Hoe Medicijnprijzen Worden Gevormd

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Hoe medicijnprijzen worden gevormd

In Oostenrijk is de prijsstelling van medicijnen wettelijk geregeld. De prijscommissie van het federale ministerie van Arbeid, Sociale Zaken, Volksgezondheid en Consumentenbescherming (BMSGPK) is verantwoordelijk voor de prijzen van geneesmiddelen. De prijsbasis van een medicijn is de fabrieks- of depotprijs van de fabrikant (FAP / DAP). De respectievelijke toeslagen (groothandels- en apotheektoeslag) en BTW worden bij deze prijs opgeteld. De FAP / DAP kan vrij worden ingesteld door het geautoriseerde bedrijf, waarbij de BMSGPK op de hoogte wordt gebracht van deze prijs.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools

De prijsbasis vaststellen

Voor de geneesmiddelen die op de lijst van vergoedbare geneesmiddelen moeten worden opgenomen, de vergoedingscode (EKO), is de gemiddelde EU-prijs in Oostenrijk doorslaggevend. Deze gemiddelde prijs vormt de maximaal mogelijke FAP / DAP voor vergoedbare geneesmiddelen. Aangezien dezelfde geneesmiddelen in EU-landen niet altijd onder dezelfde merknaam worden goedgekeurd, gebruikt de BMSGPK-prijscommissie geneesmiddelen met hetzelfde actieve ingrediënt, dezelfde sterkte van het actieve ingrediënt, dezelfde doseringsvorm en identieke of ongeveer dezelfde verpakkingsgrootte om de gemiddelde EU-prijs te berekenen.

De EU gemiddelde prijs wordt voor het eerst bepaald door de prijscommissie 6 maanden na indiening van de aanvraag en wordt herhaald na 24 en 48 maanden na indiening van de aanvraag. Indien nodig kan de prijscommissie 66 maanden na het indienen van de aanvraag zorgdragen voor een nieuwe prijsbepaling.

Voor medicinale specialiteiten die niet zijn opgenomen in het EKO (hiervoor gelden alleen prijsrapporten met fundamenteel gratis prijsstelling), maar een jaaromzet van 750.000 euro overschrijden ten koste van de Oostenrijkse ziektekostenverzekeraars (op basis van de FAP, in de voorgaande 12 maanden) Oostenrijkse Sociale Verzekering (HVB) om de prijscommissie onmiddellijk op de hoogte te stellen. Bij het berekenen van de verkoop wordt rekening gehouden met alle sterktes van werkzame stoffen en verpakkingsgrootten van het betreffende medicinale specialisme. De prijscommissie moet binnen acht weken na melding een EU-gemiddelde prijs voor het geneesmiddel bepalen. Als de vastgestelde gemiddelde EU-prijs lager is dan de vermelde prijs,vanaf het tijdstip waarop de verkoopdrempel wordt overschreden, moet de verkoopvergunning het verschil terugbetalen binnen zes maanden na het met redenen omkleed verzoek aan de sociale zekerheid.

Voor vergoedbare geneesmiddelen geldt de vastgestelde EU-gemiddelde prijs op FAP-niveau als minimumvereiste voor opname in het EKO. De HVB past de principes van prijsbepaling toe in overeenstemming met het procedurevoorschrift voor het afgeven van de EKO en de economische beoordelingscriteria van de Therapeutic Products Evaluation Commission en onderhandelt op basis daarvan met de fabrikant over de terugbetalingsprijs. Zodra overeenstemming is bereikt, is de in het EKO vermelde vergoedingstarief bindend. Als daarentegen een medicinale specialiteit uit de vergoeding (rode zone) wordt geschrapt bij beslissing van de hoofdvereniging, hebben de bedrijven die gemachtigd zijn om te verkopen de mogelijkheid om in beroep te gaan bij de federale administratieve rechtbank.

Originele producten, generieke geneesmiddelen en biosimilars

In Oostenrijk gelden speciale prijsregels als er een opvolger met hetzelfde actieve ingrediënt (generiek of biosimilar) beschikbaar is.

Voor generieke geneesmiddelen:De prijs van het eerste generieke opvolgerproduct moet minimaal 50 procent lager zijn dan de prijs van het originele merkproduct waarvan de octrooibescherming is verlopen. Het tweede en elk volgend opvolgerproduct moet een prijsverschil hebben ten opzichte van het eerder aanwezige generieke product: de prijs van het tweede generieke opvolgerproduct moet 18 procent lager zijn dan die van het eerste opvolgerproduct en de prijs voor het derde opvolgerproduct moet 15 procent lager zijn dan de prijs van het tweede opvolger. De prijs van het originele product moet binnen drie maanden na opname van het eerste generieke product in het EKO met minimaal 30 procent worden verlaagd. Als er een derde opvolger is, moeten alle licentiehouders van dat product de prijs verlagen naar de prijs van het derde product. Verdere opvolgers moeten kortingen van minimaal € 0,10 bieden om in het EKO te worden opgenomen.

Voor biosimilars: De prijs van het eerste opvolgerproduct (biosimilars) moet minimaal 38 procent lager zijn dan het originele product. De prijs van het tweede opvolgerproduct moet minimaal 15 procent lager zijn dan die van het eerste opvolgerproduct en de prijs van het derde opvolgerproduct moet minimaal 10 procent lager zijn dan die van het tweede opvolgerproduct. Daarna geldt dezelfde regel als voor generieke geneesmiddelen (het originele product moet zijn prijs binnen drie maanden met 30 procent verlagen, enz.).

Toeslagen tot indiening

De prijsstelling op groothandelsniveau wordt gereguleerd door gespreide maximale toeslagen. Er zijn twee verschillende toeslagenregelingen: één voor medicinale specialiteiten die op de geneesmiddelenlijst staan of in het gele of groene gedeelte van de vergoedingscode, en één voor alle andere medicinale specialiteiten.

De apotheektoeslagen zijn gebaseerd op de apotheekaankoopprijs (AEP) en zijn ook gespreid en officieel gereguleerd. Ook hier zijn er twee verschillende toeslagenregelingen: een met verlaagde toeslagen voor begunstigden (zoals de federale overheid, de staten en gemeenten, evenals de fondsen en instellingen die door hen worden beheerd, de sociale verzekeraars en de non-profitziekenhuizen) en een voor particuliere klanten.

De belasting over de toegevoegde waarde op geneesmiddelen in Oostenrijk is 10 procent.

U kunt meer informatie over medicijnprijzen vinden op de BMSGPK-website.

Prijsregulering in de EU

De prijsstelling en vergoeding wordt in de 28 EU-landen anders bepaald. De prijzen van medicijnen die vergoed worden door de ziektekostenverzekeraar of de publieke sector lopen in sommige gevallen sterk uiteen. In de facto alle 28 EU-landen hebben de verantwoordelijke nationale autoriteiten de prijs voor ten minste een deel van de voorgeschreven medicijnen vastgesteld.