Transplantatie - Wat Is Het?

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Transplantatie: wat is het?

Transplantatie is de overdracht van menselijke organen, delen van organen, weefsels of cellen. Organen moeten korte tijd nadat ze zijn verwijderd, worden overgebracht, anders gaan ze dood. Weefsels en cellen kunnen lange tijd worden bewaard nadat ze zijn verwijderd en dienovereenkomstig zijn behandeld.

Orgaantransplantaties kunnen alleen worden uitgevoerd door transplantatiecentra. Transplantatiecentra zijn ziekenhuizen die een speciale vergunning hebben gekregen van de betreffende deelstaatregering.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Transplantatiecentra
• Welke soorten transplantaties zijn er?
• Orgaandonatie door de overledene
• Schenking bij leven
• Voorbereiding op een transplantatie
• Transplantatierisico's
• Transplantatie en nazorg
• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

Transplantatiecentra

Hier vindt u een lijst met transplantatiecentra in Oostenrijk.

Momenteel worden in Oostenrijk de volgende transplantaties uitgevoerd:

• Organen: nier, lever, longen, hart, pancreas of dunne darm,
• Weefsel: bijv. Hoornvlies, bloedvaten, huid, hartkleppen, pezen, ligamenten en bindweefsel, botten,
• Cellen: bijvoorbeeld beenmerg- en bloedstamcellen, stamcellen uit navelstrengbloed, kraakbeencellen, cellen van de alvleesklier, eicellen.

Welke soorten transplantaties zijn er?

In de meeste gevallen wordt de transplantatie van de ene persoon op de andere overgedragen (allogene transplantatie). Het immuunsysteem van de ontvanger reageert bijna altijd met een afstotingsreactie van een vreemd orgaan. Dit kan echter worden onderdrukt met medicatie. Bij stamceltransplantaties kunnen de afweercellen van de donor (immuuncellen) die in het transplantaat zitten de ontvanger aanvallen (ziekte van donor versus ontvanger). Dit wordt voorkomen door preventief medicatie toe te dienen om het immuunsysteem te onderdrukken (immunosuppressiva).

Een transplantatie is ook mogelijk als de donor en ontvanger identiek zijn (autologe transplantatie). Weefsel wordt van het ene deel van het lichaam naar het andere overgebracht, bijv. Huid, slagaders. Ook een behandeling met lichaamseigen bloedstamcellen is mogelijk. Bij een autoloog transplantaat is geen afstotingsreactie te verwachten. Dit geldt ook voor transplantaties tussen identieke tweelingen (syngene transplantatie), aangezien het immuunsysteem de transplantatie niet als een vreemd lichaam ziet.

Orgaandonatie door de overledene

Orgaan- en weefseldonaties komen voor het grootste deel van mensen die dood in het ziekenhuis zijn aangetroffen. Hersenbloeding is een veel voorkomende doodsoorzaak. Belangrijke lichaamsfuncties zoals ademhaling en bloeddruk worden op de intensive care kunstmatig in stand gehouden om de organen van zuurstof te blijven voorzien. In Oostenrijk geldt de tegenstrijdige oplossing: Als de overledene tijdens zijn leven geen bezwaar heeft gemaakt tegen orgaandonatie, controleert het ziekenhuis of de overledene beschikbaar is als donor. Een belangrijke voorwaarde is de gezondheidstoestand van de donor voordat de ziekte tot overlijden leidt.

Schenking bij leven

Onder bepaalde voorwaarden kunnen organen, delen van organen, weefsels of cellen worden gedoneerd van levende mensen. Het voordeel: de transplantatie kan langer worden gepland en voorbereid. Donatie bij leven is een bewezen therapie, vooral op het gebied van niertransplantaties. Familieleden of personen die zeer dicht bij de ontvanger staan, kunnen als donor worden beschouwd.

Stamceldonaties zijn uitsluitend levende donaties, meestal als onderdeel van een bloedstamceldonatie. De stamcellen worden door middel van een voorbehandeling vanuit het beenmerg in het bloed gemobiliseerd en uit het bloed “uitgewassen” (gescheiden).

