Symptomen En Diagnose Van Aambeien

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Aambeien: symptomen en diagnose

In het rectum, rond de overgang van het rectum naar het anale kanaal (anale kanaal), bevinden zich goed doorbloede, sponsachtige vaatkussens, de aambeien. De vaatkussens zijn verantwoordelijk voor het regelen van het ledigen van de darmen en het fijn afsluiten van de anus. Als de aambeien abnormaal groter worden, kunnen symptomen zoals jeuk of bloeding optreden. Artsen noemen aambeien ook wel "symptomatische aambeien".

Een aambeienziekte - het wordt vaak gewoon "aambeien" genoemd - lijkt een veel voorkomende ziekte te zijn in de zin van een "wijdverspreide ziekte", althans in de westerse geïndustrialiseerde landen. Ongeveer 4 op de 100 mensen zien elk jaar medische behandeling voor vergrote aambeien. Naar schatting wordt jaarlijks ongeveer 1,5 procent van alle vermoedelijke gevallen van behandeling geopereerd voor een hemorroïdale ziekte.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Wat zijn de oorzaken van een hemorrhoidale ziekte?
• Wat zijn de symptomen?
• Hoe u 'aambeien' kunt voorkomen
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
• Speciale vorm: acute hemorrhoidale trombose

Wat zijn de oorzaken van een hemorrhoidale ziekte?

Door een verhoogde druk op het anale kanaal kunnen de aambeien groter worden. Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van een hemorrhoidale ziekte. Deze omvatten:

• gezinssituatie,
• vezelarm of pittig dieet,
• chronische constipatie,
• sterk persen tijdens stoelgang,
• verhoogde alcoholconsumptie,
• lichamelijke inspanning, veelvuldig tillen van zware lasten,
• zittend werk ook
• Sedentaire levensstijl.

Met de leeftijd neemt het risico op vergrote aambeien toe. Zwangerschap kan ook de ontwikkeling van aambeien beïnvloeden. Meer over het onderwerp: klachten tijdens de zwangerschap

Wat zijn de symptomen?

Het eerste symptoom is meestal pijnloos bloeden. Ze kunnen eenmalig, terugkerend of permanent over een langere periode voorkomen. De patiënt kan helder rood bloed zien op de ontlasting, wc-papier, toilet of ondergoed. Scherpe pijn kan ook optreden na een stoelgang.

Het is ook mogelijk dat slijm of uitwerpselen uit de anus (anus) lekken en lokale huidirritatie veroorzaken. Deze komen tot uiting in onaangename gewaarwordingen zoals jeuk, branderig gevoel en sijpelen of hygiëneproblemen.

In het geval van een gevorderde hemorrhoidale ziekte kan weefselverzakking optreden. Dit leidt tot een gevoel van druk of vreemde lichamen en mogelijk pijn.

De mate van ongemak hangt meestal af van de grootte van de aambeien. Deze zijn verdeeld in het anale kanaal of voor de anus op basis van hun toename in grootte en de omvang van het weefselincident.

Mate van ziekte aambeien © bilderzwerg

Er wordt onderscheid gemaakt tussen vier graden (volgens Goligher):

• Graad I: Het vaatkussen wordt alleen vergroot in het anale kanaal en kan alleen door de arts worden gezien door middel van een anusoscopie (proctoscopie). Meestal zijn er geen symptomen, in zeldzame gevallen is er een lichte bloeding.
• Graad II: het vasculaire kussen steekt uit tot aan de anale opening bij het indrukken tijdens ontlasting, maar trekt vanzelf terug in het anale kanaal. Het tijdelijke incident is van buitenaf zichtbaar. Branden, jeuk, sijpelen en bloeden kunnen voorkomen.
• Graad III: Het vaatkussen steekt uit tot aan de anale opening bij het indrukken tijdens stoelgang, maar trekt niet terug in het anale kanaal. Het kan echter met de vinger terug worden geduwd naar zijn oorspronkelijke positie.
• Graad IV: Het vaatkussen blijft permanent buiten de anusopening en kan niet handmatig worden teruggeduwd.

Hoe u 'aambeien' kunt voorkomen

Eenvoudige maatregelen kunnen het risico op het ontwikkelen van symptomatische aambeien verminderen. Deze omvatten:

• Dieet met vezels,
• Hygiënemaatregelen ontlasting: na een stoelgang, het anale gebied schoonmaken met water en zeep of met behulp van toiletdoekjes,
• Bekkenbodemtraining, vooral tijdens of na de zwangerschap,
• In een vroeg stadium een arts zoeken om de progressie van de ziekte door een adequate behandeling te voorkomen of te vertragen.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Een basis proctologisch onderzoek is vereist om hemorrhoidale aandoeningen vast te stellen. Deze omvatten in het bijzonder:

• Arts-patiëntgesprek: anamnese waarin zowel de soort, de omvang en de duur van de klachten (bijv. Bloeding, hygiëne, voeding, vochtopname) als de stoelgang (frequentie, consistentie, lediging) en mogelijke familiaire ziekten (vooral darmkanker) worden gevraagd en ter sprake komen.
• Lichamelijk onderzoek: dit omvat een inspectie van de anale regio, een digitaal rectaal palpatieonderzoek en een endoscopie (proctoscopie). Andere anale ziekten (bijv. Kloven, poliepen, fistels of tumoren) kunnen ook worden opgespoord met proctoscopie.
• Een weerspiegeling van de dikke darm (colonoscopie) of het rectum (rectoscopie) dient om andere ziekten in het darmkanaal uit te sluiten.

Speciale vorm: acute hemorrhoidale trombose

Bij acute hemorrhoidale trombose (anale trombose) treedt trombose op in een vaatkussen in het rectale gebied en zwelt snel op omdat het bloed niet meer kan wegvloeien. Er treedt acute, ernstige pijn op. Voor de anus is een knobbel te voelen, die meestal ongeveer zo groot is als een kers, maar ook enkele centimeters kan zijn. In het geval van acute hemorrhoidale trombose bestaat de therapie voornamelijk uit het toepassen van conservatieve, dwz niet-operatieve maatregelen. Als dit niet lukt, wordt de trombus operatief verwijderd.

Na hemorrhoidale bloeding is hemorrhoidale trombose het tweede meest voorkomende symptoom van het rectale gebied, waardoor patiënten een arts moeten raadplegen.