Inguinale Hernia - Inguinale Hernia

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Inguinale hernia

Een inguinale hernia (inguinale hernia) is een uitsteeksel van het peritoneum door een opening in de buikwand. Delen van de darmen (bijv. Vetweefsel of darmdelen) komen vanuit de buikholte via de hernia in het bestaande lieskanaal (laterale hernia) of via verworven openingen in de buikwand naar het oppervlak (mediale hernia). De opening in de buikwand veroorzaakt door een liesbreuk wordt ook wel het herniale portaal genoemd. Het peritoneum, met daarin de darmdelen, puilt als een zak uit door de herniale opening in de buikwand en vormt de zogenaamde herniale zak.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Hoe ontstaat een liesbreuk?
• Wat zijn de symptomen?
• Hoe stelt de dokter een diagnose?
• Hoe wordt een liesbreuk behandeld?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Hoe ontstaat een liesbreuk?

Een liesbreuk wordt meestal veroorzaakt door zwakke plekken in de spieren van de buikwand ter hoogte van de lies. Het kan aangeboren of verworven zijn. Bij een aangeboren liesbreuk is bij de geboorte al een herniale poort aanwezig. De verworven hernia ontstaat meestal als gevolg van een zwakte in de buikwand die in de loop van het leven is ontstaan.

In het geval van een liesbreuk maakt men onderscheid tussen, afhankelijk van de herniale poort

• directe (mediale) liesbreuk: wordt altijd verworven en komt vooral voor bij volwassenen (meestal mannen). Bij dit type hernia wordt de buikwand gescheurd door zware belasting of overbelasting (bijvoorbeeld zwaar tillen, chronisch hoesten, overbelasting tijdens stoelgang als gevolg van obstipatie) of door een zwak bindweefsel. De verzwakkende buikspieren kunnen ertoe bijdragen dat de inhoud van de hernia aan de achterwand van het lieskanaal uit de buik komt. Het buitenste breekpunt bevindt zich dichter bij het midden van het lichaam, daarom wordt het ook een mediale inguinale hernia genoemd.
• indirecte (laterale) liesbreuk: kan aangeboren of verworven zijn. De herniale zak dringt door de opening in het lieskanaal. De herniale opening bevindt zich aan de zijkant van het midden van het lichaam (lateraal). De herniale zak kan door het lieskanaal naar het midden van het lichaam gaan. Bij mannen kan het doordringen in het scrotum, bij vrouwen in de grote schaamlippen.

Wat zijn de symptomen?

Als er een breuk in de buikwand is, kunnen de eerste symptomen zijn: stekende en trekpijnen (vooral bij zware inspanning) en een uitpuilende liesstreek (wat vooral merkbaar is bij hoesten, persen of niezen). Plotselinge hevige pijn in de liesstreek - meestal gecombineerd met een sterke zwelling die niet gemakkelijk te onderdrukken is - kan duiden op een beknelde hernia. Een liesbreuk kan echter ook volledig symptoomvrij zijn. Desalniettemin is, vanwege het onberekenbare risico op beknelling en de altijd verwachte toename in omvang en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van klachten, een chirurgische behandeling aan te raden.

Let op Een beknelde hernia is altijd een chirurgische noodsituatie. Aangezien opsluiting kan leiden tot directe drukgerelateerde schade aan de darmwand of bloedvaten die de hernia voeden worden afgeklemd, kan de inhoud van de hernia (meestal darm) niet meer voldoende van bloed worden voorzien dood gaan. Dit creëert een levensbedreigende toestand.

Hoe stelt de dokter een diagnose?

Een liesbreuk wordt meestal vastgesteld tijdens een anamnese en een lichamelijk onderzoek (palpatie). Tijdens het lichamelijk onderzoek palpeert de arts de liesstreek - meestal tijdens het staan of liggen onder een buikkraak of hoesten. Om een liesbreuk te diagnosticeren, kunnen bovendien verdere onderzoeken, zoals een echografisch onderzoek (echografie) - meer zelden magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) - worden uitgevoerd.

Hoe wordt een liesbreuk behandeld?

