Voedselallergieën - Preventie, Diagnose, Therapie

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:25

Voedselallergieën: preventie, diagnose & therapie

De diagnose van voedselallergieën is meestal ingewikkelder dan bijvoorbeeld een pollenallergie, omdat getroffenen samen met de arts de oorzaak moeten opsporen. De overvloed aan mogelijkheden wordt verklaard door het grote aanbod aan voedingsmiddelen. Als huid- en bloedtesten met "standaard allergenen" negatief blijven, kan de arts u vragen om het verdachte voedsel mee te nemen om te laten testen.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• ">Hoe wordt de diagnose van voedselallergieën gesteld?

">

• Hoe wordt een voedselallergie behandeld?
• Tips voor preventie

">

Bij verdachte voedingsmiddelen kan de zogenaamde "rub-test" of "prick-to-prick-test" worden gebruikt om mogelijke allergische huidreactiviteit te bepalen. Dit is een procedure die momenteel in veel allergiecentra wordt toegepast, maar het kan ook leiden tot ongewenste allergische reacties.

Als een glutenintolerantie wordt vermoed, kan een weefselonderzoek (bijvoorbeeld darmslijmvlies of huidweefsel) worden gebruikt om de diagnose vast te stellen. Door een voedingsdagboek bij te houden, krijgt de behandelende arts informatieve informatie.

Toelichting Informatie over de diagnose en behandeling van intolerantie kan een persoonlijk consult in combinatie met een diagnose door een arts, eventueel met hulp van een diëtist, niet vervangen. Diëten op basis van zelfdiagnoses en diagnoses van internet en het gebruik van dubieuze tests (bijvoorbeeld voor IgG in plaats van IgE) kunnen gemakkelijk leiden tot ondervoeding en ondervoeding.

Hoe wordt de diagnose van voedselallergieën gesteld?

De procedure voor het diagnosticeren van voedselallergieën is grofweg onderverdeeld in:

• Anamnese bespreking : Een uitgebreide allergiediagnose omvat een uitgebreid gesprek met de arts, waarin de klachten en eventuele verbanden uitvoerig worden toegelicht. Het is ook belangrijk of de familie al op de hoogte is van allergieën. In dit geval kan er een verhoogde neiging zijn. Een eetdagboek is bijzonder nuttig en informatief. Hierbij documenteert betrokkene over een langere periode wat, wanneer en hoeveel van een voedingsmiddel is gegeten en wanneer welke klachten optraden en in welke ernst.
• Allergietest: Er worden verschillende methoden gebruikt, met name het bloed wordt onderzocht op IgE-antistoffen (CAP-test), meestal ook de reactie van de huid op het allergeen (prikken, wrijven, epicutane test). Zie Allergiediagnostiek en Laboratorium / Allergie voor meer informatie.
• Diagnostisch dieet: Als een bepaalde allergie wordt vermoed, heeft het vermijden van allergenen de hoogste prioriteit. Speciale diëten, zoals een eliminatiedieet of een allergeenarm dieet, worden vaak gebruikt om de resultaten te ondersteunen totdat de symptomen afnemen. Het diagnostische dieet met daaropvolgende provocatie door orale inname van een bepaald allergeen mag alleen in gespecialiseerde centra worden uitgevoerd, omdat het ook tot ernstige allergische reacties kan leiden. De provocatie als gouden standaard in de diagnostiek van voedselallergie geeft een duidelijk resultaat of een klinisch relevante allergie aanwezig is en welke dosis nauwelijks of niet meer wordt verdragen.

Hoe wordt een voedselallergie behandeld?

Therapie bestaat erin de opname van bepaalde problematische stoffen via de voeding te verminderen of helemaal te vermijden. Er is geen algemeen voedingsadvies voor allergieën of intoleranties.

Tips voor preventie

• Borstvoeding is verreweg de beste preventieve maatregel tegen voedselallergieën. Volgens de Oostenrijkse aanbevelingen voor aanvullende voeding en de Wereldgezondheidsautoriteit (WHO) is exclusieve borstvoeding de ideale bescherming voor de eerste zes maanden van het leven. Vrouwen die borstvoeding geven (zoals zwangere vrouwen) wordt niet langer geadviseerd om als preventieve maatregel geen enkele vorm van voedsel te vermijden. Als de baby echter al een allergie heeft ontwikkeld, moet de moeder het allergeen vermijden, omdat het via de moedermelk bij het kind kan komen.
• Als kinderen met een bestaande allergie of een verhoogd allergierisico geen borstvoeding kunnen krijgen, moeten gehydrolyseerde zuivelproducten of aminozuurformules, momenteel HA-voedsel (HA = hypoallergeen) genoemd, worden gevoed, omdat er een risico van 30 procent is op allergieën voor het kind als een van de ouders allergisch is, een 60 procent als beide ouders allergisch zijn.
• Vóór de leeftijd van zes maanden moet koemelk volledig worden vermeden. Vanaf de zesde levensmaand kan koemelk in kleine hoeveelheden van 100 tot 200 ml per dag (langzaam stijgend) worden gebruikt om melk en granenpap te bereiden. Pap gemaakt van koemelk mag maar één keer per dag worden gevoerd. Koemelk is niet geschikt als drank in het eerste levensjaar.
• De introductie van vast voedsel (aanvullende voeding) moet met de lepel beginnen tussen het begin van de vijfde levensmaand (17e levensweek) en het einde van de zesde levensmaand (26e levensweek).
• Bepaalde voedingsmiddelen zoals vis, eieren of pinda's werden in het verleden als kritische voedingsmiddelen beschouwd met betrekking tot de ontwikkeling van allergieën. Wetenschappelijke studies tonen ondertussen aan dat door het contact van kleine hoeveelheden van veel verschillende voedingsmiddelen het lichaam zich beter kan aanpassen en zelfs allergieën kan voorkomen. Het vermijden van zogenaamd allergene voedingsmiddelen heeft echter geen preventief effect.

Zie Babyvoeding voor meer informatie.

De website geeft ook vanaf het begin informatie over eten! - een samenwerkingsproject tussen het ministerie van Volksgezondheid, AGES en de overkoepelende organisatie van de Oostenrijkse sociale verzekering.