Vaginale Schimmel

2023 Auteur: Wallace Forman | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-11-27 18:21

Vaginale schimmel

Vulvovaginale candidiasis is een schimmelinfectie waarbij sprake is van een pathologische kolonisatie van de vagina met gisten, voornamelijk met Candida-schimmels (bij 80 tot 90 procent Candida albicans, minder vaak andere Candida-stammen). Vaginale gistziekte wordt gediagnosticeerd op basis van de typische symptomen. De infectie kan tijdens seksueel contact worden overgedragen op de mannelijke partner.

navigatie

• Lees verder
• meer over het onderwerp
• Advies, downloads & tools
• Wat zijn de oorzaken van vaginale spruw?
• Hoe vaginale spruw te voorkomen
• ">Wat zijn de symptomen?

>

• Hoe wordt de diagnose gesteld?
• ">">Hoe wordt vaginale spruw behandeld?

>

• Aan wie kan ik vragen?
• Hoe worden de kosten gedekt?

>

Wat zijn de oorzaken van vaginale spruw?

Candida-schimmels zijn wijdverspreid en komen in kleine aantallen voor in de normale flora van de huid en slijmvliezen bij veel mensen zonder problemen te veroorzaken. 20 tot 50 procent van de volwassenen draagt Candida albicans in hun mond en spijsverteringskanaal zonder problemen te veroorzaken. Geschat wordt dat drie op de vier vrouwen minstens één keer in hun leven vaginale schimmelinfecties krijgen. Ongeveer vijf tot tien procent van de zieken lijdt aan een chronische recidiverende vaginale spruw, die wordt gedefinieerd met ten minste vier recidieven binnen een jaar.

Onder bepaalde omstandigheden kunnen de schimmels zich enorm vermenigvuldigen en ontstekingen veroorzaken. Bijvoorbeeld:

• verzwakt immuunsysteem (bijv. hiv / aids)
• Onderliggende ziekten zoals diabetes mellitus etc.
• hormonale situatie (zwangerschap, cyclus, leeftijd),
• algemene gezondheid,
• overmatige hygiëne,
• Medicijnen gebruiken (bijv. Antibiotica, cortison, chemotherapeutica).

De genoemde invloeden kunnen leiden tot een verstoring van de gezonde vaginale flora. Dit omvat de natuurlijke kolonisatie van de vagina met verschillende ziektekiemen, vooral melkzuurbacteriën (lactobacillen), die een belangrijke rol spelen bij de afweer tegen ziekteverwekkers. De infectie kan tijdens seksueel contact worden overgedragen op de mannelijke partner. Hoewel mannen door de totaal andere anatomische omstandigheden veel minder vaak last hebben van een schimmelinfectie, is het absoluut noodzakelijk om een vaginale infectie bij de partner uit te sluiten als de eikel geïnfecteerd is.

Hoe vaginale spruw te voorkomen

• Vermijd strakke, schurende en vooral synthetische kleding.
• Draag ondergoed van ademende materialen, bijv. Katoen, om vochtophoping en warmteontwikkeling te voorkomen.
• Laat natte badpakken niet op uw lichaam drogen; verander uw kleding onmiddellijk na het zwemmen.
• Oefen geen overdreven, maar regelmatige en zorgvuldige genitale hygiëne. Gebruik pH-neutrale of licht zure producten ("syndets") of alleen zuiver water in plaats van alkalische zeep of douchegels, en vermijd het gebruik van intieme sprays en vaginale douches.
• Douchen is goedkoper dan een vol bad.
• Voor toilethygiëne, altijd vegen van voor naar achter, nooit andersom - daardoor kan de schimmels uit de darmen in de vagina te krijgen. De waarde van deze infectieroute is echter enigszins controversieel.
• Bij gevoelige vrouwen kunnen tampons schimmelinfecties bevorderen omdat ze de vaginale voering uitdrogen. Vervang de tampons regelmatig om te voorkomen dat ziektekiemen zich vermenigvuldigen. Voor de vervagende dagen zijn extra kleine tampons goedkoper.
• Gebruik geen inlegkruisjes met een plastic omhulsel, aangezien deze tot warmte- en vochtophoping leiden.
• Gebruik geen geurende servetten, aangezien de geuren het slijmvlies kunnen irriteren.
• Als u besmet bent, dient u uw wasgoed, handdoeken etc. dagelijks te verwisselen en deze op 60 graden Celsius te wassen met een sterk wasmiddel. Mocht dit niet mogelijk zijn, dan kunt u eventueel wassen met een speciaal wasmiddel van de apotheek, dat de schimmelsporen doodt.
• Vermijd het gebruik van antibiotica, tenzij dit om medische redenen absoluut noodzakelijk is. Veelvuldig gebruik van antibiotica is de meest voorkomende oorzaak van een schimmelinfectie.
• Verduidelijk de neiging tot allergieën. Dit kan ook een reden zijn voor terugkerende klachten bij schimmelinfecties in het genitale gebied.

Wat zijn de symptomen?

Een schimmelinfectie kan mild tot ernstig zijn. Het begint met het typische symptoom van jeuk, met verhoogde, dunne afscheiding, die later kaasachtig wordt en duidelijk rode en brandende vagina. In ernstige gevallen kan dit leiden tot een enorme vaginale ontsteking.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Vaginale gistziekte wordt gediagnosticeerd op basis van de typische symptomen. Hiervoor worden de vulva en vagina onderzocht. Bovendien moet een microbiologisch onderzoek van de vaginale afscheiding worden uitgevoerd, omdat er andere redenen zijn voor jeuk in het genitale gebied, die in detail moeten worden opgehelderd.

Hoe wordt vaginale spruw behandeld?

• Behandeling van vrouwen: Acute vaginale candidose kan lokaal (met de actieve ingrediënten nystatine, amfotericine B, imidazolen, ciclopiroxolamine) of systemisch (triazolen) worden behandeld. De vaginale tabletten of eitjes moeten een, drie of zes opeenvolgende dagen diep in de vagina worden ingebracht (afhankelijk van het medicijn). Als de vulva ontstoken is, moet een of twee keer per dag een gist-effectieve schimmelwerende zalf of crème op de aangetaste gebieden worden aangebracht. De symptomen verdwijnen meestal binnen een paar dagen.

  Systemische behandeling met orale triazolen (fluconazol, itraconazol) wordt aanbevolen als lokale behandeling alleen niet tot het gewenste succes leidt of als de symptomen terugkeren.

  De therapie kan worden onderverdeeld in acute therapie en profylactische behandeling op lange termijn om terugkerende schimmelinfecties te voorkomen.

• Partnertherapie: Klinische studies hebben aangetoond dat lokale en systemische partnertherapie bij acute vaginale candidiasis de genezingssnelheid niet significant verbetert. Bij chronische recidieven moeten echter de penis en het sperma van de partner worden onderzocht. Als hetzelfde type gist wordt aangetroffen als bij de partner, kan orale fluconazoltherapie worden overwogen naast lokale behandeling.
• Darmbehandeling: Gewoonlijk is "darmbehandeling" niet vereist. Als vulvovaginale candidiasis terugkeert en er aanwijzingen zijn voor identieke soorten gist in de vagina en mond of ontlasting, kan een overeenkomstige poging tot therapie worden uitgevoerd. Een ‘darmrevalidatie’ is niet mogelijk en niet nodig, aangezien de Candida albicans-kolonisatie van de ontlasting een normale bevinding is bij een laag aantal ziektekiemen en bij mensen met een gezond immuunsysteem. Er is geen wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit van een zogenaamd "antischimmeldieet" - bijvoorbeeld een suikervrij dieet.

Acties tijdens de zwangerschap

Candida albicans is vrijwel altijd pathogeen voor de pasgeborene in de eerste dagen en weken van het leven. Het motto is “Elke pasgeborene heeft recht op een schimmelvrij geboortepad”.

Daarom zijn de volgende aanbevelingen van toepassing op zwangerschap:

• Creëren van een paddenstoelencultuur uit de vagina vanaf de 34e week van de zwangerschap.
• Intravaginale schimmelbehandeling uiterlijk één week voor het begin van de bevalling als een schimmelinfectie wordt vastgesteld, ongeacht de klinische symptomen.

Aan wie kan ik vragen?

U kunt contact opnemen met de volgende kantoren:

• Huisarts,
• Specialist in gynaecologie en verloskunde,
• Specialist in dermatologie en venerologie.

Omdat jeuk en afscheiding ook het gevolg kunnen zijn van een bacteriële of andere genitale infectie, moet de werkelijke oorzaak altijd worden opgehelderd door een dermatoloog of gynaecoloog. Hiervoor zijn ook Mushroom-poliklinieken beschikbaar, waar alle onderzoeken plaatsvinden.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars moet u mogelijk een eigen risico betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB). U kunt echter ook een beroep doen op een arts van uw keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een privé-polikliniek.

Zie Kosten en eigen risico voor meer informatie.