Omdat een liesbreuk meestal niet vanzelf overgaat, wordt aanbevolen om een inguinale hernia te opereren. Als alternatief worden nog steeds zogenaamde trossen aangeboden. Deze kunnen de breuk echter niet herstellen en kunnen beknelling niet voorkomen, maar kunnen zelfs het weefsel beschadigen door druk op de huid. Bovendien kan een operatie aan de liesbreuk beknelling (opsluiting) voorkomen. Beknelling van de buikorganen is zeer pijnlijk en vormt een bedreigende complicatie die onmiddellijk moet worden geopereerd.

In het geval van asymptomatische hernia is een operatie niet noodzakelijk. Wachten in de zin van "waakzaam wachten" is hier in principe ook mogelijk. Dat betekent een afwachtende houding, met regelmatige medische controles.

Opmerking In studies is echter aangetoond dat ongeveer ¾ van de patiënten die aanvankelijk niet werden geopereerd, langdurig werden geopereerd. Dit komt door de bijna altijd waarneembare toename in grootte met de ontwikkeling van symptomen van de pauze. Daarnaast kan beknelling ook optreden bij voorheen symptoomvrije fracturen, zodat chirurgisch gezien een operatie aangewezen is.

Chirurgische ingreep

In principe zijn veel van de beschreven chirurgische technieken beschikbaar voor de behandeling van een liesbreuk. De meest voorkomende technieken in Oostenrijk zijn:

• Plastic versterkingstechnieken: Bij deze chirurgische methode wordt de zwakke buikwand ondersteund met een niet-absorbeerbaar plastic gaas. Inguinale hernia's kunnen spanningsvrij worden behandeld door het gebruik van netten. Men onderscheidt

  • Open techniek (Lichtenstein-methode): De operatie wordt uitgevoerd via een incisie in de liesstreek. Nadat de inhoud van de herniale zak terug in de buik is geduwd, wordt de fractuurplaats bedekt met een plastic net om de liesstreek te versterken. De stang kan ook van achteren worden verstevigd met zelfexpanderende netten (TIP)
  • Endoscopische en laparoscopische techniek: bij deze methode zijn slechts enkele kleine incisies in de buik (tussen vijf en twaalf millimeter) nodig. De liesbreuk wordt afgesloten met een videocamera en miniatuurinstrumenten vanuit de buik (TAPP) of voor het peritoneum (TEP) met een plastic net. Zie Examenmethoden voor meer informatie.
• Hechttechnieken: Om de breuk in het lieskanaal te sluiten, wordt de herniale zak teruggeduwd en worden het peritoneum en de spierlagen gehecht. Een groot nadeel van deze chirurgische techniek is de hoge spanning in de rij hechtingen. Dit ontstaat door weefsel dat normaal naast elkaar ligt zonder spanning aan elkaar te naaien. Hechttechnieken bevorderen daarom het terugkeren van een inguinale hernia (recidiverende hernia).

Opmerking Algemene anesthesie is niet absoluut noodzakelijk voor open operaties. Met behulp van moderne procedures kunnen inguinale hernia-operaties ook worden uitgevoerd onder regionale of lokale anesthesie.

Waar moet u op letten na de inguinale herniaoperatie?

Na een inguinale herniaoperatie is meestal slechts een korte opname in het ziekenhuis vereist. Complicaties komen zelden voor. De meest waarschijnlijke kneuzingen zijn, die meestal vanzelf verdwijnen. Met de behandelende arts moet worden besproken hoe lang de patiënt zich na de operatie lichamelijk niet mag inspannen.

Aan wie kan ik vragen?

Om symptomen zoals stekende en trekpijnen of zichtbare en voelbare uitstulpingen in de liesstreek te verhelderen, dient u contact op te nemen met als eerste aanspreekpunt:

• Huisarts,
• Specialist in chirurgie (viscerale chirurgie).

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB).

U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek. Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.

Wanneer ziekenhuisopname noodzakelijk is

Bij intramuraal verblijf in het ziekenhuis worden de ziekenhuiskosten in rekening gebracht. De patiënt moet een dagelijkse bijdrage in de kosten betalen.

Voor meer informatie, zie Wat kost een ziekenhuisopname?