Ontsteking Van De Hartspier - Myocarditis

Inhoudsopgave:

Ontsteking Van De Hartspier - Myocarditis
Ontsteking Van De Hartspier - Myocarditis

Video: Ontsteking Van De Hartspier - Myocarditis

Video: Ontsteking Van De Hartspier - Myocarditis
Video: Virale Myocarditis 2024, Maart
Anonim

Ontsteking van de hartspier (myocarditis)

Ontsteking van de hartspier (myocarditis) is een overwegend verraderlijke ziekte. Het veroorzaakt vaak weinig of slechts zeer algemene symptomen en blijft daarom onopgemerkt. In ernstige gevallen kunnen echter ernstige symptomen en levensbedreigende aandoeningen optreden. Er zijn geen betekenisvolle cijfers over de frequentie van hartspierontsteking.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • Wat zijn de oorzaken van myocarditis?
  • Wat zijn de symptomen?
  • Hoe wordt de diagnose gesteld?
  • Hoe wordt myocarditis behandeld?

Wat zijn de oorzaken van myocarditis?

Volgens de onderliggende oorzaak wordt onderscheid gemaakt tussen infectieuze en niet-infectieuze myocarditis. Myocarditis kan echter ook zonder duidelijke oorzaak optreden.

Mogelijke oorzaken van een besmettelijke hartspierontsteking zijn voornamelijk:

  • Virussen: bijvoorbeeld herpes, parvo, coxsackie, influenza, ECHO, adeno, polio, hepatitis, HIV;
  • Bacteriën: bijv. Pneumokokken, meningokokken, streptokokken en stafylokokken, borrelia (bij tien procent van degenen die lijden aan Lyme-borreliose);
  • Schimmels: vooral Candida (met een verzwakt immuunsysteem zoals AIDS of na chemotherapie);
  • Protozoa: trypanosomen, toxoplasma's;
  • Parasieten: trichinen, echinokokken.

Mogelijke oorzaken van een niet-infectieuze ontsteking van de hartspier zijn:

  • Gifstoffen tijdens een infectie: bijvoorbeeld bij difterie of roodvonk;
  • Allergieën: vooral in verband met febriele infecties of overgevoeligheidsreacties (bijvoorbeeld op bepaalde medicijnen);
  • Ziekten zoals: reumatoïde artritis of reumatische koorts, bindweefsel- of bloedvataandoeningen;
  • Hartaanval of hartoperatie;
  • Radiotherapie.

Wat zijn de symptomen?

De meeste ontstekingen van de hartspier verlopen zonder merkbare of zonder typische symptomen. Soms treden vermoeidheid, zwakte, griepachtige symptomen (koorts, pijn in het lichaam, vermoeidheid) of een snelle hartslag op. In ernstigere gevallen kunnen pijn op de borst, hartritmestoornissen, toenemend hartfalen met dyspneu en oedeem of acuut hartfalen optreden.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Allereerst zal de arts in een gesprek met de patiënt duidelijk maken of er recentelijk infecties (bv. Maagdarminfecties, griep, hepatitis) zijn opgetreden of dat bepaalde ziekten (vooral bindweefsel- en bloedvataandoeningen of reuma) aanwezig zijn. Na een lichamelijk onderzoek worden laboratoriumtests, ECG, röntgenfoto's, echocardiografie en cardiale MRI gebruikt.

Een weefselmonster van de hartspier (myocardbiopsie) is vaak nodig om de diagnose te bevestigen. Om dit te doen, wordt een katheter ingebracht door een grote ader (bijvoorbeeld in de lies) en door het veneuze systeem naar het hart gevoerd. Hier wordt een kleine hoeveelheid weefsel verwijderd met een kleine tang. Lokale anesthesie bij de ingang van de katheter is meestal voldoende.

Hoe wordt myocarditis behandeld?

Als de oorzaak bekend is, wordt de onderliggende ziekte zoveel mogelijk behandeld (bijvoorbeeld antibiotica slikken bij een bacteriële infectie). Bij milde processen zijn bedrust en lichamelijke rust meestal voldoende. Aan de andere kant vereist acute en ernstige myocarditis onmiddellijke ziekenhuisbehandeling.

Na de ziekenhuisopname is lichamelijke rust gedurende enkele weken of maanden belangrijk. Zolang bedrust in acht moet worden genomen, is anticoagulantia nodig om de vorming van bloedstolsels in de beenaders te voorkomen.

Nadat de acute symptomen zijn verdwenen, raden we aan om gedurende een met de arts afgesproken periode lichamelijke rust te blijven nemen. Later is er een geleidelijke prestatieverbetering waardoor het hart langzaam weer kan wennen aan normale stress.

In de meeste gevallen geneest myocarditis zonder gevolgen. In zeldzame gevallen kan gedilateerde cardiomyopathie optreden met permanent hartfalen.

Aanbevolen: