Trommelvliesincisie - Paracentese

Inhoudsopgave:

Trommelvliesincisie - Paracentese
Trommelvliesincisie - Paracentese

Video: Trommelvliesincisie - Paracentese

Video: Trommelvliesincisie - Paracentese
Video: FAST EXAM 2018 CUSE 2024, Maart
Anonim

Trommelvliesincisie (paracentese)

Achter het trommelvlies bevindt zich de zogenaamde trommelholte. Het maakt deel uit van het middenoor en is meestal gevuld met lucht. Onder bepaalde omstandigheden kan de ventilatie van de trommelholte verstoord zijn en kan vochtophoping optreden (trommelvliesuitstroming). Dan kan een paracentese helpen: Een kleine incisie in het trommelvlies zorgt ervoor dat de ventilatie wordt hersteld en het middenoor wordt ontlast.

Paracentese is een van de meest voorkomende KNO-interventies. Soms wordt ook een beademingsslang in het trommelvlies gestoken; het zorgt ervoor dat de opening naar het middenoor langdurig blijft. Het risico op complicaties bij beide maatregelen is laag.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Middenoor: anatomie en functie
  • Wanneer wordt een trommelvliesincisie uitgevoerd?
  • Hoe wordt paracentese uitgevoerd?
  • Waarop moet na de operatie worden gelet?
  • Welke complicaties kunnen optreden?
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

Middenoor: anatomie en functie

Anatomisch gezien is het middenoor verdeeld in drie delen: het trommelvlies, de trommelholte en de buis van Eustachius (tuba auditiva, oortrompet).

Het trommelvlies is een flinterdun membraan van strak bindweefsel. Het scheidt de uitwendige gehoorgang van de trommelholte. Het vervult daarmee een belangrijke beschermende functie: het voorkomt dat ziekteverwekkers en lichaamsvreemde stoffen van buitenaf het middenoor binnendringen. Het trommelvlies speelt ook een sleutelrol bij het horen. In interactie met de gehoorbeentjesketting (hamer - aambeeld - stijgbeugel) zendt het de geluidsgolven van buiten naar het midden en uiteindelijk naar het binnenoor.

Om het trommelvlies optimaal te laten trillen, moet de luchtdruk voor en achter het trommelvlies gelijk zijn. Daarvoor zorgt de buis van Eustachius: deze ongeveer drie tot vijf centimeter lange doorgang verbindt het met lucht gevulde deel van het middenoor - de trommelholte - met de nasopharynx. Op deze manier wordt de trommelholte geventileerd en kan drukvereffening met de omgevingslucht (zoals bekend van bijvoorbeeld vliegen of duiken) plaatsvinden.

Als de buis van Eustachius verstopt is, treden ventilatieproblemen op in het middenoor. Als gevolg hiervan vormt zich een onderdruk in de trommelholte, die de slijmvliezen irriteert en leidt tot ontstekingsreacties en secretievorming. De afscheiding kan niet door de misplaatste buis van Eustachius wegvloeien en hoopt zich op - men spreekt van een trommelvliesuitstroming of serotympaan of seromucotympaan. Het trommelvlies puilt door de effusie naar buiten uit en kan in het ergste geval zelfs scheuren (perforeren).

Wanneer wordt een trommelvliesincisie uitgevoerd?

Paracentese is een kleine chirurgische ingreep die kan helpen bij ventilatieproblemen in het middenoor of bij trommelvliesuitstroming. Met een kleine incisie wordt het trommelvlies geopend en wordt de ventilatie van het middenoor hersteld. Bovendien kan de afscheiding via de incisie uit de trommelholte worden gezogen. Soms wordt tijdens de procedure een zogenaamde oorbuis in het trommelvlies ingebracht, bijvoorbeeld als de secretie bijzonder stroperig en moeilijk af te voeren is, of als er al een terugtrekking in het trommelvliesgebied heeft plaatsgevonden. De procedure wordt vaak gecombineerd met het verwijderen van de keelholte (adenotomie).

Paracentese wordt uitgevoerd voor de volgende aandoeningen / ziekten:

  • Bestaande trommelvliesuitstroming gedurende meer dan twaalf weken.
  • Acute otitis media: er vormt zich een inflammatoire afscheiding in de trommelholte, die de buis van Eustachius verstopt en een effusie kan veroorzaken. De getroffenen hebben ernstige oorpijn en het gehoor is verminderd. Als de trommelvliesuitstroming niet kan worden verbeterd met andere therapeutische maatregelen (bijv. Decongestivum neusdruppels, slijmoplossend geneesmiddelen, antibiotica), wordt paracentese uitgevoerd. U kunt hier meer lezen over otitis media.
  • Gehoorverlies door terugkerende middenoorontstekingen.
  • Vergrote amandelen (adenoïden): De amandelen bevinden zich aan de achterkant van het gehemelte nabij de monding van de buis van Eustachius. Een overgroei van de keelholte kan deze mond blokkeren. Als gevolg hiervan wordt de trommelholte niet langer geventileerd, wordt er onderdruk gecreëerd, wordt vloeistof verzameld en is trommelvliesuitstroming het resultaat. Hier meer over.
  • Mastoïditis: het mastoïdproces van het slaapbeen, d.w.z. het bot achter het oor, raakt ontstoken. Mastoïditis treedt op als gevolg van bacteriële otitis media; de bacteriën verspreiden zich in de holtes van het mastoïdproces en leiden daar tot ontstekingsreacties en ophopingen van etter. Naast antibiotische therapie wordt paracentese uitgevoerd om de spanning te verlichten.
  • Labyrinthitis: een etterende infectie van het binnenoor kan ook het gevolg zijn van een otitis media. De getroffenen lijden aan oorpijn, koorts, ernstige duizeligheid, misselijkheid en braken, en gehoorverlies. Een trommelvliesuitstroming is ook vaak aanwezig, die kan worden verlicht met paracentese.
  • Poliepen of tumoren in de neus of neusbijholten die de buis van Eustachius blokkeren en bruisen veroorzaken. U kunt hier meer lezen over nasale polyolen.
  • Ziekte van Menière: bij deze ziekte van het binnenoor lijden de getroffenen aan duizeligheid, gehoorverlies en oorsuizen of oorsuizen. De oorzaken van de ziekte van Menière worden niet volledig begrepen, maar er is een verhoogde druk in het binnenoor en de drukregeling in het middenoor is verstoord. Naast andere therapieën kan paracentese de symptomen helpen verlichten.
  • Gespleten lip en gehemelte: deze aangeboren misvorming leidt tot functionele beperkingen van de buis van Eustachius. Om anatomische redenen kan het niet op de gewenste manier openen, wat leidt tot beademingsstoornissen in het middenoor. De getroffen kinderen lijden heel vaak aan middenoorontsteking met trommelvliesuitstroming en hebben gewoonlijk paracentese nodig met het inbrengen van een trommelvliesbuis. U kunt hier meer lezen over een hazenlip en gehemelte.
  • Gapende buis van Eustachius (open buis van Eustachius): Gewoonlijk is de buis van Eustachius gesloten en gaat alleen open bij slikken of geeuwen om de druk gelijk te houden. In bepaalde gevallen, bijvoorbeeld na ernstig gewichtsverlies, na bestralingstherapie of door hormonale factoren, kan een functiestoornis optreden en blijft de buis van Eustachius permanent open. De gevolgen zijn onder meer een dof gevoel van druk in het oor en verstoord gehoor, dwz eigen stem, ademen, slikken en kauwen worden als zeer luid ervaren, terwijl de omgeving zeer stil is. Naast andere behandelingsmaatregelen kunnen een paracentese en een beademingsslang de druk reguleren en de klachten verminderen.

Hoe wordt paracentese uitgevoerd?

Bij kinderen wordt paracentese uitgevoerd onder algemene anesthesie; bij volwassenen is het ook mogelijk onder lokale anesthesie.

De arts leidt de benodigde instrumenten door de uitwendige gehoorgang naar het trommelvlies en maakt onder microscopisch zicht een kleine incisie in het voorste onderste kwadrant van het trommelvlies. Hiervoor wordt ofwel een scalpel gebruikt, ofwel wordt de snede gemaakt met behulp van een laser of elektrische stroom (elektrocauterisatie). De snit is tussen de één en drie millimeter lang. De secretie wordt vervolgens afgezogen met een speciaal afzuigapparaat.

De procedure duurt slechts enkele minuten. De snee in het trommelvlies sluit na ongeveer twee weken vanzelf.

Oorbuizen (trommelvliesafvoer)

Als de afscheiding erg dik is en niet kan worden afgezogen, of als de ooreffusie steeds weer terugkomt, wordt een zogenaamde oortje in het trommelvlies ingebracht. Het zorgt ervoor dat de incisie in het trommelvlies langer open blijft, dat de secretie volledig kan wegvloeien en dat het middenoor geventileerd wordt. De term tympanische drainage wordt ook vaak gebruikt.

Er zijn ventilatiebuizen in verschillende materialen (bijv. Siliconen, goud, titanium, teflon) en vormen (bijv. In T-vorm). Ze zijn tussen de twee en drie millimeter groot en ongeveer 1 tot 1,5 millimeter in diameter.

De pasvorm van de buis wordt na de operatie regelmatig gecontroleerd. Het blijft tussen de drie en twaalf maanden in het trommelvlies. Daarna valt het in de meeste gevallen vanzelf uit uw oor. Als dit niet het geval is, wordt het weer verwijderd in een kleine chirurgische ingreep.

Waarop moet na de operatie worden gelet?

Na de operatie kan de afscheiding uit het middenoor stromen. Afscheiding uit het oor (otorroe) is daarom normaal. Als het echter plotseling toeneemt of als een vieze geur wordt opgemerkt, kan dit een teken zijn van een acute bacteriële ontsteking in het middenoor. Vaak worden oordruppels gebruikt die antibiotica bevatten.

Door het gat in het trommelvlies of het trommelvlies is er een algemeen risico dat water of ziektekiemen in het middenoor terechtkomen en daar een infectie veroorzaken. De aanbevelingen om uw oren droog te houden lopen echter sterk uiteen. Sommige artsen laten patiënten met beademingsslangen zonder gehoorbescherming baden, hun haar wassen of zwemmen, terwijl anderen adviseren om hun oren altijd droog te houden om infecties te voorkomen.

Een paar waterspetters, zoals die bij het zwemmen of baden in uw oren komen, lijken geen probleem te zijn, omdat het water in deze gevallen nauwelijks diep genoeg in het oor dringt om het middenoor binnen te dringen. Haar wassen lijkt ook geen risico te zijn, zolang je er maar voor zorgt dat er niet te grote hoeveelheden (zeepachtig) water in de gehoorgang komen. Duiken moet echter worden vermeden, omdat zelfs bij ondiep water de druk zo hoog kan zijn dat water in de trommelholte wordt gedrukt. Daarnaast bevat zwemwater in meren of zwembaden vaak ziektekiemen die een extra infectierisico kunnen opleveren.

Het sluiten van de gehoorgang met watten of soortgelijke materialen lijkt in ieder geval niet geschikt; enerzijds sluiten deze maatregelen toch niet volledig af, anderzijds kunnen ze verwondingen of besmetting van de gehoorgang veroorzaken. De meest effectieve manier om de gehoorgang af te sluiten en te beschermen is het gebruik van individueel passende oordopjes (zwemoorstukjes); ze zijn bijvoorbeeld verkrijgbaar bij hoortoesteltechnici. Het is onduidelijk of het gebruik ervan bij patiënten met beademingsslangen echt gerechtvaardigd is. De huidige aanbevelingen zijn doorgaans tegen het routinematig toepassen van voorzorgsmaatregelen in het water. Het klinische voordeel lijkt niet in verhouding te staan tot de inspanning.

Welke complicaties kunnen optreden?

Paracentese bij het inbrengen van een beademingsslang is een van de meest uitgevoerde operaties in de KNO-geneeskunde; de kans op complicaties is laag. Mogelijk zijn:

  • lichte bloeding onmiddellijk na de procedure, pijn is zeer zeldzaam;
  • Letsel of verandering in positie van de gehoorbeentjesketting tijdens de operatie; dit kan leiden tot gehoorverlies;
  • permanente opening van het trommelvlies, d.w.z. de incisie sluit niet vanzelf na de procedure. Het defect kan worden verholpen met een zogenaamde tympanoplastiek;
  • Otitis media als gevolg van infectie;
  • een verstopping van het trommelvlies (bijv. door afscheiding);
  • het wegglijden van de buis in de trommelholte;
  • een afstoting van de sonde (bijv. door sterke afscheiding).

Aan wie kan ik vragen?

Paracentese wordt uitgevoerd door een specialist in KNO-geneeskunde. Het is een van de meest voorkomende KNO-chirurgische ingrepen.

Hoe worden de kosten gedekt?

De kosten van de behandeling worden in de regel vergoed door de verantwoordelijke zorgverzekeraar.