Anorexia: Diagnose En Therapie

Inhoudsopgave:

Anorexia: Diagnose En Therapie
Anorexia: Diagnose En Therapie

Video: Anorexia: Diagnose En Therapie

Video: Anorexia: Diagnose En Therapie
Video: 219 Therapy with Eating Disorders 2024, Maart
Anonim

Anorexia: diagnose en therapie

Anorexia nervosa (anorexia nervosa) wordt vaak onderzocht door een arts onder druk van familieleden (ouders, wettelijke voogden). Bezorgde zorgverleners worden meestal geconfronteerd met getroffenen die hun ziekte ontkennen, wat kan leiden tot overeenkomstige crisissituaties en spanningen.

Desalniettemin is het essentieel om de ziekte zo vroeg mogelijk op te helderen. Voor volwassen patiënten is de steun van de partners belangrijk. De therapie is veelomvattend.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Diagnose van anorexia nervosa
  • Therapie van anorexia nervosa
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

Diagnose van anorexia nervosa

Als een eetstoornis wordt vermoed, zal de arts een gesprek voeren, een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren en verschillende bevindingen verkrijgen:

  • Medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. De arts bepaalt onder meer het lichaamsgewicht en de lengte en beoordeelt de BMI bij volwassenen en percentielcurves / BMI bij kinderen en adolescenten. Daarnaast krijgt hij / zij een idee van het eetgedrag, de sociale omgeving en de psychische toestand van de patiënt. Om dit te doen, neemt hij / zij een gedetailleerde anamnese. Dit omvat vragen over eetgewoonten, braken, obstipatie, cyclusafwijkingen, bewegingsgedrag en het gebruik van medicatie, alcohol- en drugsgebruik tot aan mogelijk zelfbeschadigend gedrag en zelfmoordpogingen en nog veel meer.
  • Verduidelijking van ziekten. Mogelijke andere ziekten en complicaties worden opgehelderd - zoals malabsorptiesyndroom, oesofagitis (ontsteking van het slijmvlies van de slokdarm), spruw (coeliakie), de ziekte van Crohn, osteomalacie, ernstige constipatie (obstipatie) en hypertrofische osteoartropathie, hormonale ziekten zoals hyperthyreoïdie, stofwisselingsziekten Tumorziekten en psychiatrische aandoeningen of mogelijk drugsgebruik.
  • Laboratorium testen. Tijdens de diagnose worden ook verschillende laboratoriumwaarden bepaald, zoals bloedbeeld, bloedbezinking, nierwaarden (creatinine en ureum), lipidenmetabolisme (triglyceriden en cholesterol), elektrolyten, bloedglucose, amylase, transaminase, leverfunctietest, urinestatus, totaal eiwit en albumine. Elke bloedarmoede zal worden opgehelderd. Hormonen zoals groeihormoon en schildklierhormonen kunnen ook worden bepaald. In individuele gevallen kunnen ook aanvullende waarden worden verzameld. Informatie over de respectievelijke waarden vindt u onder de tabel met laboratoriumwaarden.

De arts kan een echografisch onderzoek van de buik laten maken en indien nodig een ECG, gastroscopie en / of CT-scan bestellen.

Therapie van anorexia nervosa

De therapie van anorexia nervosa vindt enerzijds plaats via medische behandeling en anderzijds via psychotherapie. Idealiter is er een nauwe afstemming tussen de behandelende artsen (uit verschillende disciplines) en psychotherapeuten. Het zo vroeg mogelijk starten van de behandeling (korte periode tussen het begin van de ziekte en het begin van de behandeling) verbetert de prognose.

Polikliniek, dagkliniek of intramuraal

De behandeling kan poliklinisch, in een dagkliniek of als intramuraal worden uitgevoerd. De arts beslist in elk individueel geval - afhankelijk van de lichamelijke conditie en sociale en psychologische factoren - in welke vorm de behandeling noodzakelijk is. Psychotherapeutische zorg kan individueel of in groepsverband worden verleend. Zowel de getroffenen als hun familieleden worden geïnformeerd over de ziekte en de behandeling en bij de behandeling betrokken. In het begin, maar ook tijdens de gehele behandeling, is het vaak nodig om getroffenen te motiveren voor behandeling.

De therapie heeft tot doel het lichaamsgewicht en eetgedrag te normaliseren en mentale problemen te overwinnen. Ook voedingsvoorlichting (advies) en hulp bij het omgaan met het dagelijkse leven maken deel uit van de therapie. Ondersteuning bij het omgaan met ontwikkelingsprocessen en het onthechten van jongeren van huis kan nodig zijn.

Bovendien moeten mogelijke secundaire ziekten en complicaties worden behandeld.

Therapiebewaking en terugvalpreventie

Tijdens de therapie worden regelmatig onderzoeken gedaan om het beloop te controleren en complicaties vast te stellen - bijvoorbeeld door het lichaamsgewicht of bepaalde laboratoriumwaarden te bepalen. Daarnaast is voorbereiding op de tijd na ontslag noodzakelijk. De overgang naar het "normale leven" en de omgang en het gedrag bij terugval kunnen met de getroffenen en hun families worden besproken.

In de regel duurt het vele maanden of zelfs jaren voor genezing. De therapie kan tijdens de therapie worden stopgezet. In sommige gevallen wordt huisvesting en verhuizing naar een therapeutische groep die gespecialiseerd is in de verzorging van eetstoornissen overwogen of uitgevoerd.

Gezinsomgeving

De familie of naaste verzorgers spelen een belangrijke rol. Doorslaggevend is de bijdrage van de ouders in alle fasen van de behandeling, van opsporing en eerste presentatie tot intensieve samenwerking met het therapeutische team om de ziekte adequaat te bestrijden.

Vooral bij kinderen, maar ook bij jongere adolescenten, nemen ouders / verzorgers belangrijke beslissingen en taken op zich en moeten zij de getroffen persoon vaak eerst overtuigen van een behandeling, indien mogelijk zonder al te veel in hun autonomie in te grijpen (vooral bij jongeren). Tegelijkertijd is het voor familieleden meestal moeilijk te accepteren dat ze maar relatief weinig kunnen helpen. Veel familieleden vinden het moeilijk om niet permanent te controleren, maar om geïnteresseerd te zijn in het verloop van de therapie. Het kan in de loop van de therapie nodig zijn om conflictgedrag in het gezin, afbakeningsmoeilijkheden enz. Aan te pakken - bijvoorbeeld door middel van psychotherapie, gezins- of relatietherapie (waartoe ook familieleden behoren). Zie Eetstoornissen: wat gezinsleden kunnen doen voor meer informatie.

Gespecialiseerde adviescentra en poliklinieken, adressen van resident psychotherapeuten en psychologen zijn te vinden onder Eetstoornissen: advies en hulp.

Medicatie

Als de eetstoornis bijvoorbeeld verband houdt met een depressie, kan er medicatie worden voorgeschreven (psychofarmaca zoals antidepressiva). Het aanvullen van ontbrekende voedingsstoffen kan ook nodig zijn bij anorexia nervosa.

Gedwongen behandeling

Idealiter wordt de behandeling uitgevoerd met instemming van de betrokkene, worden therapiedoelen besproken en afgesproken - en wordt gestreefd naar een gezonde, evenwichtige voeding. Soms kan het nodig zijn om maatregelen te nemen om voor voldoende voedselopname te zorgen. Dit kan worden bereikt door middel van vloeibare voedingsvormen (vloeibaar voedsel) of door te voeren met een sonde. Onder bepaalde omstandigheden (in uiterst zeldzame gevallen) moet ook een dwangbehandeling worden toegepast, bijvoorbeeld als de situatie van de patiënt levensbedreigend is.

Gedwongen behandeling Idealiter wordt de behandeling uitgevoerd met toestemming van de getroffen persoon, worden therapiedoelen besproken en overeengekomen - en wordt er gezocht naar een gezond, uitgebalanceerd dieet. Soms kan het nodig zijn om maatregelen te nemen om voor voldoende voedselopname te zorgen. Dit kan worden bereikt door middel van vloeibare voedingsvormen (vloeibaar voedsel) of door te voeren met een sonde. Onder bepaalde omstandigheden (in uiterst zeldzame gevallen) moet ook een dwangbehandeling worden toegepast, bijvoorbeeld als de situatie van de patiënt levensbedreigend is.

Aan wie kan ik vragen?

Het eerste aanspreekpunt voor volwassenen is vaak de huisarts. Indien nodig start deze persoon overboekingen. Bij een therapie zijn meestal artsen uit verschillende disciplines betrokken. Voor kinderen en jongeren zijn artsen gespecialiseerd in kindergeneeskunde en kinder- en jeugdpsychiatrie het eerste aanspreekpunt. Psychotherapeuten kunnen ook worden betrokken bij het diagnose- en therapieproces.

Hoe worden de kosten gedekt?

De kosten van het medisch onderzoek ter opheldering van anorexia nervosa en de behandeling worden doorgaans vergoed door de instellingen van sociale zekerheid.

Voor bepaalde diensten (bv. Psychotherapie bij inwonende psychotherapeuten) kan een aanvraag voor een kostensubsidie worden ingediend door de zorgverzekering. De interdisciplinaire behandeling van eetstoornissen (waaronder psychotherapie) vindt ook plaats in gespecialiseerde poliklinieken die een contract hebben met zorgverzekeraars. Bij deze behandelingen worden de kosten doorgaans volledig vergoed.

Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.

Aanbevolen: