Beenmergpunctie

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Beenmergpunctie

Tijdens een beenmergpunctie worden cellen of weefsels uit het beenmerg verwijderd. Dit gebeurt tijdens de diagnose en opvolging van ziekten die het bloed en het bloedvormende systeem aantasten. Het beenmerg wordt onder meer gebruikt om bloed te produceren. Daar rijpen verschillende bloedcellen en komen later in de bloedbaan terecht.

Het verwijderen en onderzoeken van het beenmerg is nodig om ziekten in verband met het beenmerg, de bloedcellen en hun vorming op te helderen. Dit kan bloedarmoede, leukemie en verschillende veranderingen en schade aan het beenmerg omvatten. In de loop van deze procedure kan ook een weefselverwijdering, bijvoorbeeld het bot, worden uitgevoerd. In het kader van de beenmergpunctie worden alleen individuele cellen verwijderd, in het kader van de zogenaamde beenmergpons, extra weefsel.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Wanneer is een beenmergpunctie of biopsie nodig?
• Welke voorbereidingen zijn nodig?
• Hoe werkt de beenmergpunctie?
• Welke bijwerkingen / complicaties kunnen optreden?
• Aan wie kan ik vragen?

Wanneer is een beenmergpunctie of biopsie nodig?

Beenmergpunctie is bijvoorbeeld vereist om een diagnose te stellen:

• Leukemie,
• Anemie met onbekende oorzaak, megaloblastaire anemie,
• Leukocytopenie, leukocytose,
• Lymfadenopathie, splenomegalie, hepatomegalie met onbekende oorzaak,
• Trombocytopenie met onbekende oorzaak
• multipel myeloom,
• myelodysplastisch syndroom (MDS),
• Beenmergmetastasen,
• Lymfoom (stadiëring, stadiëring),
• Waldenström macroglobulinemie ook
• Stapelingsziekten.

Bij de behandeling van hematologische aandoeningen wordt een beenmerganalyse uitgevoerd om het verloop van de behandeling te beoordelen en op basis van de resultaten maatregelen te kunnen nemen - bijvoorbeeld bij acute leukemie.

Welke voorbereidingen zijn nodig?

De gezondheidstoestand van de patiënt wordt voorafgaand aan een geplande interventie opgehelderd. Het is onder meer essentieel om de medische geschiedenis van de patiënt te verzamelen (bv. Ziektes, inname van medicijnen zoals bloedverdunnende medicijnen, enz.). Als u bijvoorbeeld lijdt aan bloedingsstoornissen, moet u dit zeker aan uw arts vertellen. Er worden verschillende tests uitgevoerd (bijv. Stollingsstatus). Vóór de geplande beenmergpunctie zal de arts u informeren over de procedure en het verloop ervan. Open vragen kunnen worden verduidelijkt.

Hoe werkt de beenmergpunctie?

In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt de procedure bij volwassenen op het bekkenbot (bekkenkam) uitgevoerd, zelden op het borstbeen. Bij kleine kinderen wordt de punctie op het scheenbeen gemaakt, bij oudere kinderen op de bekkenkam.

Bij het doorboren van de posterieure iliacale kam (posterieure superieure iliacale wervelkolom) ligt de patiënt op zijn / haar zij of op zijn / haar buik. De arts zal de prikplaats lokaliseren en markeren. Het is gedesinfecteerd en bedekt met een steriele hoes. De patiënt krijgt een plaatselijke verdoving (plaatselijke verdoving). Indien nodig kan ook een kalmerend middel worden gegeven. De arts werkt onder steriele omstandigheden om de verspreiding van ziektekiemen te voorkomen.

Afhankelijk van de indicatie wordt het beenmerg verkregen

• Aspiratie (beenmergpunctie, aspiratiecytologie): Er wordt een punctie gemaakt en een kleine hoeveelheid beenmerg wordt via een speciale naald opgezogen. Nadat de naald is verwijderd, wordt een steriel verband aangebracht en wordt de prikplaats samengedrukt door op de rug te liggen of door samenpersen met een zandzak. Er kan een korte pijn zijn bij het inbrengen van de naald en bij het zuigen. Het verwijderde materiaal wordt voorbereid voor verder onderzoek en vervolgens onderzocht in het laboratorium (cytologisch onderzoek, dwz op cellen). Tijdens deze procedure kan ook een biopsie van extra weefsel worden uitgevoerd.
• Beenmergpons: Met de beenmergpons wordt een grotere speciale naald vooruitgeschoven. Een kleine cilinder met tissue kan worden verkregen door deze bij het uittrekken te draaien. Dit wordt ook voorbereid voor verder onderzoek en histologisch onderzocht in het laboratorium (beenmerghistologie, dwz met betrekking tot het weefsel). Nadat de monsters zijn genomen, wordt een verband aangebracht en wordt compressie aangebracht. De stoot wordt bijvoorbeeld uitgevoerd wanneer er geen mergcellen kunnen worden verkregen door aspiratie (zogenaamde droge punctie) of bijvoorbeeld bij het diagnosticeren van kwaadaardige lymfomen (stadiëring), aplastische anemie en MDS.

Bloeddruk, pols en zuurstofverzadiging worden tijdens en na de punctie gecontroleerd. Na de punctie moeten de getroffenen een tijdje gaan liggen. Als een kalmerend middel en / of pijnstiller is toegediend, is het reactievermogen beperkt. U mag achteraf bijvoorbeeld geen auto besturen. Idealiter zal iemand je naar huis vergezellen.

U kunt meer informatie vinden in Laboratoriumgeneeskunde op

• Beenmergcytologie
• Aspiratie-cytologie

Welke bijwerkingen / complicaties kunnen optreden?

Net als bij andere onderzoeken en behandelingen kan een beenmergpunctie ongewenste gevolgen hebben. Verschillende maatregelen zijn bedoeld om dit te voorkomen. Voorafgaand aan de punctie zal de arts u hierover informeren, evenals de noodzaak en voordelen. Getroffen mensen maken zich mogelijk zorgen over het idee van een punctie of beenmergpunch en een mogelijke ziekte. De gevolgen van onverklaarde ziekten kunnen echter ernstig zijn.

De ongewenste gevolgen zijn onder meer:

• Bloeden, blauwe plekken,
• Ook infecties
• Perforaties en verwondingen (bijv. Aan aangrenzende organen, zenuwen, bloedvaten).

Aan wie kan ik vragen?

Een beenmergpunctie kan poliklinisch worden uitgevoerd in het ziekenhuis of tijdens een intramuraal verblijf (interne geneeskunde, hematologie, oncologie). Afhankelijk van de situatie is een opname- of verwijsbriefje van de behandelende arts vereist.