Een schenking bij leven betekent een operatie aan een volledig gezond persoon. Daarom moeten het risico voor de donor en het voordeel voor de ontvanger zorgvuldig worden afgewogen voordat een dergelijke interventie plaatsvindt. De potentiële donor wordt vóór de levende donatie medisch onderzocht en geïnformeerd over de verwijdering. Een schriftelijke toestemmingsverklaring moet dan worden ondertekend door de donor. Na de procedure moet de donor regelmatig worden gecontroleerd.

Voorbereiding op een transplantatie

De patiënt wordt over het transplantatieproces geïnformeerd door de specialisten van het verantwoordelijke transplantatiecentrum en moet zijn / haar schriftelijke toestemming geven aan het transplantatiecentrum. De vaccinatiestatus wordt gecontroleerd. Ev. Aanbevolen vaccinaties moeten ruim voor de transplantatie worden ververst.

Transplantatierisico's

Tegenwoordig zijn transplantaties meestal routinematige operaties. Het succes van de procedure en de overleving op lange termijn zijn afhankelijk van verschillende factoren, zoals:

• de gezondheidssituatie van de ontvanger,
• de toestand van het transplantaat,
• het mogelijk optreden van een afwijzingsreactie of
• het consequente gebruik van immunosuppressiva die bedoeld zijn om afstotingsreacties na een orgaantransplantatie te voorkomen.

Transplantatie en nazorg

Orgaantransplantaties worden uitgevoerd door middel van een operatie. Bij een stamceltransplantatie wordt het preparaat als een transfusie aan de patiënt toegediend. Afhankelijk van de procedure is een verblijf in het ziekenhuis nodig, dat enkele dagen tot weken kan duren. Voor en na de transplantatie zijn grondige onderzoeken en regelmatige medische controles nodig om een succesvolle transplantatie mogelijk te maken. Eventuele complicaties kunnen ook tijdig worden opgespoord en behandeld.

Na een orgaantransplantatie wordt de ontvanger eerst op de intensive care en daarna op de normale bedafdeling verzorgd. Door middel van regelmatige onderzoeken wordt gecontroleerd of het orgaan goed functioneert en of de nodige afweeronderdrukkende middelen in de juiste dosering worden toegediend. In het bijzonder wordt gecontroleerd of er tekenen zijn van afstotingsreacties of infecties.

De patiënten herstellen doorgaans goed van de transplantatie en kunnen na ongeveer twee tot vier weken naar huis worden ontslagen. Bij sommige transplantaties, bijvoorbeeld hart- of longtransplantaties, wordt revalidatie (vervolgbehandeling) voorgeschreven na de ziekenhuisopname.

Aan wie kan ik vragen?

Als uw behandelend arts vaststelt dat een transplantatie aangewezen is om uw ziekte te behandelen, wordt u doorverwezen naar een ziekenhuis met een gespecialiseerde afdeling. Daar beoordelen de verantwoordelijke artsen of een transplantatie mogelijk en zinvol is.

De transplantatie mag alleen plaatsvinden in een gespecialiseerd ziekenhuis: Transplantatiecentra voor orgaantransplantaties, stamceltransplantatiecentra (SZT-centra) en weefseltyperingslaboratoria moeten worden erkend door de betreffende deelstaat. De behandelende arts verwijst u door naar de respectievelijke centra of naar verdere onderzoeken.

De zorg na een transplantatie is intramuraal of poliklinisch, waarbij ook de huisarts betrokken is. Alle noodzakelijke revalidatie wordt uitgevoerd in gespecialiseerde revalidatiecentra. Hier kunt u zoeken naar revalidatiecentra.

Hoe worden de kosten gedekt?

De e-card is uw persoonlijke sleutel tot de voordelen van de wettelijke zorgverzekering. Alle noodzakelijke en gepaste diagnostische en therapeutische maatregelen worden overgenomen door uw verantwoordelijke sociale verzekeringsmaatschappij. Voor bepaalde diensten kan een eigen risico of bijdrage in de kosten gelden. Voor gedetailleerde informatie kunt u terecht bij uw socialezekerheidsinstantie. Verdere informatie is ook te vinden op:

• Recht op behandeling
• Bezoek aan de dokter: kosten en eigen risico
• Wat kost het verblijf in het ziekenhuis
• Receptkosten: zo worden de medicijnkosten gedekt
• Revalidatie en genezing
• Medische hulpmiddelen en hulpmiddelen
• Gezondheidsberoepen AZ

en via de onlinegids vergoeding sociale verzekeringen