Urine-incontinentie: Oorzaken

Inhoudsopgave:

Urine-incontinentie: Oorzaken
Urine-incontinentie: Oorzaken

Video: Urine-incontinentie: Oorzaken

Video: Urine-incontinentie: Oorzaken
Video: Oorzaken van incontinentie of ongewild urineverlies. 2024, Maart
Anonim

Urine-incontinentie: oorzaken

Onvrijwillige lekkage kan worden veroorzaakt door een aantal ziekten en leeftijdsgebonden of hormonale veranderingen. Zwangerschap en bevalling kunnen ook de bekkenbodemspieren verzwakken. Over het algemeen hebben vrouwen meer kans op urine-incontinentie dan mannen. Nadat de urine in de nieren is geconcentreerd, komt deze via de urineleiders de urineblaas binnen en hoopt zich daar continu op. Vanaf een blaasvolume van ca. 130 tot 150 milliliter wekt een zenuwprikkel de aandrang tot urineren op. Als de regulatie van het ledigen van de blaas goed werkt, kunt u deze drang om te plassen onderdrukken en hoeft u niet direct naar het toilet.

De urine kan opzettelijk worden onthouden en de blaas wordt op een bewuste manier geleegd - dit wordt continentie genoemd. Als zich echter incontinentie ontwikkelt, kan de getroffen persoon dit proces niet langer beheersen en gaat de urine onvrijwillig voorbij. Plaats en tijd zijn niet of slechts zelden vast te stellen.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Complex proces: het legen van de blaas
  • Verschillen tussen vrouwen en mannen
  • Centrale rol: bekkenbodemspieren
  • Meerdere oorzaken van urine-incontinentie

Zie Nieren en blaas: anatomie en functie voor meer informatie over urineproductie.

Opmerking Incontinentie kan in principe ook het verlies van controle over de doorgang van ontlasting beïnvloeden. In dit geval wordt het fecale incontinentie genoemd.

Complex proces: het legen van de blaas

Bij het ledigen van de blaas is een grote verscheidenheid aan mechanismen en structuren betrokken. Naast spier- en andere weefselstructuren zoals de ligamenten van de bekkenorganen, de spieren in de bekkenbodem, het weefsel van de blaaswand en het sluitspiersysteem van de urethra, zijn ook tal van neurologische structuren zoals het ruggenmerg en bepaalde controle- en communicatiecentra in de hersenen betrokken bij dit complexe proces. Dit brede proces verklaart de verschillende oorzaken en vormen van urine-incontinentie. Bijgevolg zijn er ook verschillen in therapie.

Verschillen tussen vrouwen en mannen

Vanwege anatomische en fysiologische verschillen hebben vrouwen op jonge leeftijd meer kans op urine-incontinentie. Met name de fysieke belasting tijdens zwangerschap en bevalling en hormonale veranderingen na de menopauze bevorderen de ontwikkeling van urine-incontinentie bij vrouwen.

Met toenemende leeftijd neemt het risico op urine-incontinentie bij beide geslachten toe, zodat geleidelijk vrouwen en mannen bijna even vaak worden getroffen.

Centrale rol: bekkenbodemspieren

Bij vrouwen wordt urine-incontinentie vaak veroorzaakt door zwakke bekkenbodemspieren. De bekkenbodemspier is een horizontale komvormige plaat die het bekken onderaan sluit. Het bestaat uit een drielaags spiersysteem, bindweefsel, bloedvaten en zenuwen. Deze spierplaat ondersteunt de bekken- en buikorganen, ondersteunt tevens de urineblaas en zorgt voor de juiste hoek tussen blaas en urethra.

Anatomie van de blaas © rob3000

De bekkenbodem wordt aan grote belasting blootgesteld. Bij drukpieken, die kunnen optreden bij hoesten, niezen, lachen, poepen of het baren van een baby, gaan de bekkenbodemspieren dit actief tegen en zorgen voor de nodige stabiliteit in het binnenste van de buik. Als deze speciale spieren nu verzwakt of beschadigd zijn, kunnen ze een gevulde, zware blaas minder goed verdragen. Hierdoor is de aandrang om te plassen steeds moeilijker te beheersen.

Meerdere oorzaken van urine-incontinentie

Urine-incontinentie kan worden veroorzaakt door één oorzaak alleen of - vaker - door de interactie van verschillende factoren. De belangrijkste en meest voorkomende oorzakelijke factoren zijn:

Geslacht: Vrouwen hebben op jonge leeftijd veel vaker last van incontinentie dan mannen. De bekkenbodemspieren zijn bij vrouwen zwakker en minder flexibel en de brede doorsnede van het bekken en penetratiepunten zoals de vagina verminderen de elasticiteit van deze spieren. Vrouwen hebben ook meer gebeurtenissen in hun leven die de continentie negatief kunnen beïnvloeden, waaronder:

  • Zwangerschap / bevalling: Bij vrouwen worden de bekkenbodemspieren tijdens de zwangerschap blootgesteld aan verhoogde spanning door verhoogde druk door het kind en de effecten tijdens de bevalling. Tijdens de bevalling kunnen zenuwblessures in het bekkengebied optreden. De sterke druk tijdens een natuurlijke bevalling kan ook de ruimtelijke relatie tussen de blaas en urethra veranderen, waardoor de sluitspier niet meer goed functioneert. De gevolgen voor de blaas kunnen bij elke geboorte groter worden. Incontinentie die vaak direct na de geboorte optreedt, neemt meestal af (postpartum-incontinentie).
  • Menopauze: Door de verminderde hormoonproductie verandert onder andere de bloedstroom naar de urethra.

Overgewicht: Zeer overgewicht (obesitas) veroorzaakt een zwak bindweefsel, ook in de bekkenbodemspieren, door verhoogde vetopslag. Bovendien neemt de druk in de buik op de bekkenbodem toe.

Leeftijd: leeftijdsgebonden veranderingen in de urineblaasspieren en de sluitspier, verminderde urineconcentratie via de nieren, inname van medicatie, bestaan van een of meer ziekten (multimorbiditeit), vergroting van de prostaat bij mannen.

Geneesmiddelen: bijv. Diruetica, bètablokkers, ACE-remmers, antidepressiva, benzodiazepinen en cholinerge geneesmiddelen.

Ziekten: vooral chronische luchtwegaandoeningen met veel hoesten (bijv. Rokershoest of bronchitis), neurologische aandoeningen met verminderde informatieverwerking (bijv. De ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson, multiple sclerose, dementie), vaat- en zenuwbeschadiging bij diabetes mellitus, chronische urineweginfecties (cystitis), chronische constipatie, Beroerte, hartfalen, blaasstenen, hernia, tumoren in de buik, dwarslaesie en kwaadaardige ziekten van de urineblaas.

Aanbevolen: