Diepe Intoxicatie (stikstofanesthesie, Inert Gasanesthesie - IGN)

Inhoudsopgave:

Diepe Intoxicatie (stikstofanesthesie, Inert Gasanesthesie - IGN)
Diepe Intoxicatie (stikstofanesthesie, Inert Gasanesthesie - IGN)

Video: Diepe Intoxicatie (stikstofanesthesie, Inert Gasanesthesie - IGN)

Video: Diepe Intoxicatie (stikstofanesthesie, Inert Gasanesthesie - IGN)
Video: Aflați gesturile de prim ajutor - Intoxicaţie alimentară 2024, Maart
Anonim

Diepe bedwelming

Diepe intoxicatie is verantwoordelijk voor ongeveer zes procent van de dodelijke duikongevallen. Het kan voorkomen vanaf een diepte van ongeveer 30 meter. Hoe verder een duiker van het wateroppervlak verwijderd is, hoe duidelijker de symptomen kunnen zijn. Deze omvatten slaperigheid, angst of uitgesproken geluksgevoelens (euforie), hallucinaties en bewustzijnsverlies. De diepe vergiftiging wordt in diep water veroorzaakt door de invloed van stikstof op de hersenen. Kooldioxide lijkt de effecten ervan te vergroten.

De gevoeligheid voor het ontwikkelen van een diepe intoxicatie verschilt sterk van persoon tot persoon. Het hangt onder meer af van de dagelijkse conditie van een duiker en de omgevingscondities. Het gevaar van diepe intoxicatie is inadequaat handelen en reageren in noodsituaties, vergelijkbaar met autorijden in een alcoholische toestand.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Wat zijn de oorzaken van diepe intoxicatie?
  • Wat zijn de symptomen?
  • Hoe wordt een diepe intoxicatie behandeld?
  • Hoe kan een diepe intoxicatie worden voorkomen?
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

Wat zijn de oorzaken van diepe intoxicatie?

Stikstof wordt ingeademd als onderdeel van het ademgas door de duikfles. Het komt via de longen in het bloed. Het wordt in het bloed opgelost en naar de hersenen getransporteerd. Door de hoge omgevingsdruk in diep water wordt het in toenemende mate opgeslagen in de celwanden (celmembranen) van zenuwcellen in de hersenen. Dit lijkt de stofwisseling in de hersenen te beïnvloeden. Precies hoe stikstof de functies van de hersenen beïnvloedt, is nog niet volledig begrepen. Als psychoactieve stoffen (drugs, alcohol of centraal werkende medicatie - bijv. Psychofarmaca) worden ingenomen, is de kans op diepe intoxicatie groter. Stressvolle situaties bevorderen ook de ontwikkeling van diepe intoxicatie.

Wat zijn de symptomen?

De symptomen nemen toe met de diepte. Meestal verschijnen de eerste tekenen van diepe intoxicatie vanaf een diepte van 30 meter. Voor sommige duikers beginnen ze al boven de 30 meter. Van 50 tot 60 meter worden de symptomen steeds duidelijker. De symptomen lijken op een acute staat van verwarring (delirium).

De volgende symptomen kunnen optreden:

  • Slaperigheid,
  • Paniekaanvallen of verhoogd welzijn tot euforie,
  • Denkstoornissen - bijv. Verminderd concentratievermogen, slechte besluitvorming, verkeerde beslissingen, aandachtsstoornissen, geheugenlacunes (gedeeltelijk geheugenverlies),
  • verhoogd risicogedrag,
  • Desoriëntatie,
  • obsessief aandringen op ideeën die vaak niet passen bij de situatie (fixatie van ideeën),
  • Bewegingsstoornissen,
  • Verkeerde inschattingen of hallucinaties,
  • ononderbroken herhaling van handelingen (automatismen),
  • volledig verlies van controle
  • Bewusteloosheid.

Een diepe intoxicatie wordt door de getroffenen vaak niet waargenomen. Duikers kunnen dan vaak hun situatie niet goed inschatten en mogelijk gevaarlijke verkeerde beslissingen nemen. In de meeste gevallen wordt een diepe intoxicatie voor het eerst herkend door duikpartners als gevolg van een veranderd gedrag of inadequate reacties van de betrokken persoon.

Als de duiker wordt blootgesteld aan stressvolle situaties, kan hij / zij plotseling in paniek raken, de controle verliezen en niet meer gepast reageren op de eisen van de situatie. Als bewusteloosheid optreedt, kan de getroffen persoon het ademhalingsapparaat verliezen, water inademen, wegzakken in de diepte of niet zelfstandig verschijnen. Als hij / zij geen maatje heeft, of als de maat het slachtoffer niet kan redden, kunnen beide complicaties fataal zijn.

Bovendien kan snel opstijgen leiden tot decompressieziekte. Duikpartners kunnen ook in gevaar worden gebracht door paniekacties en verkeerde beslissingen van de betrokken persoon.

Hoe wordt een diepe intoxicatie behandeld?

Wanneer zich een diepe bedwelming ontwikkelt, komt kalmte op de eerste plaats. Angst voor een diepe intoxicatie verergert de symptomen. Symptomen van diepe intoxicatie worden verlicht naarmate de diepte afneemt. Te snel opstijgen moet worden vermeden om de ontwikkeling van decompressieziekte te voorkomen. De diepe intoxicatie zelf heeft geen medische behandeling nodig. Als een diepe intoxicatie gepaard gaat met complicaties - bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van decompressieziekte of decompressiesyndroom - wordt eerste hulp verleend door duikpartners en vervolgens door een spoedarts.

Hoe kan een diepe intoxicatie worden voorkomen?

Hoe dieper je duikt, hoe groter het risico op diepe intoxicatie. Voor recreatieve duikers wordt daarom een duiklimiet op een diepte van 30-40 meter aanbevolen. Ademgas dat helium bevat in plaats van stikstof kan worden gebruikt voor duiken in diepere gebieden. Een duik mag in principe nooit alleen worden ondernomen, zodat een reddingsactie in geval van een incident door een duikpartner kan worden uitgevoerd.

Aan wie kan ik vragen?

In Oostenrijk coördineert de openbare reddingsdienst (tel.: 144) de procedure voor duikongevallen. Bij het bellen moet het wachtwoord "duikongeval" worden opgegeven. Na de eerste beoordeling of verzorging door de spoedarts zorgen de reddingscentrales indien nodig voor noodtransport naar de dichtstbijzijnde drukkamer (decompressiekamer). Voordat u in het buitenland gaat duiken, dient u informatie te krijgen over landspecifieke procedures bij duikongevallen.

Er zijn 24 uur per dag verschillende alarmnummers beschikbaar voor vragen over een duikongeval. De actuele telefoonnummers zijn te vinden op de websites van de Austrian Society for Diving and Hyperbaric Medicine (www.oegth.at) en de Austrian Society for Underwater and Hyperbaric Medicine (www.oeguhm.at).

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende diagnostische en therapeutische maatregelen worden door de ongevallen- en ziektekostenverzekeraars overgenomen. Uw arts zal de rekeningen over het algemeen rechtstreeks bij uw zorgverzekeraar afrekenen. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het zijn dat u een eigen risico (behandelpremie) moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook terecht bij een arts van uw keuze (dus een arts zonder ziektekostenverzekering). Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.

Voor bepaalde onderzoeken (bijv. MRI) kan de goedkeuring van de verantwoordelijke zorgverzekeraar (medische dienst - "hoofdarts") vereist zijn, evenals voor bepaalde medicamenteuze of niet-medicamenteuze behandelingen (bijv. Fysiotherapie), in sommige gevallen alleen wanneer de ziekte een bepaalde omvang heeft bereikt. Voor bepaalde diensten (bijv. Ziekenhuisverblijf, medische hulpmiddelen en medische hulpmiddelen) worden - afhankelijk van de zorgverzekeraar - eigen bijdragen verstrekt. De meeste zorgverzekeraars voorzien in een vergunning, soms afhankelijk van het soort medische hulp. De receptvergoeding moet worden betaald voor medicatie op “contant recept”.

Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.