Hospice En Palliatieve Zorg - Lichamelijke Aandoeningen

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Hospice en palliatieve zorg: behandeling van lichamelijke aandoeningen

Lichamelijke klachten worden in de palliatieve geneeskunde holistisch behandeld. Naast lichamelijke oorzaken zijn ook psychologische, sociale en spirituele factoren van invloed op hun ontwikkeling en verloop. Lichamelijke symptomen zoals pijn, kortademigheid, misselijkheid en braken, obstipatie en diarree kunnen in de meeste gevallen bevredigend worden verlicht. Het optreden van lichamelijke klachten of het verergeren daarvan wordt zo voorzorg mogelijk behandeld.

Tijdens de behandeling wordt nauwkeurig besproken of beoordeeld hoe groot het individuele voordeel van de therapie voor de patiënt is. De focus ligt altijd op de gewenste kwaliteit van leven van de patiënt.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Hoe wordt pijn behandeld?
• Eten en drinken: hoe kunnen klachten worden behandeld?
• Hoe kunnen misselijkheid en braken worden behandeld?
• Hoe kunnen constipatie en diarree worden behandeld?
• Hoe kan kortademigheid worden behandeld?
• Rammelen ademen: wat is het?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Hoe wordt pijn behandeld?

Pijn wordt heel anders ervaren van een individu tot Om de pijnintensiteit (pijnintensiteit) te bepalen, kan de patiënt de ernst van de pijn aangeven op een schaal (bv. Van nul tot tien) (geen pijn tot ondraaglijke pijn). Deze vorm van pijnmeting is vooral belangrijk bij het starten of veranderen van therapie om de effectiviteit van pijntherapie te controleren. Als een patiënt niet meer adequaat kan communiceren, wordt het pijnniveau beoordeeld door medisch personeel en familieleden of familieleden (bijvoorbeeld vrienden).

De oorzaak van de pijn en de pijn zelf worden zoveel mogelijk behandeld.

Voorbeelden van behandeling van de oorzaken zijn bestralingstherapie bij botmetastasen, optimale wondverzorging of toediening van glucocorticoïden bij hersentumoren.

Pijn wordt behandeld met analgetica (pijnstillers) volgens het schema van het WHO-niveau:

1. Niveau: niet-opiaat (opioïde) analgetica
2. Niveau: zwakke (zwakke) opiaten (opioïden)
3. Niveau: zeer potente (sterke) opiaten (opioïden)

In de regel worden eerst geneesmiddelen in de eerste fase voorgeschreven. Bij verlies van effectiviteit wordt gekozen voor geneesmiddelen van de tweede of derde fase. Als de pijn aanhoudt, kan de therapie direct vanaf het begin worden gestart met een laag of hoog opiaat (opioïde). Daarnaast kunnen co-analgetica (begeleidende medicatie) worden voorgeschreven, afhankelijk van de oorzaak van de pijn.

Let op Als opiaten (opioïden) correct worden gebruikt in de pijntherapie van de palliatieve geneeskunde, is het ontstaan van verslaving meestal geen probleem.

Tabletten, capsules, spuiten, infusen, pleisters en medicijnen die door het slijmvlies worden opgenomen, kunnen worden gebruikt om pijn te behandelen. De behandeling vindt plaats met een basale pijntherapie. Retard-pijnmedicatie (medicijnen met een 12-uurs effect) wordt regelmatig ingenomen of toegediend. Acute verergering van pijn (doorbraakpijn) kan ook worden behandeld met verlichtende medicatie. In speciale gevallen kan epidurale of spinale anesthesie worden uitgevoerd.

Antidepressiva en bepaalde anticonvulsiva (bijv. Carbamazepine) kunnen worden voorgeschreven als ondersteunende therapie. Deze medicijnen werken ook als pijnstillers door de manier waarop de hersenen pijn verwerken te veranderen.

Spierverslappers (spierverslappers) kunnen worden gebruikt voor pijn veroorzaakt door verhoogde spierspanning.

Meer informatie over het onderwerp vindt u hier.

Opmerking Pijn hoeft niet te worden verdragen en dient zo vroeg mogelijk te worden behandeld om de kwaliteit van leven te verbeteren. Het is echter niet altijd mogelijk om pijn volledig te onderdrukken. Ze kunnen echter meestal worden teruggebracht tot een niveau dat draaglijk is voor de patiënt.

Eten en drinken: hoe kunnen klachten worden behandeld?

Bij het voeden van ongeneeslijk zieke mensen moet genieten centraal staan. Regelmatige kleine maaltijden worden meestal beter verdragen. Verlies van eetlust kan indien nodig met medicatie worden behandeld.

Opmerking Individuele voedingssuggesties kunnen worden uitgewerkt als onderdeel van een voedingsadvies.

Indien nodig kunnen energierijke voedingssupplementen worden gebruikt. Voeding kan ook plaatsvinden via een nasogastrische sonde, bijvoorbeeld bij slikproblemen of vernauwing van de slokdarm. Als inbrengen via de mond en slokdarm niet mogelijk is of als voeding via een maagsonde langere tijd nodig is, kan een PEG-sonde worden ingebracht. Een verbinding tussen de buikwand en de maag wordt tot stand gebracht als onderdeel van een endoscopische procedure. Door deze aansluiting wordt een afsluitbare maagslang ingebracht. Hierdoor kan voedsel rechtstreeks in de maag worden afgeleverd. Het is altijd essentieel om uitgebreide informatie van de patiënt en zijn / haar toestemming te verkrijgen.

In sommige gevallen kan voedsel echter niet meer voldoende via de darmen worden opgenomen. Parenterale voeding is dan mogelijk.

De vochtinname of toediening wordt individueel aangepast. Een gebrek aan vocht kan leiden tot stressvolle omstandigheden (bijvoorbeeld delier), die kunnen worden verbeterd door hydratatie.

Vooral in de stervensfase mag de toediening van voedsel of vloeistoffen niet worden opgelegd en moet parenterale voeding worden stopgezet. Het is meestal nogal stressvol voor de stervende. Er is meestal geen onaangenaam hongergevoel. Bij dorstgevoel kan een regelmatige mondhygiëne in de stervensfase vaak beter worden verlicht dan door hydratatie.

Hoe de voeding vorm moet krijgen in de laatste levensfase, wanneer zelfstandig eten niet meer mogelijk is, bepaalt de patiënt het beste zelf. Verzoeken hieromtrent kunnen middels een wilsverklaring aan de medische staf worden medegedeeld indien de patiënt niet meer adequaat kan communiceren. Als er geen testament is opgemaakt, neemt een persoon met een zorgvolmacht of een volwassen vertegenwoordiger de beslissing na medisch advies.

Hoe kunnen misselijkheid en braken worden behandeld?

Misselijkheid en braken zijn veel voorkomende en zeer stressvolle symptomen bij terminaal zieke mensen. Ze kunnen verschillende oorzaken hebben, zoals:

• Onwil om bepaalde voedingsmiddelen of geuren te eten,
• Ziekten van het maagdarmkanaal,
• verhoogde intracraniale druk,
• Radiotherapie,
• Geneesmiddelen - bijvoorbeeld geneesmiddelen voor chemotherapie of opiaten (opioïden) of
• Angst.

Daarom worden ze, afhankelijk van de oorzaak, op verschillende manieren behandeld (medicinaal, chirurgisch of complementair).

Hoe kunnen constipatie en diarree worden behandeld?

Problemen met stoelgang komen ook vaak voor. De oorzaken hiervan zijn legio. U kunt deze klachten voorkomen door uw voedsel- en vochtinname aan te passen en - indien mogelijk - door te bewegen. Buikmassages kunnen ook helpen bij constipatie. Naast de causale behandeling zijn er geneesmiddelen die de stoelgang reguleren beschikbaar voor therapie.

Opmerking Opiaten (opioïden) leiden vaak tot verstopping. Medicijnen tegen constipatie worden daarom als voorzorgsmaatregel gebruikt bij therapieën met deze medicijnen.

Hoe kan kortademigheid worden behandeld?

Er zijn veel oorzaken van kortademigheid - bijvoorbeeld zuurstofgebrek, angst of longoedeem, die heel anders worden behandeld. Zuurstof mag alleen worden toegediend als er aanwijzingen zijn voor zuurstofgebrek, aangezien zuurstoftherapie leidt tot uitdroging van het mondslijmvlies.

Opiaten (bijv. Morfine) gaan kortademigheid tegen en hebben bij juiste dosering geen negatief effect op de ademhaling.

Kortademigheid is een zeer schrijnend symptoom en veroorzaakt angst. Angst leidt op zijn beurt tot een gevoel van kortademigheid. Een angstverlichtend medicijn (benzodiazepine) kan worden toegediend om de cyclus tussen angst en kortademigheid te doorbreken. In de klinische praktijk worden deze medicijnen als zeer effectief beschouwd en worden ze vaak gegeven bij kortademigheid. Grote vergelijkende studies vergeleken de effecten van benzodiazepines en placebo's (schijngeneesmiddelen) tegen dyspneu. Daardoor kon geen superieur effect van benzodiazepinen worden aangetoond.

Frisse lucht door het openen van de ramen en handventilatoren zijn eenvoudige praktische hulpmiddelen bij kortademigheid.

Ademhalingstraining en kalmerende technieken kunnen kortademigheid voorkomen of verlichten. Bovendien kan het gebruik van een rollator tijdens het lopen vaak kortademigheid verminderen. De aanwezigheid van bekende mensen en fysieke nabijheid (bv. Strelen) kunnen ook de symptomen van kortademigheid verlichten.

Rammelen ademen: wat is het?

Tijdens het overlijden worden de keelspieren losser. Het vermogen om te hoesten en te slikken neemt af. Hierdoor kan speeksel niet meer worden opgehoest of ingeslikt en blijft het in de luchtwegen. Als gevolg hiervan kan er een ratelend geluid zijn. De meeste patiënten zijn tijdens deze periode bewusteloos.

Opmerking In de regel wordt het rammelen van de ademhaling niet als stressvol beschouwd voor de betrokken persoon. Het veroorzaakt echter vaak angst en ongemak bij dierbaren.

De ratelademhaling kan worden verminderd door in deze fase weinig of geen vocht toe te dienen. Bovendien wordt ratelende ademhaling vaak behandeld door van houding te veranderen en medicatie te gebruiken om speekselvorming te remmen (anticholinergica). De positieve effecten van anticholinergica op de ademhaling van rammelaars zijn in de praktijk gerapporteerd, maar zijn niet bewezen in studies. Het afzuigen van vloeistoffen door de mond wordt bij de stervenden eerder vermeden. Deze maatregel belast de patiënt enorm, vermindert het geratel meestal slechts gedurende enkele minuten en verhoogt de aanmaak van vocht in het slijmvlies van mond en keel.

Aan wie kan ik vragen?

Artsen met een diploma palliatieve geneeskunde of een master in de palliatieve zorg zijn speciaal opgeleid om mensen met ernstige, ongeneeslijke ziekten te behandelen. Andere behandelende artsen (bijv. Huisarts, specialisten van alle specialismen) kunnen mogelijk ook informatie geven over palliatieve behandelingsopties of een palliatieve behandeling starten.

Meer informatie is bijvoorbeeld beschikbaar op de websites van de Oostenrijkse Palliatieve Vereniging (OPG), de Oostenrijkse Kankerhulp of de overkoepelende organisatie Hospiz Österreich (DVHÖ).

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende diagnostische en therapeutische maatregelen worden door de zorgverzekeraars overgenomen. Uw arts zal de rekeningen over het algemeen rechtstreeks bij uw zorgverzekeraar afrekenen. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het zijn dat u een eigen risico (behandelpremie) moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook terecht bij een arts van uw keuze (dus een arts zonder ziektekostenverzekering). Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.

Voor bepaalde onderzoeken kan de goedkeuring van de verantwoordelijke zorgverzekeraar (medische dienst - "hoofdarts") vereist zijn, evenals voor bepaalde medicinale of niet-medicinale behandelingen (bv. Fysiotherapie). Voor bepaalde diensten (bv. Verblijf op een afdeling voor palliatieve zorg, hulpmiddelen en medische hulpmiddelen) worden - afhankelijk van de zorgverzekeraar - eigen bijdragen verstrekt.

De meeste zorgverzekeraars voorzien in een vergunning, soms afhankelijk van het soort medische hulp. De receptvergoeding moet worden betaald voor medicatie op “contant recept”.

Voor meer informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u bijvoorbeeld kunt vinden op de website van uw sociale verzekeringsmaatschappij.