Diagnose Van Een Allergie Voor Pollen

Inhoudsopgave:

Diagnose Van Een Allergie Voor Pollen
Diagnose Van Een Allergie Voor Pollen

Video: Diagnose Van Een Allergie Voor Pollen

Video: Diagnose Van Een Allergie Voor Pollen
Video: Wat zijn pollenallergieën en hoe kunt u ze beheren? 2024, Maart
Anonim

Stuifmeelallergie: diagnose

Er zijn verschillende methoden om een allergie voor pollen vast te stellen. Over een mogelijk allergierisico is al veel te achterhalen door het verzamelen van de medische geschiedenis (anamnese). Typische symptomen zoals een loopneus op bepaalde tijden of conjunctivitis geven aanwijzingen.

Naast de gedetailleerde ondervraging van de patiënt zijn het vooral speciale allergietesten die nodig zijn voor een exacte diagnose. Huidtesten kunnen worden gebruikt om huidreacties te volgen die op een allergie kunnen duiden. Andere opties voor het testen van allergieën, zoals bloedonderzoek, maken echter ook deel uit van de allergiediagnostiek.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Welke symptomen kunnen optreden bij pollenallergie?
  • Complicaties van pollenallergie
  • Hoe wordt de diagnose pollenallergie gesteld?
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

Welke symptomen kunnen optreden bij pollenallergie?

De pollenallergie is een zogenaamde inademingsallergie, omdat het pollen wordt ingeademd. De symptomen van een pollenallergie kunnen het hele lichaam treffen en zijn niet beperkt tot de neus (drang om te niezen, neusgaten, jeuk aan de neus, gezwollen neusslijmvlies, enz.). Als de oogleden ook gezwollen zijn met waterige, jeukende ogen, wordt dit allergische rhinoconjunctivitis genoemd, een vorm van conjunctivitis van het oog. U kunt ook andere symptomen krijgen, zoals:

  • Algemeen gevoel van ziekte,
  • Hoofdpijn,
  • Vermoeidheid,
  • Hoesten,
  • Kortademigheid ook
  • Slaapproblemen.

De ernst van deze symptomen hangt grotendeels af van de pollenconcentratie in de lucht. Een pollenallergie is zelden merkbaar vóór de leeftijd van vijf jaar, maar meestal vóór de leeftijd van twintig. Als de allergie eenmaal is uitgebroken, komt deze elk jaar weer terug.

Complicaties van pollenallergie

Bij een pollenallergie kunnen een aantal complicaties optreden, zoals andere allergieën of allergisch astma:

  • Voedselallergieën: Ongeveer de helft van de mensen met pollenallergie lijdt ook aan een speciale vorm van voedselallergie: het orale allergiesyndroom. Dit uit zich als jeuk op het gehemelte, lippen, wangen of in de keel tijdens het eten. Vaak treedt op hetzelfde moment zwelling van de slijmvliezen op in de genoemde gebieden. Allergenen uit noten of uit vers, rauw steen- / pitvruchten spelen hierbij een rol. Het is belangrijk op te merken dat allergische mensen altijd allergisch zijn - ook buiten het pollenseizoen. Dit verklaart de kruisreacties die het hele jaar door op voedsel (bijv. Berk-appel) optreden.
  • Astma: Veel patiënten met een pollenallergie ontwikkelen een overreactie van de bronchiën wanneer de pollenbloei lang aanhoudt. Vaak verschijnen de eerste tekenen van allergisch astma alleen tijdens lichamelijke inspanning. Het is belangrijk om een dergelijke astmatische aandoening tijdig te behandelen, zodat deze niet chronisch wordt.
  • Uitbreiding van het allergeenspectrum: als een pollenallergie niet op tijd wordt behandeld met specifieke immunotherapie, kan het allergiespectrum toenemen. Dit betekent dat patiënten na verloop van tijd ook intenser kunnen reageren op andere omgevingsallergenen, zoals huisstofmijt, schimmelsporen of huisdieren.

Hoe wordt de diagnose pollenallergie gesteld?

De arts verzamelt eerst de anamnese (anamnese) en klachten (waaronder een lichamelijk onderzoek zoals afluisteren of een neusinspectie). Zodra de eerste tekenen van een pollenallergie worden ontdekt, is het belangrijk om erachter te komen of deze daadwerkelijk aanwezig is. Hiervoor is het noodzakelijk om een allergietest uit te voeren. Wacht niet te lang om een mogelijke allergie op te helderen. Zo wordt hooikoorts vaak verward met een simpele verkoudheid. Het familiale risico van een allergie kan al worden geregistreerd tijdens het verzamelen van de medische geschiedenis. Een allergiedagboek kan helpen om het verloop van de symptomen vast te leggen en toe te wijzen.

Priktest

Deze test is de standaardtest voor het bepalen van directe allergieën. Op de onderarm is een raster getekend. Een oplossing met een allergeen wordt vervolgens in druppelvorm op elk veld aangebracht. Een klein prikinstrument, een lancet, wordt vervolgens gebruikt om de huid onder de druppel oplossing slechts een millimeter diep te krassen. Reacties van de huid kunnen uiterlijk na twintig minuten worden waargenomen: roodheid en striemen.

Provocatietest

Bij de provocatietest wordt een allergeen op het getroffen gebied (bijv. Ogen, neusslijmvlies) aangebracht of ingeademd. Vanwege het verhoogde risico op complicaties wordt deze test alleen uitgevoerd in gespecialiseerde faciliteiten en is bijna nooit nodig om pollenallergieën op te helderen en wordt daarom zelden gebruikt.

Laboratorium testen

Bij bloedonderzoek worden de allergiespecifieke antilichamen bepaald - vooral vóór een mogelijke specifieke immunotherapie (hypo- of desensibilisatie). De klassieke serologische allergietesten zijn:

  • Bepaling van de totale IgE-waarde als meer algemene informatie over de allergene neiging van het organisme.
  • Bepaling van allergeenspecifieke IgE-antistoffen voor de nauwkeurige diagnose van een allergie.

Als de symptomen ook de diepere luchtwegen treffen, worden ook laboratoriumwaarden bepaald die verband houden met de ernst van de allergische ontsteking. De laboratoriumresultaten worden na ongeveer een week geëvalueerd. Gedetailleerde informatie vindt u onder de laboratoriumwaardentabel “Allergie”.

Aan wie kan ik vragen?

Er zijn speciale voorzieningen voor het diagnosticeren van allergieën, zoals pollenallergieën, bijvoorbeeld poliklinieken voor allergieën. U krijgt de benodigde verwijzing van uw huisarts. Informeer vooraf op de poliklinieken of het nodig is om een afspraak te maken en uw e-card mee te nemen.

Andere aanspreekpunten zijn specialisten in keel-, neus- en oorgeneeskunde (KNO), dermatologie, longziekten en kindergeneeskunde.

Hoe worden de kosten gedekt?

De e-card is uw persoonlijke sleutel tot de voordelen van de wettelijke zorgverzekering. Alle noodzakelijke en gepaste diagnostische en therapeutische maatregelen worden overgenomen door uw verantwoordelijke sociale verzekeringsmaatschappij. Voor bepaalde diensten kan een eigen risico of bijdrage in de kosten gelden. Voor gedetailleerde informatie kunt u terecht bij uw socialezekerheidsinstantie. U kunt ook meer informatie vinden op:

  • Bezoek aan de dokter: kosten en eigen risico
  • Receptkosten: zo worden de medicijnkosten gedekt
  • Medische hulpmiddelen en hulpmiddelen

en via de onlinegids vergoeding sociale verzekeringen

Aanbevolen: