Pijnstillers (gemengde Analgetica, Opiaten En Opioïden)

Inhoudsopgave:

Pijnstillers (gemengde Analgetica, Opiaten En Opioïden)
Pijnstillers (gemengde Analgetica, Opiaten En Opioïden)

Video: Pijnstillers (gemengde Analgetica, Opiaten En Opioïden)

Video: Pijnstillers (gemengde Analgetica, Opiaten En Opioïden)
Video: Ministerische vraag: opioïden 2024, Maart
Anonim

Pijnstillers (gemengde analgetica, opiaten en opioïden)

Er worden verschillende stoffen gebruikt om pijn te behandelen. Vrij verkrijgbare preparaten - zogenaamde perifeer effectieve of niet-opioïde analgetica - worden meestal gebruikt voor milde of matige pijn. Hierbij ligt de focus vaak op het wennen van het lichaam aan de stof (fen), wat zich uit in zogenaamde door drugs veroorzaakte hoofdpijn. Pijnstillers die opioïden bevatten (opiaten en opioïden) hebben soms een sterk pijnverlichtend effect, maar hebben ook een groot potentieel voor afhankelijkheid…

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Perifeer effectieve pijnstillers
  • Perifeer effectieve pijnstillers - diagnose en therapie
  • Opiaten en opioïden
  • Opiaten en opioïden - Diagnose en therapie
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

Perifeer effectieve pijnstillers

Perifere analgetica worden meestal gebruikt voor milde of matige pijn die af en toe optreedt. Deze zijn vaak zonder recept verkrijgbaar - en bevatten bijvoorbeeld actieve ingrediënten zoals acetylsalicylzuur, paracetamol of ibuprofen. Naast het pijnstillende effect zijn deze ook antipyretisch en in sommige gevallen ontstekingsremmend.

Pijnstillers kunnen één pijnstiller bevatten, maar ook twee of meer (zogenaamde combinatie pijnstillers, gemengde pijnstillers). Die laatste bevatten bijvoorbeeld niet-opioïde stoffen, maar mogelijk ook psychotrope stoffen. Gemengde preparaten kunnen tot verslaving leiden. Vooral in combinatie met psychotrope stoffen (bijv. Codeïne) bestaat het risico op afhankelijkheid.

Ook kunnen bijvoorbeeld cafeïnehoudende pijnstillers vaker worden ingenomen vanwege de stimulerende werking van cafeïne. Bovendien bestaat er een risico op orgaanschade, vooral de nieren, vooral bij langdurig gebruik van gemengde preparaten.

Als pijnstillers constant en onjuist worden ingenomen, kunnen aanhoudende hoofdpijn gedurende een lange periode worden verwacht. Langdurig gebruik van pijnstillers gedurende een lange periode kan leiden tot zogenaamde door geneesmiddelen veroorzaakte hoofdpijn.

Pijn is een waarschuwingssignaal van het lichaam. Door constant gebruik kunnen deze waarschuwingen en mogelijke ziekten of verwondingen over het hoofd worden gezien of kan de herkenning op zijn minst worden vertraagd - bijvoorbeeld van migraine, die de getroffenen interpreteren als spanningshoofdpijn.

Perifeer effectieve pijnstillers - diagnose en therapie

De hoofdpijn veroorzaakt door chronische inname wordt vaak behandeld door degenen die getroffen zijn door verdere (soms andere) pijnstillers. Pijnstillers worden ook vaak profylactisch ingenomen, bijvoorbeeld uit angst voor hoofdpijn en om efficiënt te zijn.

Voor diagnose en therapie is het handig om een pijndagboek bij te houden waarin het optreden van de hoofdpijn, de genomen voorbereidingen, het aantal tabletten, etc. worden bijgehouden. Essentieel bij de behandeling van door drugs veroorzaakte hoofdpijn zijn onder meer de motivatie van getroffenen, de erkenning van de noodzaak tot gedragsverandering en de implementatie hiervan. De arts geeft informatie over het gebruik van pijnstillers, de gevolgen en mogelijke symptomen bij het stoppen met het medicijn.

Gemengde analgetica worden tijdens de behandeling abrupt gestopt (door geneesmiddelen veroorzaakte hoofdpijn). Indien nodig kunnen verschillende andere medicijnen worden toegediend - bijvoorbeeld voor spanningshoofdpijn of migraine. De behandeling duurt meestal enkele weken of maanden en kan poliklinisch of intramuraal plaatsvinden. Vervolgondersteuning kan ook nuttig zijn. Als blijkt dat er een onderliggende ziekte achter de zelfbehandelde hoofdpijn zit, wordt deze behandeld.

Opiaten en opioïden

Opiaten worden meestal begrepen als werkzame stoffen die alkaloïden van opium of opium bevatten. De belangrijkste zijn morfine en codeïne. Beide stoffen zijn erg belangrijk in de geneeskunde en worden vooral gebruikt als pijnstiller. Opioïden zijn semi-synthetische of synthetische stoffen die een morfine-achtige werking hebben. De middelen hebben een verschillende mate van werkzaamheid, hebben een recept nodig en vallen onder de verslavingswet (soms een medicijnvoorschrift). Codeïne is een van de zwak effectieve opioïden, terwijl morfine en fentanyl tot de sterk effectieve opioïden behoren.

Sterk effectieve opiaten of opioïde analgetica zijn belangrijk en vaak essentieel voor de behandeling van ernstige pijn (bijv. Bij kanker, zeer ernstige zenuwpijn). Centraal effectieve analgetica (waaronder geneesmiddelen met opiaten of opioïden) beïnvloeden receptoren in het CZS en onderdrukken de overdracht van pijnimpulsen.

Zowel opiaten als opioïden hebben verschillende pijnstillende effecten, hun effect hangt af van de stof en de dosis. Bij gebruik is er onder meer een verminderd besef van angst en spanning. Gevoelens als euforie en tevredenheid, maar ook lust en extase komen voor.

Acute bijwerkingen zoals misselijkheid en vermoeidheid kunnen optreden. Angst, paniek, motorische opwinding en dysforie zijn ook mogelijk. Andere bijwerkingen zijn onder meer verminderde ademhaling, braken, ernstige constipatie, koliek en vernauwing van de pupillen. Door het sterke effect kunnen levensbedreigende overdoseringen relatief gemakkelijk optreden - in het ergste geval met fatale afloop, veroorzaakt door verlamming van het centrale zenuwstelsel en ademhaling.

Opiaten en opioïden zijn erg verslavend. Als geneesmiddelen die deze bevatten, niet op de juiste manier en zonder doktersrecept en controle worden gebruikt, is een bijzonder hoog risico op verslaving te verwachten. De getroffenen proberen hun consumptie te dekken door recepten te vervalsen en verschillende artsen te bezoeken.

Opiaten en opioïden - Diagnose en therapie

Zelfs als een arts de behandeling van chronische pijn voorschrijft, kan verslaving optreden. Er is een toename van de tolerantie, wat betekent dat de dosis van het medicijn moet worden verhoogd om hetzelfde effect te bereiken en om pijn adequaat te kunnen bestrijden - bijvoorbeeld ernstige pijn bij kanker. Afhankelijkheid tijdens pijntherapie is zeldzaam. De arts beslist over de noodzaak van ontwenning.

Als intrekking wordt uitgevoerd, wordt dit meestal op intramurale basis uitgevoerd. Centraal effectieve pijnstillers die werden gebruikt om pijn te behandelen, kunnen in de loop hiervan worden vervangen door andere medicijnen. Er kunnen ontwenningsverschijnselen optreden, zoals rusteloosheid, zweten, braken, spierkrampen, slapeloosheid, enz.

Onder andere worden de alkaloïden van de papaver en de synthetisch geproduceerde heroïne uit morfine (diacetylmorfine) ook gebruikt / misbruikt als illegale bedwelmende middelen. Overdoseringen hebben vooral betrekking op het gebied van illegaal middelengebruik. Zie Heroïne voor meer informatie hierover en over de behandeling van verslaving aan illegaal middelengebruik.

Aan wie kan ik vragen?

De huisarts is een aanspreekpunt voor mensen met pijn. Hij / zij kan indien nodig transfers starten. Artsen uit verschillende disciplines zijn betrokken bij de diagnose en therapie van pijn (bijvoorbeeld voor neurologie, orthopedie en nog veel meer). Verdere behandeling hangt af van de onderliggende ziekte.

Patiënten met chronische of ernstige pijn door ziekte kunnen terecht bij de artsen die hen al begeleiden.

In het geval van verslaving vindt intramurale therapie plaats in gespecialiseerde verslavingsklinieken of overeenkomstige afdelingen van ziekenhuizen. De therapie is veelal interdisciplinair, dwz in samenwerking met verschillende disciplines.

Hoe worden de kosten gedekt?

De kosten voor het medisch onderzoek om een verslaving op te helderen, worden normaal gesproken door de sociale zekerheid gedekt.

De interdisciplinaire behandeling van verslavingsstoornissen (waaronder psychotherapie) vindt ook plaats in gespecialiseerde poliklinische en intramurale instellingen die een contract hebben met zorgverzekeraars. Bij deze behandelingen worden de kosten doorgaans volledig vergoed. Voor bepaalde diensten (bv. Psychotherapie bij inwonende psychotherapeuten) kan een aanvraag voor een kostensubsidie worden ingediend door de zorgverzekeraar. Meer informatie over kostensubsidies, kostendekking etc. vindt u onder Services & Kosten.

Voor meer informatie over de betreffende bepalingen kunt u contact opnemen met uw zorgverzekeraar, die u kunt vinden op de website van de sociale zekerheid.