hepatitis C-virussen voortdurend nieuwe levercellen en gaan ze dood. De dode levercellen worden vervangen door bindweefsel (littekenweefsel). Als de lever is veranderd zoals bindweefsel, spreekt men van leverfibrose - later van levercirrose. Levercirrose ontwikkelt zich - als er geen andere factoren zijn die de lever beschadigen - op zijn vroegst 20 jaar na de infectie. In dit stadium is de structuur van de lever al permanent verstoord.

De volgende risicofactoren zijn geassocieerd met een agressief verloop van de ziekte:

  • Alcoholgebruik op lange termijn
  • mannelijk geslacht,
  • hogere leeftijd bij het begin van de ziekte,
  • bijkomende hiv- of HBV-infectie (gelijktijdige infectie),
  • een infectie met genotype 3,
  • langdurige bloedspoeling (hemodialyse),
  • genetische factoren,
  • ook ernstig overgewicht (obesitas)
  • Suikerziekte.

Let op Alcohol werkt versnellend! Kortom: een dagelijkse alcoholconsumptie van meer dan 20 gram voor vrouwen - komt overeen met ongeveer een halve liter bier of een kwart liter wijn of 40 gram voor mannen beschadigt de lever. Dit is echter een ruwe indicatie. Alcoholtolerantie verschilt sterk van persoon tot persoon en is van veel factoren afhankelijk. Talrijke onderzoeken tonen aan dat de hoeveelheid alcohol en het tijdsverloop van de ziekte nauw verwant zijn. Het schadelijke proces van chronische hepatitis C-infectie, dat anders erg langzaam is, wordt enorm versneld en de ontwikkeling van levercirrose verloopt sneller.

Zolang het resterende gezonde leverweefsel de meeste taken van de lever kan vervullen, treden er geen of slechts geringe symptomen van de ziekte op (gecompenseerde levercirrose).

Typische tekenen van decompensatie van levercirrose zijn de vorming van ascites (ascites) en de ontwikkeling van geelzucht (geelzucht). Bovendien is er een neiging tot bloeden als gevolg van stollingsstoornissen omdat de lever niet langer in staat is om bepaalde stollingsfactoren in voldoende hoeveelheden te leveren. De ontwikkeling van een tekort aan bloedplaatjes (trombocytopenie) verhoogt ook het risico op bloedingen. Het risico voor is aanzienlijk verhoogd.

Door de hermodellering van het bindweefsel van de lever kan het bloed steeds slechter door het orgaan stromen. Deze achterstand in bloed zorgt ervoor dat de bloeddruk stijgt in een grote ader (poortader) die naar de lever leidt (portale hypertensie). Vrij water vormt zich in de buik (ascites) en spataderen in de slokdarm (oesofageale varices) en in de maag, die vatbaar zijn voor gevaarlijke bloedingen. Als de lever zijn functie als ontgiftingsorgaan niet meer kan vervullen, kunnen stoornissen van de hersenfunctie (hepatische encefalopathie) optreden. De getroffenen lijden aan veranderingen in hun bewustzijnsniveau, intellectuele prestaties, gedrag en bewegingssequenties.

Chronische hepatitis C kan ook "buiten" de lever aantasten, vooral in de vorm van auto-immuunziekten (bijv. Vasculaire ontsteking die de nieren, huid of schildklier kan beschadigen). Diabetes mellitus ontwikkelt zich vaker. Daarnaast komen verschillende kankers - bijv. Non-Hodgkinlymfoom, pancreaskanker (pancreascarcinoom) en longkanker (bronchiaal carcinoom) - vaker voor bij patiënten met chronische hepatitis C. Verschillende hersenfuncties kunnen worden beïnvloed, zelfs als er geen hepatische encefalopathie is. Veel mensen die met hepatitis C zijn geïnfecteerd, melden frequente vermoeidheid en concentratiestoornissen of lijden aan depressie.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Tijdens het lichamelijk onderzoek kan de arts vaak een vergrote lever voelen die gevoelig kan zijn bij druk. Wanneer levercirrose is ontstaan, wordt de lever kleiner en steviger en is deze vaak niet meer voelbaar. Bovendien kan hij / zij mogelijk andere tekenen van een leveraandoening herkennen, zoals geelzucht, ascites of typische huidveranderingen (spinvormige spataderen of een gebrek aan buikhaar). Hepatitis C kan alleen worden vastgesteld door middel van bepaalde bloedonderzoeken:

Laboratorium diagnostiek

De leverwaarden: bilirubine, GOT en GPT zijn meestal matig tot significant verhoogd, maar normale leverwaarden sluiten hepatitis C niet uit.

De volgende laboratoriumwaarden worden uitgevoerd bij de diagnose van hepatitis C:

  • Antilichamen (HCV-antilichamen) kunnen pas na zes tot twaalf weken positief worden gedetecteerd door middel van een ELISA-test,
  • directe detectie van het hepatitis C-virus-RNA (kwalitatieve PCR-test),
  • Bepaling van de virale lading (kwantitatieve PCR-test) - geeft de hoeveelheid virus aan.

Verdere onderzoeken na een diagnose van hepatitis C

Als hepatitis C wordt vastgesteld, zullen er aanvullende bloedonderzoeken worden gedaan. Deze omvatten GOT, GPT, GGT, bloedbeeld en stollingswaarden (Quick / INR).

Een abdominale echo en een onderzoek naar mogelijke levercirrose door middel van een biopsie of een speciaal echografisch onderzoek (elastografie) worden ook uitgevoerd.

Vóór de hepatitis C-therapie wordt onder bepaalde omstandigheden het genotype (genotypen 1-7 - "virusgroepen" met kleine afwijkingen in het genetisch materiaal) inclusief het subtype (bijv. Genotype 1a) bepaald. De genotypen beïnvloeden de keuze van geneesmiddelen om hepatitis C te behandelen.

Daarnaast wordt gecontroleerd of de getroffen persoon ook aan een hepatitis B-infectie lijdt. Hepatitis C-virussen onderdrukken de reproductie van de hepatitis B-virussen. Hepatitis C-therapie kan daarom in individuele gevallen leiden tot ernstige leverontsteking zonder behandeling voor hepatitis B. Regelmatige hepatitis B-controles moeten ook worden uitgevoerd bij patiënten die eerder hepatitis B hebben gehad. De hepatitis C-therapie kan de hepatitis B-virussen af en toe reactiveren.

Aan wie kan ik vragen?

De huisarts kan bij een vermoeden van een leverontsteking verwijzen naar een laboratorium of voor een echo. Daarnaast regelt zij / hij zorg door een specialist in interne geneeskunde (bij voorkeur specialisatie gastro-enterologie en hepatologie).

De diagnose hepatitis C is ook mogelijk in de volgende faciliteiten:

  • speciale polikliniek in het ziekenhuis, bijv. polikliniek hepatologie,
  • Cash-poliklinieken met een speciale hepatologiekliniek,
  • In de privépraktijk: specialisten in interne geneeskunde met gedegen hepatologische kennis,
  • Patiënten met ernstige ziektes worden verzorgd op een afdeling interne geneeskunde (focus op gastro-enterologie en hepatologie).

Hoe worden de kosten vergoed?

Alle noodzakelijke en passende diagnostische maatregelen worden door de zorgverzekeraars overgenomen.

Uw huisarts of polikliniek vereffent de rekeningen doorgaans rechtstreeks bij uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het zijn dat u een eigen risico (behandelpremie) moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook terecht bij een arts van uw keuze (dus een arts zonder ziektekostenverzekering). Zie Bezoek een arts: kosten en eigen risico voor meer informatie.

Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u bijvoorbeeld kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.

Aanbevolen: