Levercirrose - Terminale Fase Van Leverschade

Inhoudsopgave:

Levercirrose - Terminale Fase Van Leverschade
Levercirrose - Terminale Fase Van Leverschade

Video: Levercirrose - Terminale Fase Van Leverschade

Video: Levercirrose - Terminale Fase Van Leverschade
Video: De lever: van gezonde lever naar cirrose 2024, Maart
Anonim

Levercirrose

Levercirrose is het eindstadium van leverschade. Het begint met een progressieve toename van bindweefsel (fibrose), waaruit zich in de loop van de ziekte grotere cirrose-knooppunten (diameter: drie millimeter tot drie centimeter) ontwikkelen. Door leverweefsel om te zetten in bindweefsel, kan de lever geleidelijk zijn taken niet meer voldoende vervullen - bijvoorbeeld metabolische en ontgiftingsfuncties. Chronisch leverfalen ontstaat. De snelheid en omvang van deze ontwikkeling kan van persoon tot persoon verschillen.

In Oostenrijk zijn alcoholmisbruik en chronische, door virussen veroorzaakte leverontsteking, hepatitis B en C, de belangrijkste oorzaken. Vroegtijdige behandeling van de onderliggende ziekten (bijv. Alcoholmisbruik) kan gewoonlijk verdere progressie van de leverschade voorkomen.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Wat zijn de oorzaken van levercirrose?
  • Wat zijn de symptomen?
  • Hoe werkt cirrose van de lever?
  • Hoe wordt de diagnose gesteld? ">Hoe wordt de diagnose gesteld?

Hoe wordt de diagnose gesteld? >

  • Hoe wordt de diagnose gesteld? "> Hoe wordt cirrose van de lever behandeld? ">Hoe wordt cirrose van de lever behandeld?
  • Hoe wordt cirrose van de lever behandeld? >

  • Hoe kan levercirrose worden voorkomen?
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten vergoed?
  • Hoe wordt cirrose van de lever behandeld? >

    Wat zijn de oorzaken van levercirrose?

    Levercirrose is vaak het gevolg van de interactie van verschillende leverbeschadigende factoren. Naast chronische virale hepatitis B en C is vooral chronisch alcoholmisbruik of alcoholafhankelijkheid verantwoordelijk voor het ontstaan van levercirrose. Niet-alcoholische leververvetting (NASH) is de laatste jaren echter steeds belangrijker geworden bij het ontstaan van levercirrose.

    Talrijke stofwisselingsziekten kunnen leiden tot levercirrose. Voorbeelden zijn hemochromatose (genetische ijzerstapelingsziekte) of de ziekte van Wilson (genetisch verminderde koperuitscheiding in de gal). Ook het metabool syndroom en diabetes mellitus type II zijn risicofactoren, daarnaast kunnen hartfalen of bepaalde medicijnen (bijv. Amiodaron of methotrexaat) levercirrose bevorderen.

    Zeldzame oorzaken zijn auto-immuunziekten van de lever, zoals auto-immuunhepatitis of ontsteking van de galwegen. Deze omvatten primaire gal-cholangitis en primaire scleroserende cholangitis. Primaire biliaire cholangitis is een relatief zeldzame auto-immuunziekte van de lever die begint in de kleine galwegen en die in ongeveer 90 procent van de gevallen vrouwen treft. Primaire scleroserende cholangitis is een chronische ontsteking van de galwegen binnen en / of buiten de lever.

    Wat zijn de symptomen?

    Omdat de lever verantwoordelijk is voor veel metabolische en ontgiftingsprocessen, kan leverdisfunctie als gevolg van levercirrose gevaarlijke gevolgen hebben. Mensen met levercirrose kunnen echter aan het begin van hun ziekte jarenlang symptoomvrij blijven.

    De eerste niet-specifieke symptomen zijn meestal:

    • gemakkelijke uitputting,
    • Winderigheid,
    • Verlies van eetlust,
    • algemeen gevoel van ziekte en
    • Gewichtsverlies.

    Symptomen van gevorderde levercirrose

    Verlies van eetlust leidt vaak tot ondervoeding en verminderde galafscheiding (afgifte van gal in de darm) leidt tot onvoldoende opname van vet en in vet oplosbare vitamines. Galophoping (cholestase) veroorzaakt geelzucht (geelzucht), jeuk (pruritus) en xanthelasma. Xanthelasma zijn geelachtige plaques die worden veroorzaakt door de afzetting van cholesterol in de weefsels van de boven- en onderoogleden.

    Na weefselschade aan de lever worden geregenereerde knooppunten van bindweefsel gevormd. Nieuwe bloedvaten vormen zich rond de knooppunten om de bloedstroom in de lever te behouden. Het leveringsvolume van dit "levercirculatiesysteem" wordt echter verminderd en de druk in de ader die het bloed naar de lever (poortader) voert, neemt toe. Dit leidt tot de vorming van "bypass-circuits" door de lever. Ongeschikte aderen moeten nu meer bloed vervoeren. De hoge bloeddruk in het poortadersysteem (portale hypertensie) kan door secundaire ziekten tot verschillende symptomen leiden.

    Symptomen van portale hypertensie

    • Spataderen in de slokdarm (oesofageale varices) en in de maag, evenals bijbehorende bloeding (meestal herkenbaar aan een pikzwarte ontlasting - zogenaamde teerachtige ontlasting - of braken van rood of zwart gestold bloed),
    • portale hypertensieve gastropathie (speciale maagziekte),
    • Spataderen in het rectum en in het gebied van de anus (aambeien),
    • Oedeem van de benen,
    • Vergroting van de milt (splenomegalie) met verhoogde afbraak van bloedcellen,
    • Vergroting van de buikomtrek en mogelijk kortademigheid door ascites (ascites); mogelijk met de ontwikkeling van peritonitis veroorzaakt door bacteriën (bacteriële peritonitis),
    • Bewegings-, gedrags- en bewustzijnsstoornissen met een stoornis van de hersenfuncties (hepatische encefalopathie),
    • Kortademigheid en verminderde prestaties met pulmonale hypertensie (portale hypertensie),
    • Nierfunctiestoornis (hepatorenaal syndroom).

    Andere symptomen van chronische leverschade

    De volgende symptomen zijn niet specifiek voor cirrose, maar duiden op chronische leverschade. Ze moeten serieus worden genomen als waarschuwing voor mogelijke cirrose of leverschade die tot levercirrose kan leiden:

    • Huidveranderingen: Spider naevi (kleine huidvaatjes zoals spinnenwebben), rood worden van de handpalmen (palmair erytheem), glanzende en onbehaarde buikhuid,
    • witte nagels,
    • Afbraak van spieren,
    • progressieve krimp en verdikking van de bindweefselplaat, meestal van de hand (contractuur van Dupuytren),
    • Verkleining van de testikels (testiculaire atrofie), erectiestoornissen en groei van de borstklieren (gynaecomastie) bij mannen,
    • Menstruele cyclusstoornissen tot het uitblijven van menstruatiebloedingen (amenorroe) bij vrouwen,
    • Ascites (ascites),
    • Oedeem in de benen of positieafhankelijk oedeem (mogelijk overal op het lichaam - anasarca),
    • Kortademigheid en snelle pols door zuurstofgebrek als gevolg van een longfunctiestoornis (hepatopulmonaal syndroom)
    • Symptomen van nierfalen als gevolg van een nierstoring (hepatorenaal syndroom),
    • Symptomen van hartfalen wanneer de hartspier beschadigd is (hepatische cardiomyopathie),
    • Botbreuken als gevolg van een verminderde botkwaliteit (hepatische osteodystrofie),
    • Symptomen van hepatische encefalopathie.

    Veranderingen in het bloed

    Er is ook vaak een afname van rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Verhoogde poortaderdruk zorgt voor een achterstand van bloed in de milt, waar vervolgens meer bloedcellen worden afgebroken (hypersplenie).

    Een afname van rode bloedcellen resulteert in een verminderde opname van zuurstof, een afname van witte bloedcellen en een verzwakking van het afweersysteem tegen ziekteverwekkers. Een afname van het aantal bloedplaatjes veroorzaakt een verhoogde neiging tot bloeden (coagulopathie).

    Als alcoholmisbruik de oorzaak is van levercirrose, kan een dieetgerelateerde vitamine B12- of foliumzuurdeficiëntie en directe schade aan het bloedvormende beenmerg door alcohol de oorzaak zijn.

    Opmerking Een verminderde vorming van vitamine K-afhankelijke stollingsfactoren (factor II, VII, IX, X) in de lever als gevolg van een leverdisfunctie verhoogt bovendien het risico op bloedingen.

    Hoe werkt cirrose van de lever?

    Het verloop van de ziekte is in individuele gevallen moeilijk te voorspellen en hangt af van tal van factoren, zoals

    • Oorzaak van leververandering,
    • Ernst van het klinische beeld,
    • Begeleidende complicaties,
    • Bijkomende ziekten,
    • Alcoholgebruik, zelfs in de kleinste hoeveelheden (verslechtert de prognose aanzienlijk).

    Een acute belasting van de lever (bijv. Door een virale infectie of een geneesmiddel) kan een verminderde leverfunctie als gevolg van levercirrose plotseling en drastisch verslechteren.

    Hoe wordt de diagnose gesteld?

    Voor de diagnose verzamelt de arts de risicofactoren (bijv.alcoholmisbruik, metabool syndroom, leverschadelijke stoffen - bijv. Medicijnen) en bestaande symptomen.

    Tijdens het lichamelijk onderzoek kan de arts in de vroege stadia een lever palperen met een relatief stevige consistentie en een stompe rand. Als de lever door de nodulaire hermodellering blijft krimpen, is deze vaak niet meer voelbaar. Bovendien kan hij / zij een vergrote milt en tekenen van ascites zien. Hij / zij kan mogelijk ook andere tekenen van een leveraandoening herkennen (bijv. Spider naevi, geelzucht).

    Er wordt dan een bloedtest uitgevoerd. De leverwaarden GOT en GPT zijn meestal normaal tot licht verhoogd, Gamma-GT is meestal matig verhoogd. Bilirubine bevindt zich in het begin vaak in het normale bereik en neemt toe met toenemende bindweefselconversie van het leverweefsel en de resulterende galachterstand. De alkalische fosfatase kan ook worden verhoogd. Het bloedbeeld kan een tekort aan rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes aantonen. Naast het ontbreken van bloedplaatjes leidt een verminderde vorming van vitamine K-afhankelijke stollingsfactoren (factor II, VII, IX, X) in de lever tot een verandering van de stollingswaarden. Deze omvatten bijvoorbeeld de aPTT, de Quick-waarde / de PTZ of de INR. Een verlaagd serumalbumine (eiwit in het bloed) kan worden waargenomen als de leverfunctie al verstoord is.

    Verdere bloedonderzoeken kunnen de oorzaken van levercirrose identificeren. Bovendien kan de omvang van leverschade en de bijbehorende effecten op het lichaam worden geschat.

    Met behulp van beeldvormingsmethoden zoals echografie of computertomografie (CT) van de buik wordt een nauwkeurigere diagnose gesteld (weergave van de nodulaire architectuur of veranderingen in de levervaten). Als onderdeel van een zogenaamde elastografie kan met echografie de elasticiteit van het leverweefsel worden onderzocht. Een verminderde elasticiteit is een teken van een toename van het bindweefsel in de lever. Een weefselmonster uit de lever (leverbiopsie) is soms nuttig om de diagnose te bevestigen.

    Hoe wordt cirrose van de lever behandeld?

    Een belangrijk doel van de therapie is om verdere leverschade te voorkomen en om de progressie van leverschade te voorkomen, wat kan leiden tot levercoma en overlijden. De geleidelijke vernietiging van de lever kan worden gestopt als de oorzaken van de levercirrose tijdig kunnen worden geëlimineerd. In de beginfase is, als de uitlokkende oorzaak effectief wordt behandeld, een regressie van de fibrose (vorming van bindweefsel) mogelijk. In het verdere verloop van het proces kan de progressie van de leverschade worden voorkomen en kan vaak ook een langzame regressie van de leverschade worden bereikt.

    Complicaties zoals bloedstollingsstoornissen, bloeding, portale hypertensie, ascites of hepatische encefalopathie moeten ook worden behandeld. De behandelend arts past de benodigde medicatie aan de leverdisfunctie aan en stopt indien nodig stressvolle medicatie.

    Medicamenteuze behandeling van levercirrose, onafhankelijk van de oorzaak, is nauwelijks mogelijk en heeft vooral een ondersteunend karakter.

    Elke alcoholconsumptie moet strikt worden vermeden, omdat dit het beloop van de ziekte aanzienlijk verergert. Patiënten kunnen ook een belangrijke bijdrage leveren door middel van een gezond, energierijk en eiwitrijk dieet. Een mineraal- en vitaminesupplement (supplementen) is ook nuttig als er een overeenkomstig tekort is. Dieet kan ook enkele complicaties beïnvloeden. In het geval van ascites kan bijvoorbeeld een vermindering van het zoutverbruik en een verminderde vochtopname nodig zijn. Uw arts geeft u meer gedetailleerde informatie of verwijst naar een diëtist.

    In het eindstadium van een leverziekte is levertransplantatie de enige behandelingsoptie voor geschikte kandidaten.

    Opmerking Bloeding uit spataderen in de slokdarm of maag is een levensbedreigende complicatie die onmiddellijke ziekenhuisopname vereist. Een gastroscopie wordt gebruikt om de bloeding te stoppen en indien nodig wordt bloed toegediend.

    Hoe wordt langdurige zorg verleend voor levercirrose?

    Als u levercirrose heeft gekend, worden bepaalde onderzoeken met regelmatige tussenpozen uitgevoerd. De behandelende artsen maken regelmatig afspraken voor controles, die strikt moeten worden nageleefd.

    Het is belangrijk om het verloop van de leverschade herhaaldelijk te controleren en mogelijke complicaties vroegtijdig op te sporen door middel van bloedonderzoek en beeldvormende onderzoeken. Regelmatige screeningstests voor levercelcarcinoom (AFP in het bloed, lever-echografie) zijn van bijzonder belang.

    Controle gastroscopie (gastroscopie) is vaak nodig om de vorming van spataderen in de slokdarm of maag op te sporen en deze indien nodig te behandelen.

    Vaccinatie tegen hepatitis A en B wordt dringend aanbevolen voor patiënten met levercirrose om verdere leverschade door een virale infectie te voorkomen.

    Hoe kan levercirrose worden voorkomen?

    De vroege opsporing van leveraandoeningen en hun consistente behandeling is bijzonder belangrijk om levercirrose te voorkomen.

    Overmatig alcoholgebruik gedurende een lange periode beschadigt de lever permanent en kan leiden tot levercirrose. Daarom mag alcoholgebruik bepaalde limieten niet overschrijden. Zie "Alcoholische leverziekte" voor meer informatie.

    Een vaccinatie tegen hepatitis B wordt aanbevolen om levercirrose te voorkomen.

    Mensen met overgewicht kunnen het risico op leververvetting verminderen door hun dieet te veranderen en regelmatig te bewegen.

    Mensen met een leveraandoening moeten medicijnen vermijden die de lever mogelijk kunnen beschadigen, indien mogelijk. De behandelende artsen proberen voor patiënten met een leveraandoening zoveel mogelijk 'leversparende' medicatie te kiezen. Als er aanwijzingen zijn voor een geneesmiddelgerelateerde leverschade, zal de behandelende arts de dosis van bepaalde medicijnen verlagen of - indien mogelijk - stoppen. Zelfbehandeling zonder voorafgaand overleg met de behandelende arts moet worden vermeden. Bij mensen zonder eerdere leverschade moeten regelmatig levertesten worden uitgevoerd als ze dergelijke medicatie gedurende lange tijd gebruiken.

    Let op In de bijsluiter medicatie kunt u onder de bijwerkingen / bijwerkingen lezen of een medicijn leverschade kan veroorzaken.

    Aan wie kan ik vragen?

    De diagnose en behandeling van levercirrose is mogelijk in de volgende faciliteiten:

    • speciale polikliniek in het ziekenhuis, bijv. polikliniek hepatologie,
    • Cash-poliklinieken met een speciale hepatologiekliniek,
    • op een afdeling interne geneeskunde (focus op gastro-enterologie en hepatologie),
    • In de privépraktijk: specialist in interne geneeskunde met diepgaande hepatologische kennis.

    Hoe worden de kosten vergoed?

    Alle noodzakelijke en passende diagnostische en therapeutische maatregelen worden door de zorgverzekeraars overgenomen. Meer informatie vindt u onder Wat kost een ziekenhuisopname? Uw huisarts of polikliniek vereffent de rekeningen doorgaans rechtstreeks bij uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het zijn dat u een eigen risico (behandelpremie) moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook terecht bij een arts van uw keuze (dus een arts zonder ziektekostenverzekering). Voor meer informatie, zie Wat kost een ziekenhuisverblijf, een doktersbezoek: kosten en eigen risico.

    Voor bepaalde niet-medicamenteuze behandelingen (bv. Fysiotherapie) - in sommige gevallen alleen wanneer een bepaald niveau is bereikt - kan toestemming van de zorgverzekeraar vereist zijn.

    Voor bepaalde diensten (bijv. Medische hulpmiddelen en medische hulpmiddelen) worden - afhankelijk van de zorgverzekeraar - eigen bijdragen verstrekt. De meeste zorgverzekeraars voorzien in een vergunning, soms afhankelijk van het soort medische hulp. De receptvergoeding moet worden betaald voor medicatie op “contant recept”. Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u bijvoorbeeld kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.

    Aanbevolen: