Voetschimmel

Inhoudsopgave:

Voetschimmel
Voetschimmel

Video: Voetschimmel

Video: Voetschimmel
Video: Voetschimmel - Symptomen en behandeling 2024, Maart
Anonim

Voetschimmel

Voetschimmel (tinea pedis) is een ziekte van de voetzolen en / of de ruimtes tussen de tenen veroorzaakt door dermatofyten (vooral Trichophyton rubrum en Trichophyton interdigitale) die niet vanzelf geneest. Voetschimmel is een van de meest voorkomende menselijke infecties in Centraal-Europa. Een op de tien, en met toenemende leeftijd, wordt een op de drie volwassenen getroffen.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Hoe wordt voetschimmel overgedragen?
  • Hoe u voetschimmelinfecties kunt voorkomen
  • ">Wat zijn de symptomen?

>

  • Hoe wordt de diagnose gesteld?
  • Hoe wordt voetschimmel behandeld?
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

>

Hoe wordt voetschimmel overgedragen?

De overdracht vindt plaats van persoon op persoon met tussenkomst van voorwerpen zoals schoenen, kousen, maar ook vloeren. Er zijn infectiemogelijkheden waar blootsvoets huidschilfers op de vloer en op de voeten van andere mensen kunnen komen. Dermatofyten kunnen bijvoorbeeld vaak worden gedetecteerd op de vloer van bedrijfs- of openbare douches en baden. Microblessures en strak schoeisel spelen ook een grote rol. Daarom komt voetschimmel vooral veel voor in beroepen of sporten waar regelmatig douchen gebruikelijk is in grote gemeenschappelijke ruimtes en waarvan de voeten worden blootgesteld aan bepaalde verwondingen.

Bovendien spelen individuele factoren een belangrijke rol bij de ontwikkeling van voetschimmel, b.v.

  • gezinssituatie,
  • Voetmisvormingen,
  • slecht schoeisel (drukpunten, warm en vochtig klimaat in luchtondoorlatende schoenen),
  • Gebruik van openbare badfaciliteiten,
  • oudere leeftijd (ouder dan 50 jaar),
  • Verwondingen,
  • perifere neuropathie,
  • Suikerziekte,
  • Immuundeficiëntie zoals HIV / AIDS,
  • Bloedsomloopstoornissen.

Hoe u voetschimmelinfecties kunt voorkomen

De volgende maatregelen worden aanbevolen om het risico op infectie te verminderen:

  • Draag badschoenen in openbare baden (ook onder de douche),
  • Voeten wassen met zeep na elke keer in een openbaar bad,
  • intensief drogen van de voeten inclusief de ruimtes tussen de tenen na elk bad en elke douche,
  • ga niet blootsvoets op tapijten in hotelkamers,
  • draag geschikte, luchtdoorlatende kousen en sokken,
  • draag zo kort mogelijk gesloten schoenen om zweetvoeten te voorkomen,
  • Desinfectie van met schimmels geïnfecteerde voorwerpen zoals schoenen met een schimmel-actief middel,
  • Kousen wassen op 60 graden Celsius,
  • vermijd strak schoeisel.

Wat zijn de symptomen?

Er zijn drie soorten voetschimmel.

  • Interdigitale vorm: begint meestal tussen tenen vier en vijf. De symptomen variëren van lichte roodheid en schilfering tot witte, gezwollen, dikke huidlagen en diepe, pijnlijke scheuren in de huid (kloven). Er zijn vaak kleine blaasjes aan de zijvlakken van de tenen. Deze vorm van voetmycose kan jaren aanhouden als ze onbehandeld blijft - vaak niet ontdekt - of het kan zich over de hele voet verspreiden. Een bijbehorende bacteriële flora is verantwoordelijk voor de vaak onaangename geur.
  • Plaveisel-hyperkeratotische vorm: begint met fijne, droge schubben op een min of meer sterk ontstoken huid op de voetzolen en breidt zich langzaam uit naar de randen van de voeten en de achterkant van de voeten ("moccasin-mycosis"). In het verdere verloop kunnen dikke eelt (hyperkeratose) en pijnlijke scheurtjes in de huid ontstaan, vooral op de bijzonder belaste hielen. Voetmycosen komen zeer vaak voor bij diabetici, vooral mocassin tinea, die vaak niet wordt herkend en vaak wordt geïnterpreteerd als een droge huid.
  • Vesiculair-dyshidrotische vorm: wordt uitgedrukt door blaasjes die barsten in het gebied van de voetboog en de randen van de voet en uitdrogen door de dikke hoornlaag op de voetzolen. Subjectief gezien is er een gevoel van spanning en jeuk.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Voetschimmel wordt gediagnosticeerd op basis van de typische huidveranderingen en symptomen. Om de schimmel te identificeren, wordt een monster van de geïnfecteerde huid genomen en in het laboratorium onderzocht. In sommige gevallen wordt voor diagnose een zogenaamde Woodlight-lamp gebruikt, die UV-licht van een bepaalde golflengte uitzendt. In individuele gevallen is een weefselverwijdering (biopsie) gevolgd door een histologisch onderzoek of verdere diagnostische procedures nuttig.

Hoe wordt voetschimmel behandeld?

Voetschimmel geneest meestal niet vanzelf, maar moet worden behandeld met zogenaamde antimycotica. Meestal treedt verbetering op na een paar dagen. Desalniettemin is, afhankelijk van het type voetschimmel en de ernst ervan, een behandelingsperiode van minimaal twee weken vereist.

Naast medicamenteuze behandeling (lokaal en mogelijk systemisch) is het vermijden van de oorzaken belangrijk. Met name de huid moet droog worden gehouden in de aangetaste gebieden. Verder moet op plaatsen met een verhoogd infectierisico, zoals zwembaden etc., gezorgd worden voor een goede hygiëne en bijvoorbeeld het dragen van badschoenen.

Aan wie kan ik vragen?

Als een schimmelziekte wordt vermoed, moet zo snel mogelijk een dermatoloog worden geraadpleegd. Voor een exacte diagnose kan een verwijzing naar een schimmelpolikliniek nodig zijn. Hoe eerder een schimmelziekte wordt gediagnosticeerd en behandeld, hoe sneller en beter de genezing zal plaatsvinden. Wachten of zelfbehandeling kan de schimmelziekte echter verergeren. Artsen bij u in de buurt vindt u onder Arts zoeken.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende maatregelen voor diagnose en therapie worden door de zorgverzekeraars overgenomen. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek.

Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.