Diarree: Oorzaken En Therapie

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-06-06 18:13

diarree

Voor sommige mensen is het volkomen normaal om drie keer per dag een stoelgang te hebben. Een papperige ontlasting hoeft ook geen diarree te betekenen. Het bereik van "normale stoelgang" is breed: de consistentie en frequentie van de ontlasting kan sterk variëren van persoon tot persoon. Wetenschappelijk correct, definieert men diarree als het verhoogde gewicht van de ontlasting per dag.

Ontlasting van drie keer per dag tot elke drie dagen is volkomen normaal. Als de frequentie van ontlasting echter toeneemt tot meer dan drie keer per dag en de consistentie afneemt, kan diarree worden aangenomen. Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen acute en chronische diarree. De limiet is vier weken. Fecale incontinentie, waarbij de frequentie van de ontlasting toeneemt maar de hoeveelheid ontlasting normaal is, moet worden onderscheiden van diarree.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• ">Wat zijn de oorzaken van diarree?

>

• Wat zijn de symptomen van diarree?
• ">">Hoe wordt de diagnose gesteld?

>

• Hoe wordt diarree behandeld?
• ">">Hoe diarree te voorkomen

>

• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

>

Wat zijn de oorzaken van diarree?

Diarree heeft veel verschillende oorzaken. Deze variëren van een pathogene infectie tot chronische ontsteking en het prikkelbare darm syndroom. Enerzijds kan het leiden tot een verstoorde opname van water en zouten in de darm. Het is echter ook mogelijk dat diarree wordt veroorzaakt door een verhoogde afgifte van water en zouten in het lichaam (secretie). Een samenspel tussen de twee mechanismen is ook mogelijk, bijvoorbeeld bij darmontsteking. Bij het prikkelbare darmsyndroom zijn er veranderingen in de bewegingen van de darm (motiliteit), die diarree veroorzaken.

De belangrijkste oorzaken van diarree op een rij:

• Prikkelbare darmsyndroom;
• Infecties door bacteriën, virussen en andere pathogenen (bijv. Rotavirussen of norovirussen, Clostridium difficile, Salmonella, Shigella, Campylobacter, E. coli) of door hun toxines (gifstoffen). De infectie vindt bijvoorbeeld plaats door besmetting met een uitstrijkje of door consumptie van besmet voedsel;
• Voedselintoleranties, zoals lactose-intolerantie, fructose-intolerantie of malabsorptie van sorbitol;
• Glutenintolerantie (coeliakie);
• chronische ontsteking in de darm, zoals bijvoorbeeld de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa of microscopische colitis;
• Geneesmiddelen die de darmen aantasten, zoals antibiotica, antidepressiva, diuretica en pijnstillers zoals NSAID's en nog veel meer;
• exocriene pancreasinsufficiëntie;
• bacteriële overgroei in de dunne darm.

Wat zijn de symptomen van diarree?

Als de ontlastingsfrequentie meer dan drie keer per dag toeneemt en de consistentie aanzienlijk verandert (van pulpachtig naar vloeibaar), is er sprake van diarree. Het gewicht van de kruk wordt ook verhoogd en bedraagt meer dan 500 gram / dag, hoewel tot meerdere liters mogelijk zijn. Diarree kan gepaard gaan met buikpijn of krampen, en bepaalde infecties kunnen ook leiden tot misselijkheid en braken.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

In het begin zal de arts een uitgebreid anamnese-gesprek voeren, waarin wordt besproken welke klachten er zijn en vanaf wanneer deze aanwezig zijn. Acute diarree begint meestal plotseling. De diagnose van lang aanhoudende diarree is moeilijker. De volgende aspecten kunnen relevant zijn:

• Ontlasting: hoeveelheid, kleur, geur, consistentie en frequentie;
• Wat gebeurt er 's nachts en tijdens het vasten?
• Eetgewoontes;
• Bijkomende symptomen zoals buikpijn, gasvorming, gewichtsverlies, koorts;
• Andere ziekten;
• recente reizen;
• Het houden van huisdieren;
• Medicatie nemen.

Bij chronische diarree kan de arts een gedetailleerd darmonderzoek laten uitvoeren of bestellen. Bij een colonoscopie wordt een endoscoop via de anus in de darm ingebracht. Met dit apparaat is het ook mogelijk om pijnloos weefselmonsters te nemen (biopsie), die verdere waardevolle informatie opleveren. Intraveneuze sedoanalgesie (anesthesie) kan helpen om pijnloos door het onderzoek heen te slapen. Zie colonoscopie voor meer informatie.

Andere mogelijke diagnostische methoden:

• Calprotectine in de ontlasting (= leukocyten in de ontlasting; tekenen van ontsteking),
• Bloedafname, indien nodig bloedkweek,
• Stoel cultuur,
• Echografie (echografie),
• Gastroscopie voor biopsie van de twaalfvingerige darm,
• Hormoonregels.

Hoe wordt diarree behandeld?

In principe is het belangrijk om de onderliggende oorzaak van diarree te begrijpen en causaal te behandelen. De diarree zelf wordt symptomatisch behandeld. Bij ernstig vochtverlies kan levensbedreigende uitdroging (verdroging) optreden, waarbij snel handelen bijzonder belangrijk is.

Opmerking Baby's, kleine kinderen en ouderen lopen een bijzonder risico op uitdroging als gevolg van diarree. Voorzichtigheid is ook geboden als het immuunsysteem zwak is.

Elektrolytoplossingen

Als u diarree heeft waarbij in korte tijd veel vocht verloren is gegaan, moeten vloeistof en elektrolyten worden vervangen. Hiervoor zijn speciale rehydratatie-oplossingen geschikt, die u ook zelf kunt bereiden (volgens WHO). Ongeveer 40 ml / kg lichaamsgewicht moet binnen 24 uur uit deze drinkoplossing worden gedronken, wat overeenkomt met 2,8 liter van de drinkoplossing voor een lichaamsgewicht van 70 kg.

WHO-rehydratatie-oplossing voor zelfvoorbereiding:

• ½ liter mineraalwater
• ½ liter sinaasappelsap
• 8 theelepels suiker (geëgaliseerd)
• ¾ theelepel zout

Anticonvulsiva

Bij hevige buikkrampen kunnen krampstillers (antispasmodica) met actieve ingrediënten zoals butylscopolamine verlichting brengen. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ook geneesmiddelen worden gebruikt die de darmtonus verhogen en het aantal stoelgangen verminderen (bijv. Loperamide).

Slechts zelden antibiotica gegeven

Afhankelijk van de oorzaak van de diarree is behandeling met antibiotica mogelijk. De arts beslist of dit in een specifiek geval echt zinvol is, dwz of een bacteriële infectie invasief is geworden of niet. Er worden bijvoorbeeld aminopenicillines met bèta-lactamaseremmers of chinolonen gebruikt.

De toediening van probiotica in de vorm van capsules, yoghurt, dranken enz. Kan de duur van acute diarree verkorten (met ongeveer een dag), maar hun voornaamste toepassingsgebied is preventie. Meer informatie over de effecten van probiotica vindt u op de website www.medizin-transparent.at.

Chronische diarree wordt waar mogelijk causaal behandeld. Het prikkelbare-darmsyndroom wordt het meest waarschijnlijk verbeterd door het FODMAP-dieet en op de dikke darm gerichte hypnotherapie. Voedselintolerantie, allergieën en drugsgerelateerde diarree kunnen het best worden bestreden met ouderschapsverlof. Chronische inflammatoire darmaandoeningen reageren gunstig op immunosuppressie, bacteriële overgroei reageert goed op antibiotica.

Hoe diarree te voorkomen

Om acute diarree te voorkomen, moeten bepaalde hygiënevoorschriften en gedrag in acht worden genomen. Een van de belangrijkste maatregelen is het regelmatig wassen van de handen! Meer informatie vindt u onder

Handhygiëne: weinig moeite, groot effect!

Tijdens het reizen helpt het ook om kraanwater en daarvan gemaakte producten, zoals ijsblokjes, geperst vruchtensap, enz. Fruit en groenten moeten grondig worden geschild of gewassen met steriel water. Het motto "koken, schillen of laten staan!" Vat het samen.

Voor meer tips om reizigersdiarree te voorkomen, zie Goed eten en drinken tijdens het reizen.

Aan wie kan ik vragen?

Als de diarree bijzonder ernstig is en niet verbetert na twee dagen, als er koorts is of als er bloed in de ontlasting zit, moet u dringend medische hulp zoeken. Als u al lange tijd (chronische) diarree heeft, moet u zeker de oorzaken laten ophelderen. U kunt hiervoor contact opnemen met de volgende kantoren:

• Huisarts,
• Specialist in interne geneeskunde (gespecialiseerd in gastro-enterologie en hepatologie).

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het echter zijn dat u een eigen risico moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). De kosten van sommige vrij verkrijgbare OTC-preparaten moeten door de patiënten zelf worden gedragen.

U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek.

Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.

Neem contact op met uw socialezekerheidsinstantie voor informatie over de respectieve bepalingen.

Op de website van de socialezekerheidsinstelling leest u ook meer over vergoedingen.

Wanneer ziekenhuisopname vereist is

Als er sprake is van ernstige uitdroging als gevolg van diarree, kan ziekenhuisopname soms nodig zijn. De ziekenhuiskosten worden in rekening gebracht. De patiënt moet een dagelijkse bijdrage in de kosten betalen. Verdere medicamenteuze behandeling aan huis vindt plaats op voorschrift van de huisarts of specialist.

Voor meer informatie, zie Wat kost het ziekenhuisverblijf?