Exoprothese - Permanente Prothese

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Exoprothesen

Na een amputatie worden meestal tijdelijke prothesen ("overgangsprotheses") aangebracht totdat ze volledig zijn genezen. Nadat de amputatieplaats volledig is genezen, worden prothesen voor permanent gebruik - zogenaamde exoprothesen - aangepast.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Hoe wordt de juiste exoprothese geselecteerd?
• Hoe worden exoprothesen bevestigd?
• Welke complicaties kunnen exoprothesen veroorzaken?
• Hoe verandert een exoprothese het leven van de getroffenen?
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten vergoed?

Bij permanente prothesen wordt onderscheid gemaakt tussen passieve, actieve en hybride prothesen:

Passieve exoprothesen

Met passieve exoprothesen kunnen weinig of geen bewegingen worden uitgevoerd door scharniergewrichten in en uit te schakelen of door bewegingen van gezonde gewrichten over te dragen. De passieve exoprothesen omvatten cosmetische prothesen - zogenaamde epitheses (bijv. Sieradenarmen). Dit bootst het ontbrekende deel van het lichaam na. Ze zijn gemakkelijk in gebruik en licht. Andere passieve prothesen zijn werkende prothesen. Hiermee kunnen diverse gereedschappen op de as worden geplaatst. De bekendste werkende prothese is "de haak".

Actieve exoprothesen

Actieve exoprothesen omvatten prothesen met externe kracht en zelfaangedreven prothesen.

Uitwendige krachtprothesen

Bij prothesen met externe kracht worden vooraf ingestelde bewegingssequenties met behulp van een besturing uitgevoerd. Deze kan direct op de prothese worden bevestigd of bediend via een afstandsbediening of een computer.

Zelfsterke prothesen

Bij zelfaangedreven prothesen worden bewegingen gestuurd door spieractivering met behulp van zogenaamde myo-elektrische signalen. Myo-elektrische signalen worden uitgezonden door de spieren te activeren. Wanneer spieren gespannen en ontspannen zijn, stroomt er elektrische stroom door de in- of uitstroom van ionen (geladen deeltjes) in spiercellen. Deze elektrische stromen worden herkend door sensoren in de prothese en triggeren gerichte prothesebewegingen.

De modernste zelfaangedreven prothesen zijn "gedachtegestuurde" prothesen. Bij deze prothesen worden zenuwen die de bewegingen van een lichaamsdeel sturen, losgemaakt van het omringende weefsel voordat het wordt geamputeerd. Ze worden vervolgens vastgemaakt aan een spier (meestal borstspier) die eerder is gescheiden van de oorspronkelijke zenuwtoevoer (gerichte spierherinnering - TMR). Wanneer de zenuwen naar de spier worden overgebracht, worden individuele zenuwvezels die bepaalde bewegingsinformatie naar de spier overbrengen (bijvoorbeeld het buigen van een bepaalde vinger) op nauwkeurig gedefinieerde punten op de spier gefixeerd. In deze gebieden zijn sensoren bevestigd die myo-elektrische signalen herkennen en de juiste bewegingscommando's naar de prothese sturen. Wanneer de prothesedrager zich voorstelt,een bepaalde beweging uitvoeren, deze beweging wordt dan uitgevoerd door de prothese.

Hybride prothesen

Hybride prothesen bestaan uit een actief en een passief deel. Bij onderarmprothesen kunnen bijvoorbeeld bewegingen van het ellebooggewricht passief worden gefixeerd door een specifieke beweging van de bovenarm en ook gecombineerd met een myo-elektrische handprothese.

Opmerking Druk-, pijn-, trillings- en temperatuursensoren op prothesen die informatie naar het centrale zenuwstelsel sturen, moeten de waarneming van gevoelens in de toekomst mogelijk maken. Dit kan ook fantoompijn verlichten.

Hoe wordt de juiste exoprothese geselecteerd?

De keuze voor een prothese wordt individueel gemaakt. De focus ligt op praktisch gebruik. Hightechprothesen kunnen niet door alle patiënten even goed worden gebruikt.

De keuze van een prothese is dus afhankelijk van:

• Type en niveau van een amputatie of het genezingsproces na een amputatie,
• Bijkomende verwondingen (of verdere amputaties) en bijkomende ziekten,
• Opleidingsniveau, sociale en culturele omgeving en de leeftijd van de patiënt,
• Kostendragers / kostendragers.

Hoe worden exoprothesen bevestigd?

Voor de drager is het vooral belangrijk dat de prothese comfortabel is om te dragen, gemakkelijk aan en uit te trekken is en gemakkelijk schoon te maken is.

Exoprothesen kunnen bijvoorbeeld:

• door het aanzuigen van de prothese met onderdruk (zuigprothesen),
• via schroefverbindingen of verbanden of
• door apparaten van kunststof aan te sluiten

bevestigd aan het lichaam.

Om stoornissen in de bloedsomloop te voorkomen, mag de schacht het lichaamsdeel waaraan hij is vastgemaakt niet vernauwen. Daarnaast moet het materiaal dat wordt gebruikt op het punt van contact met de huid zodanig zijn dat transpiratie zo goed mogelijk wordt vermeden.

Opmerking Overgangsprothesen worden in het ziekenhuis na een amputatie bij stabiele wondcondities aangepast zodra het aangetaste lichaamsdeel weer kan worden belast. Permanente prothesen kunnen buiten het ziekenhuis worden aangepast.

Welke complicaties kunnen exoprothesen veroorzaken?

Complicaties na een amputatie:

• Algemene chirurgische complicaties

  • Bloeden
  • Wond infectie
  • Stoornissen van wondgenezing - bijv. Contracturen (weefselretractie) in het gebied van het amputatielitteken
  • trombose
• Fantoompijn na amputatie
• Osteomyelitis (ontsteking van het beenmerg) en exostosen (botgroei) aan het einde van de amputatiestomp

Complicaties van de prothese:

• Bloedsomloopstoornissen en drukpunten wanneer er druk wordt uitgeoefend door de prothese
• Materiële onverenigbaarheid
• Infecties in het lichaamsdeel waaraan de prothese is bevestigd (bijv. Als u meer zweet dan normaal of als u de aangetaste huid onregelmatig verzorgt)
• Pijn en schade aan het bewegingsapparaat door verkeerde afstelling of onvoldoende training van de prothese

Hoe verandert een exoprothese het leven van de getroffenen?

Met name de besturing van zelfaangedreven prothesen moet herhaaldelijk en intensief worden geoefend. Vooral de 'gedachtegestuurde' exoprothese vereist veel motivatie om individuele bewegingen te oefenen. Bij voldoende training worden bewegingen echter na verloop van tijd automatisch geactiveerd. Dit betekent dat de drager niet meer actief hoeft na te denken over een beweging om deze uit te voeren.

In het begin voelt een exoprothese ook vreemd aan. Als het goed is aangepast aan het lichaam en nieuwe bewegingen worden geoefend, wordt het langzaam geïntegreerd in het lichaamsbeeld (belichaming). Het dagelijkse leven moet worden geherstructureerd en dagelijkse bewegingen met de prothese moeten worden gerepeteerd.

Idealiter wordt een exoprothese na een bepaalde tijd in het dagelijks leven nauwelijks opgemerkt tijdens het dragen.

Prothese- en restledemaatzorg (restledemaat: deel van het lichaam dat bewaard is gebleven) moet goed worden aangeleerd en regelmatig worden uitgevoerd om na een bepaalde tijd deel uit te maken van de normale dagelijkse routine. Na de eerste afstelling van een exoprothese is voor verdere afstelling van de prothese vaak regelmatig bezoek aan de orthopedisch technicus nodig.

Vooral bij exoprothesen die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn, is een hoge mate van eigenwaarde en zelfvertrouwen vereist. Angstige of medelijdende blikken of opmerkingen van anderen zijn voor veel prothesedragers vaak veel onaangenamer dan de prothese zelf. Als dit erg stressvol is, kan psychologische of psychotherapeutische zorg verlichtend en ondersteunend zijn. Deelnemen aan een zelfhulpgroep kan ook nuttig zijn door contact met andere mensen die soortgelijke dagelijkse ervaringen hebben.

Aan wie kan ik vragen?

Exoprothesen worden gemaakt door een orthopedisch technicus in samenwerking met een specialist in orthopedie of traumatologie (traumachirurgie). Fysiotherapeuten of ergotherapeuten kunnen ook worden betrokken bij de planning van de protheseproductie of bij de selectie van de prothese.

Als een exoprothese moet worden aangepast na een ongeval of ziekte, voeren de behandelende artsen meestal eerste consulten en vooronderzoeken uit tijdens de ziekenhuisopname. Een overgangsprothese kan ook in het ziekenhuis worden aangepast.

Hoe worden de kosten vergoed?

De e-card is uw persoonlijke sleutel tot de voordelen van de wettelijke zorgverzekering. Alle noodzakelijke en gepaste diagnostische en therapeutische maatregelen worden overgenomen door uw verantwoordelijke sociale verzekeringsmaatschappij. Voor bepaalde diensten kan een eigen risico of bijdrage in de kosten gelden. Voor gedetailleerde informatie kunt u terecht bij uw socialezekerheidsinstantie. Verdere informatie is ook te vinden op:

• Recht op behandeling
• Bezoek aan de dokter: kosten en eigen risico
• Wat kost het verblijf in het ziekenhuis
• Receptkosten: zo worden de medicijnkosten gedekt
• Revalidatie en genezing
• Medische hulpmiddelen en hulpmiddelen
• Gezondheidsberoepen AZ

en via de onlinegids vergoeding sociale verzekeringen

Voor bepaalde niet-medicamenteuze behandelingen (bijv. Fysiotherapie) is toestemming van de zorgverzekeraar vereist.

Prothesen en loophulpmiddelen (bijv. Krukken) zijn aan te vragen via een doktersrecept. Afhankelijk van de zorgverzekeraar is in de afwikkeling voorzien in eigen bijdragen van patiënten. Meer informatie vindt u onder: Hulpmiddelen en remedies.