Baarmoederkanker

Inhoudsopgave:

Baarmoederkanker
Baarmoederkanker

Video: Baarmoederkanker

Video: Baarmoederkanker
Video: Baarmoederkanker - symptomen en behandeling van baarmoederkanker 2024, Maart
Anonim

Baarmoederkanker

Baarmoederkanker is een kwaadaardige tumor in het lichaam van de baarmoeder, die in de meeste gevallen begint vanaf de binnenkant van de baarmoeder. Het treft vooral vrouwen tijdens en na de menopauze.

Postmenopauzale bloeding is vaak het eerste symptoom en moet zo snel mogelijk door een arts worden gecontroleerd. Bij vroege diagnose en therapie is de kans op herstel erg groot.

navigatie

  • Lees verder
  • meer over het onderwerp
  • Advies, downloads & tools
  • oorzaken
  • Symptomen
  • ">diagnose

>

  • behandeling
  • Aan wie kan ik vragen?
  • Hoe worden de kosten gedekt?

>

Na borst-, darm- en longkanker is baarmoederkanker de vierde meest voorkomende kwaadaardige tumor bij vrouwen. Het treft vooral vrouwen tijdens of na de menopauze. De gemiddelde aanvangsleeftijd is 68 jaar, meestal zijn vrouwen tussen de 60 en 70 jaar. Maar jongere vrouwen kunnen ook worden getroffen. Ongeveer 20 procent van de gevallen betreft vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Ongeveer vijf procent wordt vóór de leeftijd van 40 jaar ziek.

De baarmoeder bestaat uit drie lagen: het slijmvlies (endometrium) waarmee het binnenin bekleed is, de spierlaag (myometrium) en de bovenste laag (perimetrium). Kanker van de baarmoeder (corpuscarcinoom) tast het baarmoederlichaam aan en vooral het slijmvlies. Ze moeten niet worden verward met baarmoederhalskanker.

oorzaken

Meer dan 75 procent van de tumoren in het baarmoederlichaam is afkomstig van de kliercellen van het slijmvlies en wordt daarom ook wel endometriumkanker genoemd. Een zeer zeldzame kwaadaardige tumor is het uterussarcoom, dat afkomstig is van de cellen van de spierwand (myometrium) of de bindweefselcellen onder het slijmvlies (endometrium stroma sarcoom). Bijzonder agressieve ongedifferentieerde sarcomen zijn zeldzaam. Er zijn twee soorten endometriumkanker. Type 1 wordt voornamelijk veroorzaakt door een onbalans in vrouwelijke hormonen. De belangrijkste risicofactoren zijn:

  • Leeftijd (ouder dan 50 jaar),
  • Kinderloosheid,
  • vroege eerste menstruatie,
  • late menopauze (verandering) pas na de leeftijd van 55 jaar,
  • langdurig gebruik van geneesmiddelen die oestrogeen bevatten zonder toegevoegde progestagenen tijdens de menopauze ('hormoonvervangende therapie'),
  • hormonale stoornissen,
  • genetische factoren,
  • Suikerziekte,
  • Overgewicht en obesitas.

Het risico op het krijgen van endometriumkanker lijkt af te nemen door het gebruik van anticonceptiepillen, (meerling) zwangerschappen en borstvoeding.

Symptomen

De volgende symptomen kunnen wijzen op baarmoederkanker:

  • Veranderingen en afwijkingen in de gebruikelijke duur en intensiteit van bloeding, intermenstrueel bloeden (voor en na de menstruatie) bij premenopauzale vrouwen,
  • Bloeding bij postmenopauzale vrouwen (postmenopauzale bloeding)
  • bloederige of bloederige etterende afscheiding,
  • Pijn in de onderbuik,
  • onduidelijk gewichtsverlies,
  • Bloed in de urine,
  • Urineweginfecties,
  • Rugpijn.

diagnose

Met de vroegst mogelijke diagnose en therapie is baarmoederkanker in veel gevallen te genezen. De voorkeursbehandeling is chirurgische verwijdering van de baarmoeder, eileiders en eierstokken en, afhankelijk van de risicobeoordeling, ook van de regionale lymfeklieren. Er is geen vroege detectiemethode voor endometriumkanker bij symptoomvrije vrouwen. Het is daarom bijzonder belangrijk dat uw gynaecoloog eventuele bloeding buiten de menstruatie of na de menopauze opheldert.

De baarmoeder kan door de vagina worden onderzocht met behulp van een speculum of echografie. Dit laatste wordt echter alleen in bepaalde gevallen aanbevolen. Vaak wordt een weefselmonster genomen als onderdeel van een baarmoedermonster met een daaropvolgend histologisch onderzoek. Indien nodig is een opheldering door middel van hysteroscopie en curretage noodzakelijk. Als de diagnose wordt bevestigd, kunnen verdere onderzoeken zoals echografie, röntgenfoto's, computertomografie of magnetische veldresonantietomografie bepalen hoe groot de tumor is en of deze zich al in de buikholte heeft verspreid.

behandeling

De therapie bij uitstek is een totale baarmoederoperatie met verwijdering van de eileiders en eierstokken, aangezien deze groeibevorderende hormonen (oestrogenen) produceren. Indien nodig worden ook de bekkenlymfeklieren en de lymfeklieren naast de hoofdslagader verwijderd. Een operatie in de vroege stadia heeft een zeer grote kans op herstel. Stralingstherapie wordt soms aanbevolen na een operatie. Als de ziekte zich buiten de baarmoeder verspreidt of als er een hoog risico op een operatie bestaat, wordt bestralingstherapie alleen of in combinatie met chemotherapie uitgevoerd. In bepaalde situaties kan hormoon- of antilichaamtherapie ook nuttig zijn.

Aan wie kan ik vragen?

Als u last heeft van buikpijn, met name bloedingen die optreden buiten uw menstruatie of na de menopauze, dient u contact op te nemen met een gynaecoloog.

Hoe worden de kosten gedekt?

Alle noodzakelijke en passende therapieën worden gedekt door de zorgverzekeraars. Kortom, uw arts of de polikliniek verrekenen rechtstreeks met uw zorgverzekeraar. Bij bepaalde zorgverzekeraars kan het echter zijn dat u een eigen risico moet betalen (BVAEB, SVS, SVS, BVAEB).

Alleen bij gebruik van een arts naar keuze (dus arts zonder zorgverzekeringscontract) of een eigen polikliniek worden de kosten niet direct in rekening gebracht. In dit geval betaalt u het resulterende bedrag rechtstreeks aan de arts en dient u de nota in bij uw zorgverzekeraar. U krijgt maximaal 80 procent vergoed van het tarief dat een contractarts of een contractpolikliniek bij de zorgverzekeraar in rekening brengt.

Indien ziekenhuisopname vereist is, worden de ziekenhuiskosten in rekening gebracht. De patiënt moet een dagelijkse bijdrage in de kosten betalen. Verdere medicamenteuze behandeling aan huis vindt plaats op voorschrift van de huisarts of specialist.

Voor meer informatie, zie Wat kost het ziekenhuisverblijf?