Neurodermatitis - Basis- En Speciale Therapie

Inhoudsopgave:

Neurodermatitis - Basis- En Speciale Therapie
Neurodermatitis - Basis- En Speciale Therapie

Video: Neurodermatitis - Basis- En Speciale Therapie

Video: Neurodermatitis - Basis- En Speciale Therapie
Video: What a Cognitive Behavioral Therapy (CBT) Session Looks Like 2024, Maart
Anonim

Neurodermatitis: therapie

De basis van elke behandeling met atopische dermatitis is de zogenaamde basistherapie, die niet alleen moet worden uitgevoerd tijdens aanvallen van atopische dermatitis, maar ook in symptoomvrije fasen. Afhankelijk van de huidige huidconditie wordt ook speciale medicatie voor lokaal of oraal gebruik voorgeschreven volgens een vierstappenplan. Het is ook doorslaggevend of de huidveranderingen recentelijk aanwezig zijn geweest (acute inflammatoire toestand) of al enkele weken of zelfs maanden aanwezig zijn (chronische inflammatoire toestand). Er wordt ook rekening gehouden met de leeftijd en het niveau van het lijden van de getroffenen, evenals met het beloop en de locatie van de huidveranderingen.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Individueel aangepaste stappentherapie
  • ">Verminder en vermijd provocatiefactoren
  • ">
  • Hoe wordt de basistherapie voor neurodermitis uitgevoerd?
  • Welke speciale therapieën worden gebruikt?
  • Procedure zonder bewezen effectiviteit
  • ">">Aan wie kan ik vragen?

>

">">Hoe worden de kosten vergoed?

>

>

Individueel aangepaste stappentherapie

Afhankelijk van de huidconditie zijn er vier verschillende therapieniveaus met de volgende aanbevelingen:

  • Fase 1: Droge huid - actuele basistherapie, vermijden of verminderen van triggerfactoren.
  • Niveau 2: Licht eczeem - Niveau 1 maatregelen plus zwakke tot matig effectieve lokale (= topische) glucocorticoïden en / of topische calcineurineremmers.
  • Fase 3: Matig eczeem - Maatregelen van fase 1 en 2 plus sterke tot zeer sterke topische glucocorticosteroïden en / of topische calcineurineremmers.
  • Niveau 4: aanhoudend, ernstig eczeem - maatregelen van niveau 1-3 plus systemische immunomodulerende therapie (bijv. Ciclosporine A).

Verminder en vermijd provocatiefactoren

Als bekend is dat provocatiefactoren de ziekte uitlokken of verergeren, moeten deze - indien mogelijk - consequent worden vermeden (zie ook hoofdstuk Preventie). Deze worden bepaald tijdens de eerste anamnese of door een allergietest.

Het belangrijkste doel van de basistherapie is het verminderen van de droge huid en de daarmee samenhangende symptomen (vooral jeuk). Indien nodig wordt een ontstekingsremmende en jeukwerende therapie toegevoegd, afhankelijk van de ernst van de ziekte. Antiseptische en antibiotische geneesmiddelen, evenals stoffen die het eigen afweersysteem van het lichaam beïnvloeden (immunomodulatoren), worden gebruikt voor ernstige vormen.

Hoe wordt de basistherapie voor neurodermitis uitgevoerd?

De basistherapie van atopische dermatitis bestaat met name uit het verminderen van provocatiefactoren en uit een stadiumafhankelijke behandeling van de huid met therapeutische basismiddelen. Deze zijn aangepast aan de toestand van de huid en moeten ook worden gebruikt als er geen tekenen van ontsteking zijn - zelfs in symptoomvrije fasen. Het belangrijkste doel is om een droge huid te behandelen:

  • Vette zalfbases worden gebruikt voor een zeer droge huid.
  • Voor een minder droge huid, gehydrateerde olie-in-water-emulsies.
  • Ook speciale middelen voor huidreiniging maken deel uit van de basistherapie.
  • Naast zalven, crèmes, lotions, etc. zijn er ook vochtinbrengende badadditieven.
  • Door direct na het baden zogenaamde verzachtende middelen te gebruiken, dient het water in de nog vochtige huid vastgehouden te worden.
  • De vochtigheid van de huid kan ook worden verbeterd door vochtige kompressen te gebruiken.

Het verminderen van provocatiefactoren omvat bijvoorbeeld het vermijden van allergenen en het verminderen van huidirritatie. Het is bijvoorbeeld geschikt om in de kindertijd een speciale overall te dragen. Deze zijn ontworpen om de huid van het getroffen kind te beschermen tegen beschadiging door krassen tijdens het spelen en vooral 's nachts in bed, wanneer de jeuk vaak het sterkst is. Er zijn ook speciale handschoenen voor neurodermitis. Het vermijden van huidirriterende stoffen op het werk is vooral belangrijk op volwassen leeftijd. Denk hierbij aan werken in een vochtige omgeving, sterke huidvervuiling, veelvuldig handen wassen en veelvuldig omgaan met huidirriterende stoffen.

Een ander belangrijk basistherapieprincipe is het gebruik van speciale oliebaden (balneotherapie), vooral bij kleine kinderen. Kinderen mogen niet te vaak worden gewassen. Bij voorkeur moeten producten worden gebruikt die speciaal zijn ontwikkeld voor patiënten met neurodermitis. Gewone cosmetische moisturizers hebben meestal niet het gewenste effect vanwege het hoge watergehalte.

Welke speciale therapieën worden gebruikt?

Als het gebruik van basale therapeutische middelen niet voldoende is om de symptomen van atopische dermatitis te laten verdwijnen, worden ook speciale medicamenteuze therapieën gebruikt, afhankelijk van de ernst van de atopische dermatitis in verschillende sterktes. Deze worden bij voorkeur lokaal (topicaal) aangebracht. Indien nodig - d.w.z. wanneer lokale therapeutische middelen niet voldoende werken of de neurodermitis zeer uitgesproken is - kunnen systemische geneesmiddelen (bijv. Tabletten) ook gedurende korte tijd worden gebruikt.

Glucocorticoïden

  • Externe (actuele) glucocorticoïden:Topische glucocorticosteroïden ("cortison") worden al een halve eeuw gebruikt om eczemateuze gebieden te behandelen. Ze hebben onder andere een ontstekingsremmende werking en zijn qua effectiviteit onderverdeeld in vier klassen (van zwak tot zeer sterk). Topische glucocorticosteroïden worden meestal voor een beperkte tijd of als intervaltherapie gebruikt. Er zijn geen vaste, algemeen erkende regelingen. Een continue behandeling moet echter worden geweigerd, omdat dit het risico op onaangename bijwerkingen, zoals dunner worden van de huid, vergroot. Bij neurodermitis zijn in de regel topische glucocorticosteroïden van klasse 1 tot 2 voldoende. Alleen bij zeer uitgesproken huidveranderingen kunnen gedurende korte tijd sterke en zeer sterke glucocorticosteroïden (klasse 3–4) worden gebruikt.
  • Orale (systemische) glucocorticoïden: Om een acute aanval te onderbreken, kan een kortdurende therapie met orale glucocorticoïden worden gebruikt, vooral bij volwassenen met ernstige vormen van neurodermitis.

Calcineurine-antagonisten

Topische calcineurine-antagonisten hebben ook een ontstekingsremmend effect en worden soms beter verdragen dan glucocorticoïden. Ze worden voornamelijk gebruikt wanneer lokale glucocorticosteroïden niet kunnen worden gebruikt of de duur van de behandeling kan leiden tot lokale onomkeerbare bijwerkingen. In het bijzonder het gebruik op het gezicht, op intertrigineuze huidgebieden (dit zijn gebieden waar dicht aangrenzende, soms direct tegenoverliggende huidoppervlakken voortdurend met elkaar in contact komen, bijv. Oksel, liesstreek, knieholte, bilplooien, genitaal gebied, onder de vrouwelijke borst, tussen de vingers en tenen) evenals op de behaarde hoofdhuid van kleine kinderen lijkt gunstig te zijn boven lokale corticosteroïden. Effectieve bescherming tegen de zon is belangrijk bij het gebruik van deze medicijnen.

Antimicrobiële en antiseptische therapieën

Antimicrobiële en antiseptische therapieën Matig tot matig uitgesproken eczeem bij atopische dermatitis, die goed reageren op ontstekingsremmende therapie met lokale glucocorticosteroïden of calcineurineremmers, vereisen over het algemeen geen aanvullende antimicrobiële therapie Corticosteroïden of calcineurineremmers reageren, hebben meestal geen aanvullende antimicrobiële therapie nodig. Aan de andere kant, chronisch terugkerend of

Matig tot matig uitgesproken eczeem bij atopische dermatitis, die goed reageren op ontstekingsremmende therapie met lokale glucocorticosteroïden of calcineurine-antagonisten, vereisen over het algemeen geen aanvullende antimicrobiële therapie. Aan de andere kant moet chronisch terugkerend of chronisch eczeem ook een plaatselijke antiseptische behandeling krijgen. Het langdurig gebruik van topische antibiotica wordt niet aanbevolen vanwege het risico op resistentie en sensibilisatie. In het geval van eczeem met duidelijke tekenen van een daaropvolgende bacteriële infectie, moeten de antibiotica oraal worden ingenomen, evenals de antivirale middelen in het geval van een superinfectie met herpesvirussen.

In het geval van chronische neurodermitis kan het dragen van antimicrobieel ondergoed worden overwogen. Het is bedekt met zilvernitraat of een ammoniumverbinding en heeft een matig effect.

Antihistaminica

Orale antihistaminica met een H1-receptorblokkerend effect kunnen in orale vorm worden gebruikt om de therapie van neurodermitis te ondersteunen, voornamelijk om jeuk te verlichten.

Andere systemische therapieën

Het immunosuppressivum ciclosporine kan worden gebruikt voor ernstige neurodermitis op volwassen leeftijd. Het monoklonale antilichaam dupilumab is sinds eind 2017 goedgekeurd voor de behandeling van matige tot ernstige atopische dermatitis bij volwassen patiënten. Andere systemisch werkende actieve ingrediënten voor de behandeling van neurodermitis zijn mycofenolaatmofetil (MMF), azathioprine en methotrexaat (MTX).

Procedure zonder bewezen effectiviteit

Tot dusver is er voor de volgende procedures onvoldoende wetenschappelijk bewijs geleverd voor de effectiviteit (evidence). Dit zijn onder meer voedingssupplementen of medicijnen met de volgende ingrediënten:

Extern toepasbare stoffen:

  • Cipamfylline,
  • Lithiumsuccinaat,
  • Sint-janskruid-extract,
  • Extract van zwarte komijn,
  • Duindoorn extract.

Intern toepasbare voorbereidingen:

  • Immunoglobulinen,
  • Anti-IL-5-antilichamen,
  • Leukotriene antagonist montelukast,
  • Levamisol hydrochloride,
  • essentiële vetzuren: bijv. teunisbloemolie, bernagieolie, visolie,
  • Vitamine B6 (pyroxidine), vitamine E.
  • Zink,
  • Lactobacilli (probiotica).

De effectiviteit van complementaire benaderingen zoals autologe bloedtherapie, massagetherapie, homeopathie, bioresonantietherapie en het lokale of orale gebruik van Chinese kruiden voor de behandeling van neurodermitis is nog niet bewezen in wetenschappelijke studies.

Aan wie kan ik vragen?

Bij klachten kunt u terecht bij uw huisarts. Afhankelijk van de symptomen kan een verwijzing naar een specialist in huid- en geslachtsziekten of in de kindergeneeskunde en jeugdgeneeskunde nodig zijn voor een gedifferentieerde diagnose en therapie. Het is logisch om relevante eerdere bevindingen en een lijst van de gebruikte medicijnen mee te nemen bij het onderzoek. Artsen bij u in de buurt vindt u onder Arts zoeken.

Hoe worden de kosten vergoed?

Immunomodulatoren Chronische, ernstige neurodermitis op volwassen leeftijd kan ook worden verlicht door orale toediening van de immunomodulator ciclosporine A. De stof kan echter aanzienlijke bijwerkingen veroorzaken. Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende diagnostische en therapeutische maatregelen worden door de zorgverzekeraars overgenomen. Uw huisarts of polikliniek vereffent de rekeningen doorgaans rechtstreeks bij uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het zijn dat u een eigen risico (behandelpremie) moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt ook terecht bij een arts van uw keuze (dus een arts zonder zorgverzekeringscontract). Zie Bezoek een arts: kosten en eigen risico voor meer informatie.

Voor informatie over de desbetreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de socialezekerheidswebsite.

Aanbevolen: